Een paar dagen geleden hebben we de Meekatharra Goldfields verlaten. Momenteel staat m’n tent ergens in de bush van Wiluna, een plaatsje met 681 inwoners op de rand van de woestijn. Omdat het gebied waar we mogen goudzoeken zo’n 400 vierkante kilometer betreft, was ik de eerste 2 dagen hier voornamelijk een beetje de bush aan het verkennen met de auto en de quad. Het verschil met Meeka is voornamelijk de dichtheid van de bush, veel meer bomen en struiken hier. In deze omgeving zijn ook veel oude goudmijnen. In 1860 zijn ze begonnen met het graven van mijnen in het Westen van Australie. Op sommige plaatsen zie je veel van de overblijfselen van de ‘oldtimers’. Tijdens de depressie, zo’n 80 jaar geleden was het hier druk. Het is mooi om te zien dat er hier, waar zo weinig is, zo veel mensen hebben geleefd vroeger. Bijna alle overblijfselen zijn gemaakt van glas of metaal. En dat laatste is balen voor een Gold Digger.
Ik had al een week geen goud meer uit de grond gehaald. Ik snap nog steeds niet hoe ik die eerste 2 dagen zoveel goud heb kunnen vinden. M’n gevoel bracht me naar de juiste plekjes in de bush. Maar de afgelopen week was dit jammer genoeg niet het geval. Slechts troep, rubbish, hot rocks en groundnoise. Veel stenen hadden een hoge concentratie ijzer en daarom kreeg ik veel valse signalen. Om gek van de worden. En dan heb ik het nog geen eens over alle voorwerpen die de oldtimers hebben achtergelaten. Sommige signalen klonken zo goed dat het wel goud móest zijn, maar weer kwam er een kogel of een hete steen uit de grond. De pieptonen van een kogel lijken het meest op de tonen van goud. Een oud sardineblikje maakt bijvoorbeeld een schreeuwend geluid als je met je pikhouweel het eerste laagje grond wegschraapt, maar een oude kogel klinkt goud.
Enigszins demotiverend was het wel om te zien dat iedereen dagelijks minstens een paar nuggets vond en ik steeds met lege handen ’thuis’ kwam. Maarja, een echt Gold Digger geeft niet op. Gister, aan het einde van de middag, was ik met een target bezig. Ik had de hele dag al zo’n 35 gaten gegraven en steeds was het iets magnetisch (aan de pick zit een kleine magneet, die je na de graafactie door de dirt haalt. Vaak vind je de desbetreffende spijker of het stukje metaal dan aan je pick, indien er niets aan je magneet zit, is de kans op goud dus groter). Ik kon helaas mijn target niet meer vinden, toen ik ‘m uit de grond had gegraven. Ergens verloren in de grote berg soil. Ik ging er eigenlijk al vanuit dat het weer rubbish zou zijn, bijna liet ik het zitten. Ik had geen zin meer na een lange warme dag banjeren door de bush, vies rood van alle stoffige aarde in de outback. Maar toch haalde ik m’n kleine blauwe schepje weer tevoorschijn, je weet maar nooit. Gelukkig maar, want het was een klompje goud. Niet veel, slechts 0,7 gram, maar het deed de spirit weer opleven. Dat mocht wel weer eens na zo’n week zonder goud!
Dit was de ommekeer. Vandaag vonden we een oude patch (een gebied waar je binnen een paar vierkante meter meerdere nuggets vindt). De patch was van iemand die hier jaren geleden ergens in de bush illegaal met een bulldozer een deel van de outback overhoop heeft gehaald. Ze noemen het een ‘scraping’. Op deze stukjes valt meestal nog wel wat goud te vinden, aldus de goudexperts. Vaak waren de gouddetectors toentertijd nog niet goud, uhh goed genoeg om alle kleinere nuggets te achterhalen. Dus nadat ze alle grote goudklompen hadden gevonden gingen ze vaak snel weer weg, tevens omdat wat ze deden illegaal was. Dat was geluk voor ons. Iedereen in het goud. Ik vond 3 klompjes, 2,4 gram in totaal. De professionele goudzoekers deden het veel beter. Omdat er veel hele kleine nuggets waren, was het signaal van de Minelab zeer zwak. Mijn onervaren oren hoorde dit vaak niet. Doordat de kleine klompjes een smalle oppervlakte hebben, is de toonverandering voor mij bijna onhoorbaar. Tevens is mijn ‘coil’, het blad van de detector, een stuk minder gevoelig in vergelijking met de nieuwste versie, die ik niet aan het uiteinde van mijn detector heb zitten.
