De meeste tastbare fysieke goederen worden per gewicht verhandeld. Door gebruik te maken van gewichten (massa-eenheden) kunnen contracten gestandaardiseerd worden. Daarom vindt de meeste handel plaats in de gewichtseenheden zoals tonnen, kilo’s, grammen, ponden, ect. Goud en zilver zijn hierop geen uitzondering. Ook zij worden verhandeld per gewicht. Welk gewicht gebruik wordt om de handel in te laten plaatsvinden, maakt geen verschil. Aangenomen dat goud een betaalmiddel is, dan maakt het niet uit of een uitstekend maatpak verkocht wordt voor een troy ounce goud of voor 31.10 gram, beide prijzen zijn hetzelfde.
Gedrukte eenheden
Echter, mensen rekenen waarden niet meer uit in gewichten, maar in aantallen abstracte valuta eenheden, die ingeruild kunnen worden voor een product of dienst. De gedrukte eenheden staan op een stuk papier, met vaak wonderlijke afdrukken om aan te geven van welk land of regio ze zijn. Zelfs toen landen nog aan de goudstandaard waren, had men de indruk dat de munten tot die landen behoorden. Amerikaans geld waren ‘dollars’, de Franse waren ‘franken’ en Nederlandse ‘guldens’. Ze waren allemaal gekoppeld aan goud, maar toch is de gedachte gaan overheersen dat de munteenheden zelf de waarde bepaalde. Niet vreemd dat het zo eenvoudig was om van de goudstandaard af te stappen. Toch stonden deze benamingen simpelweg voor de eenheden gewicht in goud en zilver.
De dollar is een daalder
De Britse ‘pound sterling’ betekende een pond zilver. De dollar was een ounce zilver en komt van het woord ‘daalder’. Deze munt werd voor het eerst geslagen in Joachimsthal in Bohemen van het zilver dat daar uit de mijnen kwam. Van Joachimtaler of taler is uiteindelijk het woord daalder ontstaan in het Nederlands, die in vanaf 1807 twee gulden vijftig waard was. In oude spreekwoorden is de daalder nog bekend. ‘Op de markt is uw gulden een daalder waard.’ De dollar is uiteindelijk een verbastering van het woord daalder. In de Republiek der Zeven Provinciën (Nederland in 17e en 18e eeuw) waren verschillende soorten munten in omloop. Provincies en verscheidene steden produceerden hun eigen munten met verschillende afdrukken, maar ook verschillende zuiverheden. Als op de markt iemand iets wilde kopen met munten waarvan het zuiverheidsgehalte niet duidelijk was, dan ging men naar een goudsmid of een waag. Lees meer op Solidor.
Dat geeft ook meteen het antwoord op de vraag, die menig middelbare scholier had, waarom er geen geldeenheid in het SI staat. Het voor de hand liggend lijkende antwoord is, dat een geldeenheid niet stabiel is; het dieperliggende antwoord is, dat geld oorspronkelijk wel plaats had in het SI, namelijk als een bepaalde massa goud (de troy ounce bijvoorbeeld). De huidige situatie, dat geld geen plaats meer heeft in het SI is kunstmatig gecreëerd. Zoals een liter uit 1 dm³ water is, zo was een dollar ooit 0,8886707657 gram goud.
“zo was een dollar ooit 0,8886707657 gram goud”.
100 gram goud stond dus gelijk aan 88 dollar.
100 gram goud kost nu 5.375 $.
Faktor 61 dus.
Hmm … valt me eerlijk gezegd nog mee 😉
De aantrekkingskracht van de aarde is groter in de tropen dan op de polen. Met een betaling in goud zullen degenen in de tropen altijd meer betalen, mits er niet gecorrigeerd wordt, per eenheid voor een goed of dienst. Als echte nederlandse politici moet hier natuurijk een factor 0,000000000000000000000000000000009% op losgelaten worden om het verschil gelijk te trekken. Liefst een factor voor ieder land. Een ander probleem wat opgelost moet worden is de hoogte. In Tibet is het goud lichter per eenheid dan in Nederland.
Een daalder was fl.1,50 waard, een rijksdaalder fl.2,50.
“Op de markt is uw gulden een daalder waard”: Anderhalf keer zo veel dus en niet tweeëneenhalf keer.