Hoe hoog kan het nog gaan? En wanneer gaat de prijs dalen? Op NU.nl lezen we het volgende: ´De huizenprijzen in Nederland zijn in de maand juli tot recordhoogte gestegen. Gemiddeld kost een koophuis een kleine 337.000 euro, blijkt vrijdag uit gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) en het Kadaster.´ Nuchter beschouwd is dit onvoorstelbaar. Wie nu een huis wil kopen betaalt de hoofdprijs.
Een gewoon huis kost € 337.000!!!
Het gevolg van een tijdvak van financiële repressie. Niet de huizenmarkt maar de ECB en het bankenkartel bepalen de prijs. Door hun repressieve monetaire beleid om krediet betaalbaar te houden is de prijs van het ‘leengeld’ verlaagt tot bijna nul procent. Parallel ging de waarde van het vastgoed en aandelen omhoog. Logisch toch? Met een lage leenrente een flinke huurprijs ontvangen en met een lage rente een ‘mooi’ dividend ontvangen op je aandelen.
Alleen de elite profiteert
Hier praten we over het profijt van de elite. Met geld maak je geld, en juist nu omdat de investeringen met goedkoop geleend geld, waarvoor altijd wel een onderpand aanwezig is, de waarde van het vastgoed en aandelen verder omhoog tilt. Het rendement op verhuur van vastgoed en de beurshandel in aandelen, met uitbetaalde dividenden, is met gemak hoger dan de negatieve rente op deposito’s. Niet voor niets groeit de vermogensongelijkheid met daaraan gekoppelde sociale onvrede tot een griezelig spanningsveld. Corona doet daar nog een schepje bovenop doordat veel mensen, vooral ondernemers, worden belet om met werken een boterham te verdienen. In tegenstelling tot de elite die met stil zitten rijk kan worden. “Ach ja, verschil moet er zijn, nietwaar?”
Millenniumgeneratie heeft het nakijken
Nogmaals, we leven in een tijdperk van financiële repressie. Monetaire beleidsmakers hebben het nu voor het zeggen. We zijn er gewoon ingemoffeld. “Wij” huiseigenaren vonden het allemaal prima toch? We zagen jarenlang de hypotheekrente dalen van zelfs het hoogste niveau in de jaren tachtig tot een ongekend laag niveau nu in 2020. Veel woningeigenaren rekenen zich rijk. Wat wil je, na de invoering van de euro in het jaar 2000, en de reeds ingezette rentedaling vanaf de jaren tachtig, stegen de huizenprijzen door het dak. We hadden zelfs 3 keer voordeel. Een hogere overwaarde, een lagere hypotheekrente en de hypotheeksom bleef hetzelfde of ging zelfs omlaag door aflossingen. Maar met een heel nadrukkelijke maarrrrr. De jongvolwassenen van 20 tot iets boven de 30, zeg maar de millenniumgeneratie, heeft het nakijken. Voor onze jongeren is een eigen woning onbetaalbaar en je moet al wel een partner hebben met een volwaardig inkomen om de maandlast, rente en aflossing, van je hypotheek te betalen. Eerst moet je al een mooi bedrag bij elkaar sparen om een paar procenten aanbetaling neer te tellen. Tegenwoordig worden alleen annuïteiten- en lineaire hypotheken afgesloten waar een flink aflossingsdeel in zit. De rente is nog maar een luttel bestanddeel van het maandelijkse bedrag. Maar wat heb je er aan als je met een superlage rente de hoofdprijs betaalt voor je woonruimte en de kans groot is dat een dat de woningprijzen instorten als ook de economie instort.
