De reeks van gebeurtenissen rond en over Griekenland levert meer dan voldoende stof op voor een spannende meerdelige politieke thriller of een goed te verkopen boek. Bedrog, misleiding, hebzucht, zelfmoord, stiekeme onstuimige liefdes en veel geheime onderonsjes wat wil je als scriptschrijver nog meer?
Premier Samaras
Volgens Antonis Samaras staat zijn land op de rand van chaos. Zijn werkloosheid, sociale neergang en armoe gedrochten die op allerlei manieren hun tentakels richting Hellas in zijn bewoners uitstrekken. Als er niet snel een volgende betaling uit de noodlening komt dan is het over en uit zal zijn land in november met een lege portemonnee komen te zitten.
Samaras is van mening dat de huidige regering tot het uiterste is gegaan wat betreft herstructurering, besparingen en aanpak van belastingontduikers en corrupte politici. Afgelopen week nog bracht oud politicus en onderminister van Financiën Tzanis, zich zelf om het leven nadat bekend was geworden dat hij voorkwam op een lijst van belastingfraudeurs. Na alle al genomen maatregelen is er nu rust nodig. Tijd om bij te komen, mede om te voorkomen dat de democratie op een gewelddadige manier aan zijn eind gaat komen door een steeds groter worden druk en oppositie.
Wij mogen niet meer helpen
In het politieke spel van het rustig houden van de bevolking en diverse kritische politici in Europa was ECB directeur Asmussen er na de redevoering van Samaras snel bij om aan te geven dat lastenverlichting voor Griekenland , door verlenging van looptijden en/of verlaging van te betalen rentes, er niet inzitten omdat dit de ECB verboden is.
“Wir können weder die Laufzeiten für griechische Anleihen verlängern noch die Zinsen senken“, sagte Asmussen.Beiden wären eine Form von Schuldenerlass und damit eine direkte Finanzierung des griechischen Staates. “Das aber ist der EZB rechtlich nicht erlaubt.”
Bezoek Kanzler Merkel
We hebben al vaak kunnen lezen, horen en zien dat Griekenland in de euro-zone moet blijven en daarom niet failliet mag gaan. Na zulke dramatisch woorden van Samaras moet er dan ook wat gedaan worden en dat gaat komende week dan ook gebeuren in de vorm van een bezoek van Kanzler Merkel aan Griekenland en de Grieken. Met in de verte de Duitse verkiezingen in zicht is de speelruimte voor Merkel gering. Ze kan niet laten gebeuren dat het mis gaat met Griekenland én ze heeft ook geen enkele behoefte aan wijzende vingers die haar de schuld geven van nog meer extra geld. Zeker is dat het moeilijk en ingewikkeld gaat worden ondanks alle lachjes en vriendelijke persgerichte woorden. Na deze week komt er weer een nieuwe. Economisch gezien ligt Griekenland in een diepe coma, is het vermogen om geld te verdienen ernstig aangetast en gaat het daarom lang, politiek gezien veel te lang duren, voor de economisch gezien de zon weer zichtbaar wordt.
Eindaflevering van de thriller
Het eindscript van de serie of het boek moet nog worden geschreven. Hoe zal het aflopen? Eind goed al goed of wordt het een drama met een onzeker einde, een wegvloeien in opstand en geweld, met een afscheid van de euro. Alles is en lijkt mogelijk en alle elementen van het mens zijn komen er in voor. Hebzucht, onverschilligheid, schuld, haat en boete, onzekerheid, onbestuurbaarheid, te complex, te groot om te bevatten, de splinter in het oog van de ander zonder de balk in het eigen oog te zien. Of wordt het toch begrip voor, compassie, vergeving, zorgen voor, care, caritas, samen sterk, mensch zijn, universele liefde los van eigenbelang.
Het is allemaal zo dubbel. Ik gun de Grieken alle geluk op aarde, en ik zou in principe voorstander zijn van een veel soepeler beleid ten aanzien van Griekenland.
Maar het punt is dat de geloofwaardigheid van de EU in het gedrang komt, en wat als Spanje nog dieper in de shit komt.
Wat dan? Dan wordt er toch wel erg veel gevraagd van Duitsers en Nederlanders.
Maar wat mij met afstand het meeste dwars zit is de hele ondemocratische gang van zaken. Het gaat, mind you, om honderden miljarden en in de toekomst nog veel meer. Het lijkt echt een gebed zonder end te worden.
Daar komen nog wat hoogst irritante zaken bij als, hoge uitgaven voor defensie, en het nog steeds ontduiken van belasting door de elite. Dit heeft zo’n draagvlakverwoestende werking, echt erg.
Het lijkt er meer en meer op dat economie op Europese schaal en democratie zich slecht verhouden met elkaar.
Ik vrees dat daar echt geen oplossingen voor komen. Er lijkt ook geen gevoel van urgentie aanwezig voor dit gebrek aan democratie, noch bij de politiek, noch bij het volk.
Helaas, helaas.
En daarom hoop ik dat de boel helemaal uit de hand gaat lopen.
Niet omdat ik ook maar iets tegen de Grieken heb, maar omdat de democratie me toch wel heel veel waard is.
En als we het dan echt niet meer zo belangrijk vinden, laten we dan een referendum houden met de vraag of de democratie in het belang van de Europese superstaat afgeschaft mag worden.