Pieter Stockmans, DeWereldMorgen.be | In Athene, de bakermat van onze beschaving, valt mijn oog op twee veelzeggende graffiti. Een figuur met een gasmasker die zegt: ‘welkom in de beschaving van de angst’. En een tekst ‘Geboren in Tunesië, opgegroeid in Egypte, gevochten in Jemen, zichzelf opgeofferd in Syrië, mijn naam is vrijheid’. Wat gebeurt er met de vrijheid in Griekenland? Met Eleni Timogiannakis reisde Pieter Stockmans in gedachten van Egypte via Tunesië naar Griekenland.

Nadat de betogingstoet van 5.000 mensen een paar rondjes door het centrum van Athene heeft gedraaid, is het afgelopen. We gaan op café iets eten. Waar moet de polarisatie tussen extreemlinks en extreemrechts Griekenland naartoe brengen? Waar staat het land binnen pakweg vijf jaar?

“Spanjaarden, Griekenland is wakker!”

“De logica zegt dat het alleen maar erger zal worden. De sterke economieën van Europa zullen hun vernietigend beleid tegen ons niet opgeven. Gewone Grieken zullen nog meer het slachtoffer worden. Nu al zijn zovele jongeren werkloos. Nieuwe wetten hebben de sociale zekerheid bijna helemaal opgeheven. Arme mensen zullen nog minder dan vandaag geen toegang vinden tot betaalbare medische behandeling. Ze zullen hun kinderen geen hoger onderwijs kunnen laten volgen. Een hele generatie wordt geschaad vandaag. Jonge mensen werken lange uren voor een laag inkomen. We zullen nog meer gewoon worden aan een leven met minder geld. Maar ik ben naïef optimistisch: we zullen een manier vinden om de ramp af te wenden.”

Hoe is het zover kunnen komen? “In juni 2011 hebben mensen wekenlang het Syntagma-plein bezet, zoals het Tahrir-plein in Egypte. De Egyptenaren waren onze inspiratie. Maar het waren de Spanjaarden die de Egyptische fakkel overnamen. Wij zagen hier op televisie de Spaanse demonstranten met banners als ‘Grieken word wakker’. In juni begonnen wij en hadden velen van ons banners met het opschrift ‘Spanjaarden, we zijn wakker'”, lacht Eleni trots.

In februari 2012 werden verkiezingen beloofd. Na lang uitstel werden die uiteindelijk in mei 2012 georganiseerd. Sommige linkse partijen beweerden cynisch geen verkiezingen nodig te hebben, omdat eender welke verkozen regering toch gewoon de Europese maatregelen aan de bevolking zou moeten opleggen.

“Toch hadden de verkiezingen zin”, zegt Eleni. “Ze hielden de mensen kalm. Zonder verkiezingen was het volk woedend geworden. Ik stemde extreemlinks, niet Syriza. Die wordt enkel door Europa als extreemlinks bestempeld omdat ze tegen de besparingsmaatregelen was, maar hier in Griekenland is de partij centrumlinks. Zij werd de tweede partij. Dat was ongezien. De traditionele socialistische machtspartij PASOK werd weggevaagd. Maar Syriza kon natuurlijk geen regering vormen, dus kwamen er nog eens verkiezingen. Die keer stemde ik wel voor Syriza, zoals heel veel Grieken. Syriza groeide nog verder van 17 naar 27 procent.” Maar ook de conservatieven, die probesparingen zijn, groeiden sterk. Zo werd Syriza uit de regering gehouden, en kwamen de besparingen er uiteindelijk toch, in een enorm verdeeld Griekenland. Lees verder op DeWereldMorgen.be