De ervaren gold diggers wisten precies waar ze naar moesten luisteren. De goudzoeker met de meeste klompjes (hij doet het al 12 jaar fulltime) vond vandaag 46 gold nuggets. 46 klompjes goud!! Het equivalent van 31,6 gram. Da’s ietjes meer dan een troy ounce in een dag. Daarmee stoot hij mij van de eerste plaats (ik stond met m’n specy van 42 gram, tot vandaag nog steeds bovenaan in de dagscore). Overall heeft hij me al lang ingehaald, deze gozer vindt elke dag goud, hij is heel goed in wat ie doet. In de tijd dat ik 1 target heb gegraven, is hij al met de 4e bezig. Hij gebruikt geen schepje, maar graait met z’n hand precies in het hoopje zand waar de target in zit. Op de automatische piloot haalde hij ze vandaag één voor één uit de rode grond.
Maar ik mag niet klagen. Ondanks dat ik nog wat onwennig ben met de SETA-technologie (Smart Electronic Timing Alignment), begin ik er steeds meer in te komen. Ik krijg wel door dat het belangrijk is om de settings van de gouddector zo af en toe aan te passen. Zoals op een patch waar de tonen zwak zijn. Dan moet de timing, stabiliser en het volume worden veranderd. Ik mis daarom misschien wat nuggets, maar ik vind het wel best. Ik hoop gewoon op the big one, zoals een echte Gold Digger doet. Daarover in de volgende update meer.
Tussenstand: 38,9 gram Goud
Groet,
The Gold Digger
Hallo Koen,
Dat zoeken in Australië lijkt mij ook wel wat. Zin om nog een keer op pad te gaan?! Ik ben gewoon nieuwsgierig hoe het nou is om te zoeken naar nuggets. Hier in nederland met alleen maar koperen schijfjes (muntjes) is ook niet alles. Ik zou best wel eens een maand of anderhalf willen zoeken met een goede detector in Australië. Ik zag dat deze topic al een paar jaar oud is maar misschien lees je dit bericht nog een keertje! En geef je een reactie!
Groeten,
Christian
In het uiterste noorden van Brazilië zit ook goud evenals in het binnenland van Suriname. Ik ken een blanke Surinamer uit Paramaribo welke een tijdje ook flink heeft verdiend in deze business. Niet met goud zoeken, nee, met het faciliteren van de goudzoekers. Veel goudzoekers raken alleen maar geld kwijt ipv. dat ze geld verdienen.
Het is als met zoveel dingen in de wereld dat hoop doet leven maar dat uiteindelijk menigeen met lege handen blijft zitten.
Wat hij deed kon weliswaar geen grote klapper opleveren maar hij wist wel dat hij een regelmatig goed inkomen had.
De goudzoekers hadden eten en drinkwater nodig maar vooral brandstof voor al hun machines. Aangezien menig goudzoeker illegaal op andersmans terrein aan het zoeken was, was het faciliteren ook illegaal. Hij moest het dus verpakken zogezegd.
Hij had een tankwagen voor water geregeld en deed er benzine in.
Met water mocht je gaan rijden met benzine niet dus hij liep een flink risico maar is nooit gepakt. Omdat het erg zwaar was en er andere risico’s aan kleefden is hij er mee gestopt.
De wegen waren vaak modderpaden en de reis duurde daardoor soms dagen.
Zeker in de regentijd was het echt afzien maar eenmaal aangekomen betaalde met goud of beter gezegd gewoon geld voor benzine.
Het is net als met bitcoin, de meeste mensen raken alleen maar geld kwijt.
De mensen die faciliteren en de grote bedrijven vullen hun zakken.
Dag Christian,
Leuke reactie! Het was lang geleden dat ik dit stukje had gelezen. Ik zou zo weer gaan, maar helaas zit het er voor mij de komende tijd niet in. Het zoeken naar goud in the bush van Australië vond ik fantastisch. Heel nihilistisch leven in de natuur, zonder electriciteit en stromend water. Ik sliep in een tentje. De immense hoeveelheid sterren en een biertje bij het vuurtje ’s avonds na een lange dag zoeken in temparturen rond de 35 graden blijven me voor altijd bij. Ik had echt een paar weken goudkoorts. In dat uitgestrekte land samen met mijn pikhouweel en Minelab 4000 op zoek naar nuggets. Als je gaat: probeer me te liften met en groep gold diggers die het al een tijdje doen. Die weten waar je ongeveer moet zoeken en kunnen je veel leren over de geografie, je moet het landschap leren lezen. Een goed boek over het zoeken naar goud is trouwens ‘Goudkoorts’ van Jeroen van Bergeijk, dat zijn mooie verhalen en voor mij zeer herkenbaar. Een uitgebreide beschrijving hoe het er daar onder de goudzoekers aan toe gaan.