Wat nu?
Met dit voorstel in de hand begint een delegatie van het Europees Parlement aan de geheime onderhandelingen (de “triloog”) met de Europese Commissie en de regeringen van de lidstaten (de “Raad”). Deze zullen samen tot een tekst komen die nog één keer aan alle parlementsleden zal worden voorgelegd.
We schreven eerder al: wil je verschil maken in het wetgevingsproces, dan helpt het als je er zo vroeg mogelijk bij bent. Naarmate het proces vordert is er steeds minder ruimte voor grotere en fundamentelere wijzigingen van het voorstel. Wat het nog moeilijker maakt om in dit stadium invloed uit te oefenen, is het feit dat de onderhandelingen achter gesloten deuren plaatsvinden. Op dit model komt al jaren enorm veel kritiek. In 2016 pleitte de EU Ombudsman al voor meer transparantie. Zij stelde dat burgers hun vertegenwoordigers ter verantwoording moeten kunnen roepen en dat zij de kans moeten krijgen mee te doen aan het democratische proces.
Bits of Freedom blijft het proces natuurlijk volgen en we blijven ons inzetten voor een betere wet. Zodra er een “definitieve” tekst ligt, zal ook jij weer van ons horen. Op de lange termijn zullen we vechten voor wetgeving die de groei van platformmonopolisten als YouTube en Facebook tegengaat en een diversiteit aan aanbieders en content stimuleert. Want het internet is te mooi om te laten verpesten.
Rejo Zenger & Evelyn Austin van Bits of Freedom
Deze wetgeving betekent een absolute online-censuur. Behalve dat ik columns voor Biflatie schrijf publiceer ik deze ook op een eigen website die draait op het platform van wordpress.com. Voor mij bedoeld als een soort openbaar archief. Mijn content gun ik aan een ieder. Ik plaats regelmatig linkjes naar auteursrechtelijke artikelen die voor mij aanleiding waren tot het schrijven van een column. De kans bestaat dat een uploadfilter zo’n link er uit gooit. Een internetplatform zoals Facebook bijvoorbeeld zal mogelijk de link naar mijn weblog er uit mikken. Mooi waardeloos. Ik vergelijk deze idiote censuur maar even met het volgende voorbeeld. Ik sta op straat met de buren te praten over een gebeurtenis waarover een journalist een artikel schreef in de plaatselijk courant en daar verwijs ik naar. Thuis pakt men de krant en zoekt het bewuste artikel op. In deze context zou een surveillant mij op straat terecht kunnen wijzen. Volkomen belachelijk dus. Hier kan ik niet mee leven. Soms laat mijn verstand(en geheugen) mij wel eens in de steek en vanuit die gedachte vrees ik dat ik mogelijk een wetsovertreder wordt. Ach ja, de soep wordt niet altijd zo heet gegeten… Toch is het vrije internet in Europa vandaag gestorven.
Bizar dat geen enkele krant hier melding van maakt..
Ach ja Bor, de kranten willen dit juist natuurlijk. De status quo, gevestige partijen zijn super blij, zo worden ook big tech in de kaart gespeeld. Kleine sites en videomakers zijn de l*l.