Op 21 november 2019 schreef collega Joost van Buuren dit artikel: ‘Wereld in brand: alle protesten, demonstraties en opstanden in kaart.’ Joost gaf een opsomming van de sociaal-maatschappelijke onvrede die er toen heerste in zomaar een achttal landen. We zijn nu ruim 2 maanden verder, laten we eens kijken hoe het er nu bij staat.
Nieuws en nepnieuws
Maar hoe doe je dat? Gewoon de dagbladen er op naslaan, de TV inschakelen, de radio, of misschien de alternatieve internetmedia? Ik doe van alles wat. Zowel de mainstream media alsmede alternatieve nieuwssites. Daarvan zijn er genoeg, het is alleen opletten geblazen uit welke bronnen het nieuws wordt geput. Lang niet alle nieuwssites brengen betrouwbaar nieuws. Er komt veel nepnieuws voorbij, zeker op de sociale media.
Stoffige persbureaus
Om die reden volg ik ook zeker de berichtgeving via onze dagelijkse mainstream media(MSM). Ook dan blijf ik kritisch. Ik vraag mij namelijk af hoe het momenteel werkt met de nieuwsvergaring van de bekende dagbladen en de radio en TV-zenders. Het is bekend dat Talpa Network van John de Mol in 2018 het persbureau ANP opkocht. Zelf zegt de Mol dat hij de rol van het ANP wil borgen voor alle mediabedrijven in Nederland. “Uitgerekend in deze tijden waarin fakenieuws aan de orde van de dag is, moeten we onafhankelijke berichtgeving koesteren,” zo zegt ons aller John. Het ANP beweert volkomen onafhankelijk te zijn. Ik mag daar misschien niet aan twijfelen, maar het gezegde: “wiens brood men eet, wiens woord men spreekt,” wil ik hierbij toch even noemen. Tegelijk vraag ik mij af of de hedendaagse persbureaus inmiddels niet een stoffig imago hebben.
Rellen in Parijs: geen nieuwsfeiten
Sensatie is voor de alternatieve nieuwssites en wij doen het serieuze nieuws, zo redeneren persbureaus en de MSM. Om die reden zien we weinig beeldmateriaal op onze TV-zenders van bijvoorbeeld de aanhoudende rellen in Parijs. De MSM vindt dat na een paar maanden normaal en ziet in die rellen geen nieuwe feiten. Volgens mij maken ze een beoordelingsfout. De harde feiten ontgaan hen kennelijk. De impact van de rellen op de Franse bevolking bijvoorbeeld. En de reden waarom de Fransen steeds opnieuw de straat opgaan. Waarbij de politie en brandweer zijn moegestreden tegen de demonstrerende burgers en nu zelf de straten onveilig maken met hun demonstraties. Eerder eisten politieagenten een loonsverhoging en onlangs de brandweerlieden een loonsverhoging van 25 procent(!).
Verdwijnen middenklasse is aanzet
Niet helemaal toevallig behoren agenten en brandweerlieden tot de wegkwijnende middenklasse. De middenlaag van de bevolking die de grootste klappen kreeg op te vangen van het jarenlange repressieve beleid van de nationale regering. Een nationaal beleid dat onder druk van de EU veel middelen vrijmaakt voor Europees beleid ten koste van de binnenlandse inkomenspolitiek. De middenklasse en onderlaag voelen dat nu. Echter schenkt de MSM nauwelijks aandacht aan deze verontrustende Franse onrust. Toch staat de Franse bevolking wel ongeveer model voor de middenklasse en de onderlaag in de andere EU-lidstaten. Frankrijk heeft historisch gezien de naam om als eerste op te staan tegen hun onderdrukkers.
Het is als vanouds: de kloof tussen arm en rijk
Als de landelijke mainstream media blijft doorgaan met het doorgeven van TV-beelden van ongeregeldheden in Franse steden zou er een sneeuwbaleffect kunnen ontstaan in de andere EU-lidstaten. Instabiliteit in Europa zou een ongewenst effect hebben op de grote mediagiganten die behoorlijke belangen hebben in de diverse radio- en TV-stations verspreid over Europese landen. Europese desintegratie is nu eenmaal slecht voor het grootkapitaal. Stel je voor dat de gunstige regels voor machtige investeerders aan banden wordt gelegd. En dat de regeltjes beter moeten worden afgestemd op de burgerbevolking. Dat hun afgenomen medezeggenschap en inkomensachteruitgang moet worden terug gegeven. Dat de kloof tussen arm en rijk moet worden hersteld, enzovoort, enzovoort.
Grootschalig denken gaat nu eenmaal ten koste van kleinschaligheid. De macht van het grote getal maakt dat de invloed van de kleine eenheden minder wordt.
Brussel gaat voor Parijs
Het nieuwsfeit dat een volksopstand in Frankrijk gaat lijken op een revolutie? Dat past toch niet in een “verenigde” unie waar president Macron een belangrijke stempel drukt op de EU-politiek. Als zoveel Fransen zich keren tegen het beleid van hun eigen president dan scheelt er wat aan het binnenlands beleid. Het buitenlands beleid gaat voor het binnenlands beleid, zoveel is wel duidelijk. De toegezegde (kleine) verbeteringen van Macron aan de gele hesjes worden als onvoldoende beschouwd. Fransen zijn geen onderontwikkelde burgers maar echte wereldburgers. Ze zien en voelen de onderdrukking van de massa door de financiële repressie van hun regering die de aandacht volop heeft gericht op de Europese Unie. Brussel is belangrijker dan Parijs.
