Annika Ström Melin, PressEurop | Nu de EU-landen door de recessie in zwaar weer verkeren, slagen zij erin overeenstemming te bereiken over onderwerpen die hen jarenlang verdeeld hielden, zoals overbevissing, asielrecht en grensbeheer. Europa is dus wel degelijk in staat om met één stem te spreken, stelt een Zweedse commentatrice. De economische malaise in de Europese Unie duurt voort, maar toch is het niet alleen somberheid wat de klok slaat. De laatste tijd tonen de lidstaten zich steeds meer bereid om bepaalde oude, ingewortelde tegenstellingen te overbruggen.
Zo is het akkoord over de hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid dat eind mei tot stand kwam, veel beter en daadkrachtiger dan veel mensen hadden verwacht. Als de ondertekenende landen de bepalingen waarmee zij hebben ingestemd ook daadwerkelijk ten uitvoer leggen, dan kunnen de vispopulaties weer op een niveau worden gebracht dat garanties biedt voor een stabiele visstand. In dit dossier laat Europa zien dat de Unie wel degelijk positieve energie kan genereren. Geen enkele andere internationale organisatie houdt zich met de kwestie van de overbevissing bezig. En aangezien de oceanen onder geen enkele regelgeving vallen, is het moeilijk te voorkomen dat ze elders in de wereld lukraak worden leeggevist.
Grenscontroles op eigen houtje zijn beperkt
Ook wat betreft de herinvoering van grenscontroles tussen de lidstaten – tot nu toe een heet hangijzer – is een paar weken geleden in Brussel groen licht gegeven voor nieuwe regelgeving. Een paar jaar geleden hadden Frankrijk en Italië nog geprobeerd er nieuwe regels door te drukken, zodat de lidstaten weer paspoortcontroles zouden mogen houden. En ook Denemarken eiste permanente controles op de Sontbrug [die de verbinding vormt tussen Denemarken en Zweden, red.]. De – van oorsprong Zweedse – eurocommissaris Cecilia Malmström verzette zich echter tegen deze voornemens om de mobiliteit van de burgers in te perken en heeft haar zienswijze onlangs weten door te voeren. De regelgeving is aangescherpt en stelt nu zelfs beperkingen aan de mogelijkheid dat landen op eigen houtje grenscontroles invoeren. Lees hier meer.
Na de Tweede W-O, zat de Noordzee weer tjokvol met schone vis.
Waar hebben we het eigenlijk over?
Dat landen hun souvereiniteit kwijtraken mbt bijvoorbeeld grenscontroles is natuurlijk geen positief punt. Ook een gezamenlijk asielbeleid werkt niet want voor ieder land zijn de omstandigheden anders. Vreemd stuk want men prijst de malaise omdat er regels door heen gedrukt kunnen worden die iedereen met een gezond verstand nooit zou accepteren.
Good voorbeeld van “never let a good crisis go to waste”