Dat laatste is toch waar Willem Middelkoop op alludeert met zijn recente Tweet. Hij haalt een artikel aan van Investmentofficer.be. ‘Investment Officer is hét journalistiek onafhankelijk platform voor de Belgische beleggingsprofessionals en biedt dagelijks relevant nieuws en achtergrondinformatie over actuele ontwikkelingen in de beleggingsindustrie.’ Worden zogenaamd alternatieve visies inderdaad steeds meer ‘mainstream’? Wanneer alternatief synoniem is van onpartijdig, ongebonden, denken we wel dat dit is wat meer en meer lezers, betrokkenen, geïnteresseerden, professionals blijkbaar ook willen. Geen gestuurde berichtgeving, geen (in)direct lobbywerk, geen naar-de-mond-praten van belangengroepen en andere partijen die het nieuws graag op hun manier gebracht zien worden. Alternatieve visies vind je al zeker in de alternatieve media.
Aan de aandelen
De aangehaalde Jan Longeval zat tot december 2017 in het directiecomité van vermogensbeheerders Degroof Petercam. Hij toonde zich steeds een voorstander van beleggen in aandelen. Ook na zijn afscheid zou hij liefst iedereen in aandelen belegd zien. ‘Bij zijn afscheid als topbelegger van Degroof Petercam pleit Jan Longeval voor een reveil van het volkskapitalisme. “Niets democratischer dan beleggen in aandelen.”‘ Wie zijn adviezen gevolgd heeft, zal het zich niet beklaagd hebben. Zowat alle beurzen staan torenhoog en floreren reeds sinds 2009. Daarmee is het de langste stierenmarkt ooit.
In gold we trust
Ondertussen is het januari 2020. Twee jaar verder en ondertusssen zijn aandelen in het algemeen geprijsd voor niets minder dan perfectie. Kan het ook anders, met een constant geworden toevloed van talloos veel miljarden aan nieuw geld? Don’t fight the Fed, is een oud beursadagium, dus dat doen we maar beter niet…of toch? Want het is opvallend dat Longeval zich vandaag een groot voorstander toont van goud. Zie het door hem geschreven artikel. Wat wil het zeggen dat iemand die de beurs en beleggerswereld door en door kent, plots aanraadt om goud te kopen? Over staatsfinanciën schrijft en spreekt over ‘een enorm globaal piramidespel’?
Nil novi sub sole
Want waar de heer Longeval op doelt is niets nieuws. Is algemeen geweten of toch verondersteld gekend. In december 2017 zegt hij nog in datzelfde interview: ‘‘De beste manier om dat tegen te gaan is mensen laten beleggen in aandelen. Er is toch niets democratischer? Ik pleit daarom voor een reveil van het volkskapitalisme. Een nieuwe Cooreman-De Clercq (wet uit 1982 die aandelenbeleggingen fiscaal stimuleerde, red.) kan net als toen een iconische waarde hebben en mensen opnieuw naar de beurs krijgen. Mijn beleggershart bloedt in het aanschijn van de 265 miljard euro cash die op spaarrekeningen staat weg te kwijnen. Het leidt tot een verarming van de maatschappij.’ En anno 2020 moeten diezelfde mensen plots in goud gaan. Wat heeft Jan Longeval koude voeten doen krijgen? Is het de publicatie van het International Institute of Finance die hem de ogen geopend heeft? Als een soort aha-erlebnis dan. Nochtans staat daarin echt niets wat, bijvoorbeeld, lezers op Biflatie.nl al niet ‘eeuwen’ weten. Biflatie; kijk, dat is nu alternatieve media…
IMF waarschuwt!
Toeval of niet, maar ook het nieuwe Hoofd van het Internationaal Monetair Fonds, mevrouw Kristalina Georgieva (geboren 1953), waarschuwt ons. Laat deze jaren ’20 niet verlopen zoals die van de vorige eeuw, zegt ze. De roaring twenties, een tijd van torenhoge beurskoersen, overdrijving op allerlei vlakken maatschappelijk en economisch. Die uitmondden in de welgekende Great Depression van 1930. ‘Georgieva said that although inequality between countries has decreased, there is growing inequality within countries that is “not a good thing.”‘ Ze zei dit tijdens een toespraak voor het Peterson Institute for International Economics in Washington DC. Specifiek vernoemde ze het VK, waar 10 procent van de bevolking evenveel bezit als de onderste 50 procent. Die ongelijkheid zit nu in de meeste landen, aldus de Bulgaarse professor economie, die voorheen CEO was bij de Wereldbank.
‘Zonder regulier geen alternatief’, ‘Voor niets gaat de zon op, wie betaalt bepaalt’. ‘Alternatieve media parasiteren op de mainstream’. ‘Massamedia = Lügenpresse’. En zo nog wel een paar dozijn meer kwalificaties, over en weer.
Profiteert de gebruiker, omdat via internet alles gratis lijkt en redelijk anoniem en ongestraft tegen schenen kan worden geschopt?
Wie kent niet de kritische kwaliteitssite die de bankenbranche objectief op de korrel dacht te nemen, maar daarmee -impliciet- ook de grootste, eigen reclamesponsor?
Niet zo handig, want die sponsor haakte onmiddellijk af. Site, met eigen research, aangevuld met externe vakpublicisten, plots in gewetens- en geldnood. Bleef (voorlopig) redelijk onafhankelijk in leven door van de gebruikers contributie te vragen, na beëindiging van de gratis informatie.
“Een beknotting van de menings- en persvrijheid”, reageerde het ‘benadeelde’ kamp. “Nee. Gewoon een kwestie van mededinging”, zeiden anderen. Omdat ook de media, zowel regulier als alternatief, vastzitten aan het marktmechanisme va vraag en aanbod.
Kritische, hedendaagse gebruikers hebben maling aan zoete sprookjes en oneliners; ze zoeken geen antwoord meer op vragen, maar een deskundige bevestiging van hun eigen mening.