Het expansieve monetaire beleid van de centrale banken, de FED en de ECB heeft de financiële markten al geruime tijd losgekoppeld van de rest van de economie. Beleggers handelen volgens het motto: “Goed nieuws is goed nieuws, en slecht nieuws is ook goed nieuws.” Beleggers zijn er aan gewend geraakt dat centrale banken ingrijpen wanneer de prijzen van aandelen dalen door de centrale rentetarieven te verlagen. Ook weten ze dat centrale bankiers het overtollig schuldpapier opkopen om de bankbalansen te verlichten van slecht presterende leningen.
Andere tijden
Het wordt duidelijk dat alle monetaire beleidsmaatregelen er op zijn gericht om het goedkope geld de richting in te duwen van het grootkapitaal. Een onderwerp waar ik telkens op terug kom omdat het de balans verstoort tussen arm en rijk. We zien de laatste jaren een extreme toename van inkomens- en vermogensongelijkheid. De rijken worden rijker en de armen worden armer. Een fout fenomeen dat zich in een cyclus beweegt in de mondiale economie. De op en neergang van maatschappelijke bloeiperiodes met tijdvakken van revolutie en oorlogen, gevolgd door een periode van wederopbouw nadat de geest is terug gekeerd in de fles. Met deze wetenschap hoef je geen wetenschapper te zijn maar kun je met een nuchter verstand terug kijken op de goede tijden na de 2e WO en is het niet zo moeilijk om te voorspellen dat er andere tijden naderen. Logica van de bovenste plank. Na 77 jaren van economische vooruitgang met af en toe een dip is het een keer tijd voor een maatschappelijke omwenteling.
Globalisering
Het gaat om de omkering van scheefgroei en inkomensongelijkheid. Het gaat om het ontvreemden van het kapitaal van de superrijken om te verdelen onder de armen. Waar blijft Robin Hood? Dat is waar het letterlijk om draait maar niet wordt opgemerkt door elitaire politici. De elite zal nooit toegeven dat ze er aan hebben meegewerkt om vrij gekomen kapitaal van centrale banken de verkeerde kant op te sturen. Door tussenkomst van Blackrock en Vanguard en door de magnetische werking van het grootkapitaal op de financiële markten is het grote geld gaan kleven aan de biljoenenklomp van machtige beursgenoteerde multinationals. De inrichting van de financiële markten is puur gericht op speculatie waardoor enorme bubbels ontstaan van opgeblazen en overgewaardeerde multinationale ondernemingen. Door de globalisering van de mondiale economie zijn de multinationals kapitaalkrachtige ondernemingen geworden met wereldwijde vestigingen en veel zeggenschap. Hun invloed strekt zich uit tot de besturen van supranationale organisaties waardoor een elitaire mondiale bestuurscultuur is gecreëerd die het kapitaal in een bepaalde richting duwt. Organisaties als de VN en het WEF worden in dat verband veel genoemd.
Inbreuk op persoonlijke levenssfeer
Inmiddels doen theorieën de ronde die duiden op het vormen van een soort van wereldregering met centrale macht. De opkomst van centrale machten is in de geschiedenis altijd afgestraft omdat het volk de beteugelende regelgeving van elitaire regenten niet accepteerden. Revoluties waren het gevolg. We zien het nu weer gebeuren sinds de Europese Commissie met een veelheid van regeldruk door een pandemie, een klimaatcrisis en immigratiecrisis probeert de bevolking van de onderliggende lidstaten te kleineren. Met veel beteugelende maatregelen om niet ziek te worden door een virus, om niet te “stikken in de stikstof,” en om woon- en leefruimte te delen. Het opleggen van vrijheid beperkende maatregelen wordt steeds meer gevoeld als inbreuk op de persoonlijke levenssfeer. De protesten tegen het coronatoegangsbewijs(CTB) zijn een duidelijk signaal dat mensen geen behoefte hebben aan een sociaal controlesysteem. Men gaat inzien dat de controletechnieken worden ingevoerd om de maatschappij zogenaamd gezond te houden. Gezondheid en veilige financiën die worden aangeboden door de hoogste bestuurslagen, wat willen we nog meer.
