Is Charles Hugh Smith een realist of een dromer wanneer hij stelt: ‘The people are waking up.’ En ’the elite are no longer in control.’ Smith is een onafhankelijk (financieel) journalist uit de VS en daarmee al een uitstervend ras? Wat hij vertelt in interviews en neerschrijft in boeken en artikels is anders waardevol genoeg. Dat is wat de alternatieve media kan en doet (Biflatie behoort daar zeker ook toe, mogen we onbescheiden wel stellen.) De journalist runt tevens zijn eigen blog ‘Of Two Minds.’ De onderwerpen spreken voor zich. ‘Why modern monetary theory (MMT) won’t work.’ ‘The four dynamics of bubbles.’ ‘Will everything change in 2020/2025 or will nothing change?’
De vierde crisis
In dit laatste artikel stelt hij dat wat in de VS plaatsvindt anno 2019, de vierde zogenaamde omwenteling of crisis is. De eerste drie: ‘The first crisis was the constitutional process (1781) following the end of the Revolutionary War, whether the states could agree on a federal structure; the 2nd crisis was the Civil War (1861) and the 3rd crisis was global war — World War II (1941).’ Die vierde, de huidige crisis is een existentiële en dit is misschien wel de ergste soort. Zij geldt (naar de bescheiden opinie van ondergetekende) ook voor de rest van de Westerse wereld. Zij het nog in mindere mate maar we halen de VS ook in deze weer snel in. Charles Smith ziet die als tweeledig…
Of two minds/Tegengestelde standpunten en visies
Ten eerste: ‘We have to start by defining what qualifies as fundamental change. In my view, if the current distribution of income, power and ownership of capital remains unchanged, nothing of import has changed.’ En ten tweede: ‘The other type of change that qualifies as fundamental is the breakdown of the structures of everyday life: the distribution, cost and availability of food, fresh water, energy, healthcare, income and basic security.’
Tegenpartij
O.i. mogen we daar gerust nog een derde ‘divide’ of scheiding aan toevoegen. Wat mensen en overheden/bedrijven aan twee tegengestelde kanten doet staat. Het klimaat, de opwarming van de aarde, het milieu. Omdat overheden (in het algemeen, er bestaan uitzonderingen) veel praten en beloven maar ’te) weinig doen. Bedrijven (weer algemeen gesproken) lieft géén veranderingen, aanpassingen, strengere wetten en meer controle zien. En de ’tegenpartij’, de ‘oppositie’ zeg maar;’de mensen’, burgers, met activisten voorop die gelukkig genoeg bestaan, om ons wakker te schudden en houden. Die meer en sneller actie, daden en dus resultaten wil zien. Deze nemen duidelijk niet langer genoegen met (loze) beloften en mooie, geruststellende woorden.
Buffers
Overheden en bedrijven ‘veranderen’ slechts zeer tegen hun zin. Passen zich slechts aan wanneer het abosluut niet anders meer kan. In deze zijn overheden zelfs nog veel conservatiever dan het bedrijfsleven. Beide hebben zogenaamde buffers om ’tegenstand’ of oppositie te counteren. Dat zijn dan ’the reserves that can be drawn upon in crisis, the redundancies, the staff and management training to handle crises, and so on.’ Met de belangrijkste buffer, voor die overheid dan: geld, de controle over het monetaire, de geldschepping en beheersing. En laten nu net bitcoin en altcoins die hegemonie aanvallen! Smith is zeker een voorstander van deze digitale munten én ziet er zelfs een voordeel in voor de VS?! In de komende vijf jaar, tot 2025, zal duidelijk worden of we nog wel (centrale) bankiers nodig hebben…!
MSM
In onderstaande, zeer beluisterwaardige podcast is Smith te gast bij het X22 Report: ‘Economic Collapse News & Analysis.’ Zo weten we dat hij voor eigen publiek spreekt. ‘X22 Report is a daily podcast uncovering the truth about the economic collapse, analysis of markets, the global economy and the globalist agenda.’ Waarheidszoekers, we love them. Naar de waarheid zoeken kan niet genoeg gebeuren. Main Stream Media (MSM) krijgt er zeker het laatste jaar (2019) veel en vaak van langs. Dat ze te laks zijn en te vaak de officiële spreekbuis van the powers that be. (We laten dit toch een beetje in het midden want zijn ervan overtuigd dat, zoals in alle beroepen, het merendeel der journalisten zeer zijn best doet in vaak moeilijke omstandigheden.)
De waarheid
Is het trouwens ‘ieder zijn waarheid’ of is er een ‘universeel’ soort waarheid? Of geldt hier ook: ‘des goûts et des couleurs on ne discute pas‘ en iets soortgelijk als ‘beauty is in the eye of the beholder’? Het was Oscar Wilde die stelde: ‘The truth is rarely pure and never simple.’ Ja, wordt er in onderstaande podcast beloofd, we gaan naar een transitie, een nieuw economisch systeem. Maar de weg zal lang en hobbelig zijn en je moet op alles voorbereid zijn!
Globalisering
Zelfs Donald Trump zou gezegd hebben dat globalisering ten einde loopt! Maar er is ‘goede’, positieve globalisering. En ‘slechte’, negatieve globalisering zeg de journalist. Handel van landen met een surplus die leveren aan zij met een tekort is zo’n voorbeeld van dit eerste. Zie de soyabonen uitvoer van de VS en de invoer van koffie door de VS. De slechte globalisering rekent gewoon uit waar kapitaal het meest opbrengt. Producten het allergoedkoopst kunnen geproduceerd worden, ongeacht gevolgen voor milieu, en of de arbeid wel voldoende beloond wordt. Het is van dit soort globalisering dat ‘de burgers’ genoeg hebben.
Kijken en luisteren
Smith ziet ook een zeker populisme als zeker niet negatief. Dit spreekt de burgers met al hun ongenoegen aan en unificeert hen. In ieder geval spreekt dit soort populisme de elite tegen. Nog dit: genoemde ‘slechte’ globalisering is nu waar zowat alle landen op ingesteld zijn. “We have to rebuild the domestic economy, “ zegt de journalist. In dit opzicht en indien president Trump dit bedoelt, is het zeer tegen de zin van ondergetekende, maar moeten we hem wel een beetje gelijk geven. Met dit voorbehoud: is er in de meer dan drie jaar onder zijn administratie dan meer welvaart verdeeld in zijn land? We dachten van niet, wel integendeel! Is de lagere en middenklasse nu reeds beter af onder zijn administratie? We dachten weer van niet. Dus opnieuw: we mogen als burgers niet meer, nooit meer genoegen nemen met mooie woorden. Een heel wijs adagium luidt immers: kijk naar wat ze doen, (luister) niet naar wat ze zeggen…