De grote vergrijzing
Het is bekend dat de prijs van vastgoed aan conjunctuurschommelingen onderhevig is. Dat de prijzen dalen in een recessie en zelfs kunnen crashen als ook de beurs crasht en een heuse depressie z’n intrede doet. Die angst heerst nu al op de achtergrond. Het kan heel snel gaan, vooral in een tijd met extreme tegenstellingen. Het is natuurlijk ongekend, zeg maar heel extreem, dat juist nu in een tijd met grote onzekerheid door een pandemie tot op het laatste moment de prijs van een woonhuis door het dak gaat. Dus gewoon onbetaalbaar voor onze toekomst, dat is onze jeugd die in zelfstandigheid moet bouwen aan onze toekomst door het krijgen van kinderen in hun eigen vertrouwde woonomgeving. De huidige ontwikkelingen dat jongeren blijven hangen bij hun ouders en te laat zelfstandig een huishouden gaan vormen is desastreus. De grote vergijzing die al een tijdje is ingezet wordt niet ingehaald door een noodzakelijke verjonging van onze maatschappij. Er is geen hoge intelligentie voor nodig om te zien dat deze onbalans gaat ontsporen. Niet voor niets staan onze pensioenfondsen onder druk. Dubbel onder druk zelfs. Een daling van dekkingsgraden door te lage rendementen en een daling van premiegeld door daling van aantallen jonge deelnemers.
Als omloopsnelheid van de geldhoeveelheid inzakt
En wat te denken als faillissementen en werkloosheid straks op gang komen nadat de corona-overheidssteun weg valt? Als de staatsschuld keihard oploopt en de totale schuldenberg binnen de Europese Unie oploopt tot een gevaarlijk niveau. Het niveau waarbij de ECB in paniek raakt en ongekende, nog meer repressieve, maatregelen afkondigt om een kredietcrisis, annex bankencrisis, annex eurocrisis, annex EU-crisis te voorkomen. Dat is het moment dat de ECB ziet dat de reserves bij ons burgers extreem toenemen. Dat we uit angst voor een aanstaande crisis ons geld oppotten bij de bank en in onze ouwe sok, in plaats van uit te geven in de economie. Dat we niet meer durven te lenen en dat ondernemers ook hun investeringen uitstellen omdat ze minder omzet maken. Hierdoor wordt het verdienmodel van de banken aangetast en komt er een kink in de kabel wat betreft de omloopsnelheid van de geldhoeveelheid. Dan ziet de ECB zich genoodzaakt om de rente op spaartegoeden verder te verlagen tot negatief zodat we op die manier bijdragen tot het overeind houden van onze banken. En dan ziet de ECB zich genoodzaakt om het opkoopbeleid van schuldpapier van de bankbalansen verder te verhogen om te voorkomen dat banken moeten afschrijven op oninbare leningen en omvallen.
De manipulatie van beleidsmakers
Door deze opeenstapeling van narigheden ziet de EU zich genoodzaakt om het in gang gezette (corona)noodfonds verder op te tuigen met belastinggeld van de burger. Dat is dus dezelfde burger van wie het spaargeld wordt aangetast door de lage en zelfs negatieve rente als we inflatie en bankkosten aftrekken van het banksaldo. En dan zien we dat de sociale protesten zich gaan uitbreiden. Zich niet meer beperken tot de jeugd in de achterstandswijken maar ook de burgers die op achterstand worden gezet zich begeven naar het Malieveld en het Binnenhof. Dan zien we de ernstige tekorten bij de overheid, die te weinig geld heeft voor uitbreiding van het politieapparaat. Dan zien we dat de politie verliezen lijdt op het slagveld en de onrust niet meer de baas kan. Dan zien we de totale anarchie die een revolutie op gang brengt om de extreme ongelijkheden weer glad te strijken. Zo jammer. Zo jammer dat regeringsleiders en monetaire beleidsmakers deze hopeloze situatie niet tijdig inzien en hun beleid niet durven aan te passen. Maar ja, dat gaat niet vanzelf, daar hangt een prijskaartje aan. Nooit kregen we iets voor niets. Zo was ooit de marktwerking in een eerlijke markt. Die is er nu niet meer door de manipulatie van onze beleidsmakers. Zo jammer.
GW