Beurscrash
Het besef begint door te dringen dat welzijn niet meer uit onszelf mag komen maar wordt beloofd door de overheid door gehoorzaam de regels na te leven. Dat dit niet wordt gedoogd blijkt uit de groeiende protesten. Het vertrouwen in de autoriteiten, of beter gezegd technocraten, in Den Haag en Brussel neemt zienderogen af. Ook het vertrouwen in de monetaire autoriteiten door de ontspoorde inkomensongelijkheid. En ook het vertrouwen in het begrotingsbeleid van de Rijksoverheid die de Staatsschuld laat oplopen tot gevaarlijke hoogte. Deze optelsom ondermijnt het vertrouwen onder de bevolking groeit en dat zal ook de financiële markten bereiken. Als de sociale onrust groeit zullen beleggers inzien dat onzekerheden de opgeblazen financiële markten gaan raken, met alle gevolgen van dien. Eens in de zoveel tijd crashen de beurzen en volgt een recessie of zelfs depressie. Als diverse waarschuwingen voor een beurscrash doordruppelen in de mainstream media dan zal dat wel ‘moeten’ gebeuren. Kijk maar hoe dat ging toen het coronavirus door de media werd opgeblazen tot een wereldwijde pandemie.
Slechts een lijntje
Ik bezit geen voorspellend vermogen en kijk alleen naar hoe zich bepaalde zaken ontwikkelen. Het is slechts een kwestie van het lijntje in de grafiek doortrekken. Of dat lijntje schuin naar boven beweegt of schuin naar beneden mag iedereen zelf invullen. Kom nu niet met een lijntje dat recht naar beneden gaat, daar ben ik nog niet aan toe.
GW
Het barst van de veelkleurige lijntjes in de grafiek. In welke richting ze ook worden doorgetrokken, er is één snijpunt, de plek waar alle lijnen uiteindelijk samenkomen.
Het zal duidelijk zijn dat ook de uitverkoren financiële markten de zeepbellen zullen moeten uitblazen, waarvan ze te lang ver boven hun stand hebben geleefd.
De verkrappende koers van de FED, renteverhoging en aflopende steun, al eerder aangekondigd en gevreesd, maar nog niet serieus ‘ingeprijsd’, staat nu vast. De echte ‘correcties’ kunnen beginnen.
M.i. is de echte correctie eind vorig jaar al ingezet. Beleggers begonnen de aangekondigde rentestijging van de FED al in te prijzen. Gisteren werd duidelijk dat de FED daaraan (voorlopig) vast houdt. Mochten de FED en de ECB in paniek toch de ‘noodrem’ er weer afhalen en vol gas gaan stimuleren dan zou mogelijk de inflatie de pan uit gieren. Was ooit monetair beleid om met een beetje inflatie de schuldenberg weg te inflateren maar die valt met de huidige snelheid niet meer in te halen. In de ‘race to the bottom’ vliegen we straks massaal de bocht uit.
Tis niet alleen de ‘normale’ inflatie; de euro zakt steeds verder weg t.o.v. de dollar. Dat betekemt nog meer inflatie en een toenemende druk op de ECB om de FED minstens te volgen.
Mooie theorie dat schulden ‘vanzelf’ verdampen bij hoge inflatie. Maar als het laatste – zoals nu dreigt – samen gaat met een stagnerende economie (recessie), ontstaat een spiraal van tegenstrijdige maatregelen en de gevolgen, warbij het maar de vraag is of er nog geld is om de dan ‘goedkopere’ schulden überhaupt nog af te lossen.
(Een vergelijking met Lubbers en de jaren ’80 gaat niet meer op)
De enige overgebleven optie zal worden: schuldafschrijving, een debt jubilee. Pas nadat blijkt dat alle andere opties zijn uitgewerkt.
Vroeger noemden ze zoiets gewoon een faillissement
Vanmorgen in de Telegraaf.
De CO2 religie grijpt ook razendsnel om zich heen. Bedrijven moeten voortaan de CO2 uitstoot van hun personeel gaan bijhouden. Reizen voor de baas moet aan banden.
Volgende fase: iedereen krijgt een CO2 paspoort Big brother ….
Als je braaf je prikjes haalt mag je nog eventjes naar de Costa’s. Hoe lang nog?
Eerst moet het parlement nog instemmen met invoeren 2G.