Frankrijk, nieuw probleemkind van de EU
De onvrede bij de massa is schadelijk voor de president bij de volgende presidentsverkiezingen in 2022. Macron weet dat en wordt nerveus. Echter, meer toezeggingen aan het volk geeft flinke begrotingstekorten en dat staat de EU niet toe. Tekorten afdekken met nog meer staatsleningen is ook geen optie. Frankrijk dreigt met z’n staatsschuld de 100 procent van het BBP te overschrijden, terwijl 60 procent maximaal is toegestaan volgens EU-norm. Frankrijk is op weg een probleemkind te worden binnen de EU door de onrust in het vergeten binnenland. Het anti-EU sentiment zal bij aanhoudende onrust verder de kop opsteken. Dat is slecht nieuws voor de hele EU. Dat zijn onwelgevallige nieuwsberichten en schadelijk voor de EU. De Franse onrust zou twijfelende burgers in de EU op een idee kunnen brengen met het uitbrengen van hun stem bij de volgende verkiezingen.
Indoctrinatie
Politici zijn publiciteitsgeil en hebben de MSM nodig voor hun propaganda. In Nederland wordt in de alternatieve media en bij rechtse politieke partijen de NPO vaak een staatsomroep genoemd. De NPO is een publieke omroep maar wordt in de huiskamer veel minder bekeken dan 10 jaar geleden. Traditionele omroepen verliezen het van de internetmedia. Er is steeds meer twijfel of de nieuwsvoorziening van onze publieke omroepen wel onafhankelijk is. Het is verdomd moeilijk om met de huidige versnippering van mediakanalen het echte nieuws te vinden. Zelf volg ik het nieuws op radio en TV, maar eigenlijk als een suffe trendvolger. Ik surf des te meer op de alternatieve internetsites en op meerdere YouTube-kanalen. En volg wat “vrije” journalisten en vloggers op Twitter. De spandoeken en rellen in Parijs komen dagelijks voorbij op het internet. Het wegkijken van de MSM en Jan Publiek is in Nederland een gemeengoed geworden. Ach ja, indoctrinatie is van alle tijden.
GW
Goed gezien, Gerrit!
Voor mij inmiddels 15% staatsomroep ( om te kijken hoe ze het nieuws manipuleren) en 85% alternatief. Bevalt me prima. En af en toe blijven lachen over leugenachtige politici. Anders wordt je depressief.
Af en toe stuur ik mensen een linkje door van een alternatieve site, in de hoop dat ze wakker worden…
https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=hdYNcv-chgY&feature=emb_logo
Wat een staatsman… hadden wij maar zo’n man aan het hoofd van de regering!
We kennen de reactie van Jucker, de voormalige voorzitter van de
EU-commissie, op de vraag hoe hij dacht over de eeuwige strubbelingen in Frankrijk. Schouderophalend en lachend zei hij: hij: “Achja, het is Frankrijk, hè?”
De Fransman is sinds mensenheugenis een protestdier.
“Mon ami, que veux-tu exactement?
In een land waar zelfs brandweer en politie stevig met elkaar op de vuist gaan mag geen eenduidig antwood worden verwacht op het waarom.
Is het chronisch verzet genetisch bepaald, zoals Juncker impliceerde?
Exit? ”Si!”. Frexit? “Non!”. “Gangement. De macht aan het volk!” Niet rechts, niet links. Niet voor of tegen Europa, de wereld of het klimaat, non. Niet progressief, maar uiterst behoudend, met een grabbelton aan zeer uiteenlopende grieven, nu met “Macron, Non!” voorop. Zoals ze al een hele kluit gekozen(!) presidenten vóór hem de rode kaart hadden gegeven.
Het mooiste land, de beste keuken, de mooiste taal en de intelligentste mensen van allemaal.
De staat is failliet, omdat de productiekosten van een Renault niet onderdoen voor die van een BMW. Maar met ‘het volk’ gaat het
naar verhouding goed. De Fransen houden van elkaar en van hun land. Daarom slaan ze elkaar elke week half dood. ‘Ze missen een echte leider, zoals de Gaulle, om een echte vuist te maken’.
De bloedige knokpartij, tussen brandweer en oproerpolitie, vorige week, had ook Parijs nog niet vaak beleefd. Volgens sommigen het beste bewijs dat het ‘gepeupel’ wel hard schreeuwt, maar nooit meer de Bastille zal bestormen.
Frankrijk heeft een ‘statusaparte’ binnen (of buiten?) Europa, geen probleem en zeker geen ‘nieuw’ probleem. Laat het zo blijven. Want de lekkerste notentaart eten we niet in Berlijn of Kopenhagen, maar in de Dordogne. Vive La France!
Heerlijk chauvinistisch: une belle déclaration d’amour au pays où Dieu se sent aussi heureux! (like)