Gaan we collectief sorry zeggen voor fouten uit nationaal verleden?

Het is trendy om in deze tijd van dekolonisering, wokeness en inclusiviteit je excuses aan te bieden voor fout gedrag, van wie dan ook. Ook al is het voor iets wat je niet zelf hebt gedaan. Het heeft niets te maken met zelfkritiek of zelfspot maar het is een signaal in een tijd van ideologische zelfkastijding. De tijd dat we ideologieën belangrijker maken dan de harde maatschappelijke werkelijkheid en we ons laten meeslepen in een periode van technologische onderdrukking.

Door een poortje

Het gaat niet zozeer om misdaad maar meer om het kweken van schuldgevoel en bewustwording ten aanzien van ideologische doelen. Lang leve de maakbare samenleving. Als ieder mens nu eens de 17 prachtige maakbaarheidsdoelen van de Agenda 2030 ter harte neemt dan zal criminaliteit vanzelf uit het straatbeeld verdwijnen. Met toepassing van digitale sturing kan er centraal toezicht worden gehouden, met dank aan de immer voortschrijdende technologie van Big Tech. Door het invoeren van een digitale euro van de ECB kan bijvoorbeeld straatroof en inbraak worden verbannen mits we afstand doen van contant geld. Dat gebeurt al heel geleidelijk want elk jaar verdwijnen er meer pinautomaten omwille van de nationale veiligheid. We willen toch graag van die gevaarlijke plofkraken af? En zeg nou zelf, hoe heerlijk voelt dat om in de toekomst met een glimlach door het poortje van de gezichtsherkenning met een volle boodschappenkar de buurtsuper uit te wandelen.

200 Miljoen voor excuses

In dit tijdperk van wokeness en inclusie kan het maken van excuses voor bijvoorbeeld het slavernijverleden niet alleen bij woorden blijven. Door Kabinet Rutte 4 wordt daar 227 miljoen euro voor vrijgemaakt. Amsterdam betaalt 27 miljoen voor een nieuw op te richten slavernijmuseum. En de resterende 200 miljoen wordt van onze belastingcenten betaald om de bewustwording van de slavernij te vergroten. Deze ideeën vloeien voort uit de Agenda 2030 die “onze” EU-regenten omarmen. Dit voelt bij mij als het opdringen van schuldgevoel. Kritisch en tegendraads als ik ben voel ik mij nu schuldig aan mijn arbeidsverleden waarin ik 48 jaar lang voor de ‘Schatkist’ heb gewerkt. Dacht ik op eerlijke en rechtvaardige wijze uw belastingcenten naar draagkracht binnen te praten terwijl de Minister van Financiën een aanzienlijk deel doorstort naar de bodemloze put van de EU. Excuus!

Claim indienen

En dit alles terwijl mijn voorouders in de provincie Drenthe straatarm waren en leden onder dezelfde minachting als de slaven in het slavernijverleden. Ze werkten als turfstekers, landarbeiders en dienstmeiden en leefden in structurele armoede door de uitbuiting van landeigenaren en kasteelheren. Ik neem aan dat ze geen zweepslagen kregen maar weet zeker dat ze een minderwaardig bestaan hadden in vergelijking met de kooplieden in de Amsterdamse grachtengordel. Het is moeilijk om onderscheid te maken tussen lichamelijke pijn en emotioneel lijden maar in beide situaties was sprake van een mensonwaardig bestaan. Als eerzaam burger in deze ‘menslievende’ maatschappij zou ik graag zien dat de groep en de tijdlijn waarvoor excuses worden gemaakt iets wordt vergroot en verlegd naar het recente verleden van de 19^e eeuw. Vanuit stamboomonderzoek zouden mijn eega en ik kunnen aantonen dat we beide afstammen van armoedige turfstekers en landarbeiders. Via een claim zou bijvoorbeeld 1 van die 200 miljoen nog goed terecht kunnen komen bij de nazaten van onze voorouders die hebben geleefd onder erbarmelijke omstandigheden. Ik bedoel maar.

Communisme

Ik weet dat ik voor mijn beurt praat en begrijp heel goed dat we voornamelijk onze Surinaamse medebewoners een deel van die 200 miljoen moeten gunnen. Ik begrijp ook waarom de figuur van zwarte piet niet meer met chocoladeletters wordt geschreven en zijn zwarte gelaat is verbleekt. Het is een discussie die we liever niet meer voeren omdat we ons klein moeten maken omwille van het ‘maakbaarheidsdenken.’ Dat we meer aandacht moeten schenken aan dekolonisering, wokeness, inclusiviteit, discriminatie, superioriteitsdenken, enzovoort. Het is ideologische ongein wat er op de Nederlandse samenleving wordt afgevuurd, als onderdeel van de Agenda 2030 die van de wereld en de mens een betere mensenwereld moeten maken. De mens mag zich niet meer voorop stellen, individualisme heeft afgedaan. De rechten van het individu mogen niet meer boven die van de gemeenschap worden gesteld. Een bekend verschijnsel uit de tijd dat in de vorige eeuw het communisme een groot deel van Oost Europa bestreek. De afschaffing van persoonlijk eigendom ten gunste van de gemeenschap. Iedereen gelijk, niemand rijk.

GW