Zoals meestal weer een interessante discussie in De Nieuwe Wereld. ´Paul van Liempt in gesprek met bijzonder hoogleraar polarisatie en maatschappelijke veerkracht Hans Boutellier.´ Ik wist niet dat een dergelijke leerstoel bestond, maar als dat niet het geval was, moest die uitgevonden worden. Verplichten leerstof op school? Tijd voor een ethisch reveil? Ik zou het denken. Velen zijn maar wat blij dat, zoals een slang haar huid verliest, ze de flinterdunne mantel der beschaving mogen uittrekken. Die zat dan zeker al lang veel te krap. Oef! Dat sein is gegeven, officieel, van bovenaf, of toch voor wie tussen de geschreven zinnen leest. Doorheen de gesproken woorden hoort. Voorbij de acties en reacties kijkt. Er is géén respect meer – voor niks en niemand. Dit leidt op termijn tot anarchie, en dat willen we toch niet?
Repect is een witte raaf
Ik kan begrijpen dat almaar meer groepen en verenigingen, landsdelen en rassen van zich laten horen. Ook zij willen respect. Gekend, herkend, gehoord en gerespecteerd worden. Van tel zijn! Geraadpleegd worden ook. Alleen zou dat zonder geweld moeten kunnen. Zoals Mahatma Ghandi dat voordeed. Hij verjoeg er de Engelse bezetter mee uit India in 1948! Door middel van burgerlijke ongehoorzaanheid, bijvoorbeeld. Joe Biden beloofde in het eerste verkiezingsdebat een soort van rondetafel te houden. Waar alle partijen die vandaag (en al minstens vier jaar lang) ontevreden zijn (een eufemisme zo groot als een huis) kunnen aanzitten. Het is de enige manier om rust en vrede, herstel en genoegdoening te krijgen, alvast in de Onverenigde Staten. Om die opnieuw Verenigd te maken. Een samenzitten en uitpraten, ´t is de enige duurzame oplossing. Want geweld veroorzaakt alleen maar meer geweld. In Nederland, in de VS, waar dan ook: we moeten opnieuw leren samenleven. Een werkwoord dat bestaat uit ´samen´…en ´leven´. In onze, deze maatschappij, de samenleving. Wat u?
