De Wereld Morgen | Voor de Griekse massamedia is hij de grote boeman. Ook in de rest van de Europese Unie berichten de media alleen maar negatief over hem. Wie is hij? Alexis Tsipras, de steeds populairder wordende voorzitter van Griekse oppositiepartij Syriza, wordt door de Griekse economische elite wantrouwig gadegeslagen. Voor het Griekse volk daarentegen zou hij wel eens hun beste kans op beterschap kunnen zijn. De regerende rechtse partij Nieuwe Democratie is in een machtsstrijd verwikkeld met de linkse oppositiepartij Syriza. Leider van die partij is Alexis Tsipras, een lichtjes brutale jonge politicus, voor velen de hoop van Griekenland. Zijn revolutionair gedachtegoed? Een economisch beleid gebaseerd op de noden van het gewone volk. In de ogen van wie zich verrijkt dankzij de huidige crisis maakt dit van hem een gevaarlijk man.

Nvdr: ‘Syriza’ is de Griekse afkorting van de Coalitie van Radicaal Linkse partijen. Deze coalitie bestaat informeel sinds 2001 en werd in 2004 officieel opgericht. Ondanks een enorme anticampagne in zowat alle Europese massamedia werd Syriza in 2012 de tweede grootste partij van Griekenland, tot afgrijzen van zowat de hele Europese economische elite. De conservatieve partij Nieuwe Democratie is allesbehalve nieuw, ze werd in 1974 opgericht. Zij staat volledig ten dienste van de Griekse oligarchie en de Griekse orthodoxe kerk.

Onlangs bezocht Tsipras de Verenigde Staten, onder andere met de bedoeling het beeld dat zijn tegenstanders van hem schetsen, dat van een heethoofdige radicaal, bij te stellen. Hij legde daarbij de nadruk op zijn streven naar een meer rechtvaardige, mensgerichte economie. De Amerikaanse journaliste Lynn Parramore ontmoette hem tijdens zijn reis en maakte kennis met een pragmatische, bedachtzame partijleider, goed onderlegd in economie. Hij blijkt een man te zijn die in weinig lijkt op de Tsipras zoals hij door zijn politieke opponenten wordt afgeschilderd. De economische transformatie die hij beoogt, zou niet enkel goed zijn voor Griekenland, maar net zo goed voor de rest van de wereld.

Je wordt de gevaarlijkste man van Europa genoemd. Wie is bang van jou, en waarom?

Het is evident dat de mensen die schrik hebben van ons hun uiterste best doen ons zo gevaarlijk mogelijk af te schilderen. De Griekse economische oligarchie heeft groot gelijk om ons te vrezen: zodra Syriza aan de macht komt, zullen we een einde maken aan hun corruptie en zelfverrijking.

Nvdr: de Griekse economie wordt volledig gedomineerd door een kleine groep steenrijke families en bedrijven (de ‘oligarchie’) die het land nog steeds compleet domineren en nauwelijks belastingen betalen. Met een mengsel van corruptie, chantage en bijna volledige controle over de massamedia houden zij de politieke elite volledig onder controle. Een partij als Syriza, die compleet aan hun controle ontsnapt, aanzien zij uiteraard als een groot gevaar. De Europese massamedia nemen het discours dat de Griekse oligarchie via haar eigen media verspreidt, ongenuanceerd over. Dat schept een beeld van de gewone Griek die weigert zijn belastingen te betalen en alleen maar de hele dag lui is.

Mensen buiten Griekenland moeten weten dat deze oligarchie zelf een fiscale ontsporing heeft veroorzaakt, die ze probeert op te lossen door Griekenland te onderwerpen aan een reeks strenge besparingsmaatregelen. Onder het mom van ‘fiscale consolidatie’ kunnen grote bedrijven echter wel ongehinderd hun belangen blijven najagen en ook de Griekse oligarchen blijven buiten schot. Dit is een beleid dat in Griekenland wordt toegepast, maar dat ook op verschillende andere plaatsen in Europa ingang heeft gevonden. Zodra Griekenland zou beslissen een radicaal andere koers te varen, stuikt het hele Europese ‘besparingsdogma’ in elkaar, wat het einde zou betekenen van het hele Europese neoliberale project. Om die reden worden we gevreesd, niet alleen door de Griekse oligarchie en de Griekse ‘Merkelieten’ maar door ‘Merkelieten’ uit heel Europa én door Merkel zelf, zeker nu er in Duitsland nieuwe verkiezingen aankomen (nvdr: ‘Merkelieten’, naar de Duitse bondskanselier Angela Merkel, de grootste verdediger van het neoliberale EU-beleid). Lees verder op Dewereldmorgen.be