Politicoloog Sander Boon (1971) poneert vanuit zijn decennialange ervaring dat de kennis van economie in de Nederlandse politiek sterk te wensen overlaat. Tijdens een interview dat u hieronder kunt volgen, doet hij heel wat opmerkelijke en intelligente uitspraken.
Boon heeft recht van spreken want zijn palmares met de bijbehorende verworven kennis en ervaring is ellenlang. De fiscaal jurist publiceert onder meer in binnen- en buitenland en is gemeenteraadslid van Bloemendaal. Als financieel expert voorspelde hij zo de crisis waarvan we nu tien jaar later nog steeds de gevolgen dragen.
Goud en Europa boven
De interviewster stelt hem voor een aantal keuzemogelijkheden. In de huidige economische toestand en realiteit verkiest hij geld boven aandelen. Vastgoed boven geld. Goud boven vastgoed. De ECB boven de Federal Reserve. Europa boven Amerika en Amerika boven China.
Kortzichtigheid is zorgwekkend
Hij zou momenteel geen vastgoed kopen met geleend geld maar met middelen die je reeds bezit of die je niet nodig hebt voor je levensonderhoud. Doet de Nederlandse politiek voldoende om ons naar een veilige toekomst te loodsen? Neen zegt Boon, ze kijken niet voldoende naar de langere termijn in het kader van de huidige financieel-economische ontwikkelingen. En precies dat is zorgwekkend. De oorzaken ten grondslag aan de crisis van 2007/2008 zijn nog helemaal niet weg. Integendeel, de situatie is alleen maar erger geworden.
Als je als klein land toch weinig invloed kunt uitoefenen op die ontwikkelingen, zou je je moeten bezighouden met het weerbaar maken met je samenleving. Be prepared! Maar de Nederlandse politiek onrbreekt het helaas aan veel kennis van de wereld waarin we leven en aan financieel inzicht. Ze houdt zich voornamelijk bezig met de korte termijn. Dat soort oplossingen is al gedateerd want de trein der ontwikkelingen is dat station alweer voorbij wanneer die geïmplementeerd raken.
De discipine van monetair goud
De hoofdoorzaak van die kortzichtigheid is: “Zolang er geld is, zal een politicus niet hoeven te veranderen.” Het is ook altijd: méér uitgeven dan er binnenkomt. De discipline van monetair goud is al lang het raam uitgekieperd. We leven in een tijd waarin we de gevolgen van verkeerde beslissingen uit het verleden moeten meetorsen. Het is een overheid die verwent (met andermans geld) in plaats van een gedisciplineerde overheid die als een goede huisvader met dat geld omgaat. En niét uitgeeft wat er niét eerst is.
Crises die met een regelmaat opduiken worden net veroorzaakt doordat onze verkozenen zelden denken aan wat nà hun legislatuur van vier jaar onherroepelijk zal gebeuren. Wanneer schuld de basis, het onderpand wordt van je financieel systeem heb je een groot probleem. Want schuld is gebaseerd op vertrouwen en zoals het spreekwoord luidt: vertrouwen komt te voet maar vertrekt te paard! Leest u vooral Boons visionaire boek uit 2012 ‘Geldbubbel‘ er (nog maar eens) op na. Want alle tekens aan de wand voor de komende crisis zijn er opnieuw – voor wie ze herkent…
