Geen plaats voor concentratiekampen anno 2021

Dat moet het Europese Parlement gedacht hebben, want het bekrachtigt niét meteen een handelsovereenkomst tussen de EU en China. Een overeenkomst die wel zeven jaar geduurd heeft vooraleer tot stand te komen. De reden? China houdt er concentratiekampen op na. Met een slordige (slik) 1 tot 3 miljoen Oeigoeren opgesloten in dit soort kampen die officieel ´heropvoedingsinstituten´ heten. Puik van dit door u en mij gekozen Parlement, toch? Al gaat het ons handelscontracten, geld, inkomsten kosten, dat wel. 

Martelingen

´Het Europees Parlement was al kritisch over de deal, maar recente Chinese sancties tegen een vijftal Europarlementariërs leidden tot meer weerzin. Zolang China de strafmaatregelen niet intrekt, zal het EP de overeenkomst niet ratificeren.´ Het zou nog duidelijker moeten naar buiten komen als: ´Zolang China de concentratiekampen niet sluit, zal…´ Enz. Biflatie bericht al veel langer over de akelige situatie, de enge leefomstandigheden, de discriminatie en erger, waarin de 11 miljoen Oeigoeren in het westen van China zich bevinden. Met letterlijk camera´s in elke straat en gezichtsherkenningssystemen in werking.Telkens zich de kans voordoet schrijven we er opnieuw over, omdat dit niet genoeg kan gebeuren, niet genoeg kan publiek gemaakt worden.  Zoals net weer, nu een Oezbeekse dame haar verhaal durft doen over wat er precies gebeurt binnen de omheiningen. ´De 51-jarige Qelbinur Sedik is een van de ooggetuigen van de gruwelen in de Chinese martelkampen. Aan een Oeigoerse bewaker met wie Sedik een soort van vertrouwensband opbouwde, vroeg ze wat er in de kelders gebeurde. Hij vertelde over het toedienen van elektrische schokken, seksuele vernedering en naalden die onder nagels werden gestoken. De martelingen lieten hun sporen na, aldus Sedik. “Gevangenen moesten hun benen of handen laten amputeren, of raakten verlamd.”´

Een korte achtergrond

´Wat gebeurt er in het Chinese Xinjiang?

• De overwegend islamitische Oeigoerse bevolkingsgroep heeft al decennia te maken met discriminatie en onderdrukking door Peking.
• In 2009 breken er rellen uit in provinciehoofdstad Ürümqi, in 2014 plegen zelfmoordterroristen een bomaanslag en een paar weken later steken militanten in op reizigers op een treinstation.
• De incidenten worden door de Chinese overheid als excuus aangegrepen om van de Oeigoerse regio een politiestaat te maken.
• Uit documenten blijkt dat de Chinese communistische partij een gedetailleerd plan uitwerkte om de Oeigoerse bevolkingsgroep in Xinjiang te dwingen loyaal te zijn aan de partij en elke neiging tot separatisme te onderdrukken.´

Nil novi sub sole

Al minstens sinds 2019 is het bekend dat er mogelijk wel 465 van zulke kampen kunnen bestaan. Maar nu praktisch: kun je een economische reus als China, de tweede (op termijn eerste) economie van de wereld, de Fabriek van de Wereld, tot wat-dan-ook dwingen? Maar minstens moet het alle Chinese officials, zoals ambassadeurs, diplomaten en zo meer, in verlegenheid brengen, telkens er zou teruggekomen worden op het bestaan van dergelijke kampen? Want officieel ontkent de Chinese overheid alles. Officieel zijn het een soort scholen, waar mensen van Oezbeekse afkomst Chinees leren, de Chinese gebruiken en gewoonten aangeleerd worden. Jaja – maar hoé dan wel?! 

Noord-Korea

Bij mijn weten bestaan er maar in één ander land zulke kampen, concentratiekampen, en het zijn ook kampen waar gedwongen arbeid verricht wordt. Waar zelfs producten bestemd voor uitvoer gefabriceerd worden, onder dwang. En eigenlijk is het één groot concentratiekamp, ruim gezien; ik doel op Noord-Korea. Dat is gedocumenteerd sinds decennia, met getuigenissen van tal van vluchtelingen die erin geslaagd zijn meest in Zuid-Korea en China te belanden. Ondergetekende las er ook tal van boeken over, waaronder verschillende autobiografische werken. En volgde alles wat hij maar kon erover op televisie en op internet. Dit betreft geen propaganda van bijvoorbeeld het Zuiden versus het Noorden, maar het zijn wel real life stories. Van vluchtelingen met heel verschillende achtergronden, die tot in details het leven onder een wreed bestuur beschrijven. Maar anno 2021 is ook daar niets veranderd.

Een wereld apart

Noord-Korea sluit letterlijk de rest van de wereld buiten, maar die wereld sluit ook door middel van de strengste sancties Noord-Korea buiten. (Die het bestuur trouwens niets uitmaken, want het heeft tal van andere inkomstenbronnen, en mogelijkheden om ze te omzeilen ook…) De persoonsverheerlijking van de derde generatie machthebbers, sinds 2012 is dat Kim Jong-un, is on-voor-stel-baar. De man wordt plaatselijk als een God geprezen en beschouwd, deels uit onwetendheid, deels onder dwang.  Want oh wee wie niet enthousiast genoeg applaudiseert of toewuift, wanneer hij zich ergens vertoont. 

Sterk houden

Maar kijk: Noord-Korea is klein en economisch onbeduidend, dus dat kunnen we aanpakken, en dat doen we ook, als Westen, en vanuit tal van andere landen. (Ook al maakt het niets uit in de praktijk…?) China echter, de enige ´vriend´ dan nog van Noord-Korea…dat ligt enorm veel moeilijker, denken we. We kunnen alleen maar hopen dat ons Europees Parlement, de Europese Commissie, de EU, standvastig genoeg blijven en dit verdrag niét bekrachtigen, toch? Ook al kost het ons inkomsten, geld, banen misschien ook? We vernemen graag uw mening…