De op hol geslagen censuurmachines van de EU

Een vertaling van een artikel van Julia Reda, genaamd: “Out-of-control censorship machines removed my article warning of out-of-control censorship machines“. Oorspronkelijk gepubliceerd op 17 augustus 2018. Vertaling door Wietze Brandsma via de Piratenpartij.

Een paar dagen geleden verdwenen ongeveer een dozijn artikelen en campagnewebsites die kritiek hadden op de EU-plannen voor censuurmachines voor auteursrechten stilletjes uit ‘s werelds populairste zoekmachine. Ze bewezen daarmee hun punt op de meest onmiskenbare manier — de sites werden verwijderd door precies waarvoor ze waarschuwden: auteursrechtcensuurmachines.

Onder de websites die onvindbaar werden gemaakt: een blogpost van mij waarin ik de Europeanen informeer over waar hun overheden staan met betrekking tot online censuur namens het auteursrecht en een campagnewebsite die waarschuwt voor een auteursrecht dat bedrijven bevoordeelt boven vrijheid van meningsuiting.

Aanval op het democratisch debat

Was dit een onbeschaamde aanval op een open, democratisch debat door iemand in de media-industrie die misbruik maakte van instrumenten voor handhaving van het auteursrecht in een poging om degenen die zich verzetten tegen hun lobbybelangen de mond te snoeren — of was het een ongelofelijk toevallige technische fout?

Eén ding is zeker: Dit incident geeft ons een huiveringwekkende voorproefje van wat ons te wachten staat indien het Europees Parlement de uploadfilterwet aanneemt die momenteel in behandeling is. Het is een oproep om te blijven vechten tegen geautomatiseerde auteursrechtfilters. We weten nu beter dan ooit: zulke filters leiden steevast tot censuur.

De “copyright-censuur light” is al erg genoeg

Onder de huidige Amerikaanse wetgeving, staat Google een aantal bedrijven toe om direct en zonder toezicht sites uit de zoekindex te verwijderen, slechts op basis van de bewering dat inbreuk wordt gemaakt op het auteursrecht. In feite hebben een handvol mediabedrijven de controle over wat we wel en niet online kunnen vinden.

Een daarvan is Symphonic Distribution, dat een service aanbiedt met de naam “Topple Track”. Deze dienst heeft op 22 juli een melding naar Google gestuurd waarin ten onrechte wordt beweerd dat mijn blogpost en een aantal andere sites op een of andere manier inbreuk maakten op het auteursrecht van een Australische tv-sterretje. Geautomatiseerde systemen bij Google hebben de claim gehonoreerd en de pagina’s ongezien uit de zoekresultaten verwijderd.

Als mensen op enig moment in dit proces betrokken waren geweest, zou de absurditeit — of kwaadaardigheid — van dit verzoek onmiddellijk zijn opgemerkt. Maar dat waren ze niet. Er zijn geen aanvullende controles en waarborgen (‘checks and balances’) aanwezig. Handhaving van het auteursrecht is geautomatiseerd en geen enkel systeem, hetzij bij diensten zoals ‘Topple Track’ of op platforms zoals Google, kan zelfs dergelijke overduidelijke fouten voorkomen — of een dergelijk schaamteloos misbruik.

Topple Track gaat er prat op dat ze meer dan zeven miljoen links van zoekmachines voor hun klanten in de muziekindustrie hebben verwijderd en dat 99% van hun verwijderingsverzoeken werden gehonoreerd. Omdat hun service nu zo duidelijk disfunctioneel is, is het onkenbaar hoe veel van deze verwijderingen frauduleus waren, en hoeveel andere artikelen ten onrechte ge-“shadowbanned” zijn van het internet zonder dat hun auteurs zich hiervan bewust zijn.

Nadat de EFF nog meer frauduleuze verwijderingen door Topple Track aan het licht had gebracht, en TorrentFreak er gewag van had gemaakt, heeft Google naar verluidt het vertrouwde partnerschap met het bedrijf beëindigd. Maar toch, tot op het moment van dit schrijven, blijft mijn blogpost niet vermeld op Google Search. Ongelooflijk, zelfs wanneer wordt onthuld dat een bedrijf onrechtmatige verwijderingsverzoeken heeft afgegeven, worden de websites die ze eerder uit de zoekresultaten hebben laten verwijderen, niet teruggeplaatst. Elke individuele auteur moet actief vechten om de vindbaarheid van hun vrijheid van meningsuitingen te herstellen.

De plannen van de EU zouden dit veel erger maken

Op 12 september zal het Europees Parlement (nog één keer) stemmen of we internetplatforms al dan niet moeten verplichten om uploadfilters te installeren.

Met uploadfilters zullen platforms niet eens wachten op klachten van mediabedrijven om uw berichten te verwijderen. In plaats daarvan zal uw uiting niet eens online gaan, tenzij deze een toetsing tegen de door mediabedrijven ingediende databases doorstaat. En u kunt er zeker van zijn dat deze databases net zo vol zullen zitten met rommel en zwendel.

Uploadfilters zouden mediabedrijven nog meer directe zeggenschap over het internet geven. Ieder van ons die content post en uploadt, wordt als schuldig beschouwd totdat hij onschuldig is bevonden, terwijl mediabedrijven geen gevolgen zullen ondervinden voor misbruik van het systeem. Het lijdt geen twijfel waar dat toe zouden leiden: nog meer censuur.

EU-wetgevers moeten van dit incident leren — en van de talloze andere gedocumenteerde mislukkingen van geautomatiseerde filtering: geautomatiseerde handhaving van het auteursrecht werkt niet. Uploadfilters vormen een ernstige bedreiging voor onze vrijheid van meningsuiting. Ze moeten van de hand worden gewezen.