Nieuwe rooskleurige groeiprognoses, renteverlagingen, schuldverlenging en een nieuwe schuldenherstructurering. De zoveelste poging om een Grieks bankroet te vermijden is maandagnacht geslaagd. De uitkomst? Een tijdelijke oplossing waarvan zelfs door de hoofdrolspelers wordt gezegd dat het slechts het begin is van nog meer maatregelen. Iedereen heeft inmiddels dan ook door dat het wensdenken van politici het enige is wat Griekenland van een faillissement behoedt. Bijgaande grafiek laat dan ook duidelijk dit Europees wensdenken zien. Na een krimp volgend jaar zal de economie vervolgens met jaarlijks 4% groeien. Wishful thinking.

Steunpakket van 43,7 miljard euro

Het steunpakket ter waarde van 43,7 miljard euro behelst meerdere delen. Zo zal de rente op bilaterale leningen verlaagd worden van 150 basispunten boven Euribor, tot 50 basispunten boven Euribor. Dit zal echter pas gebeuren wanneer het primaire overschot (dus exclusief rente) tot boven de 4,5% is gekomen. Niet alleen zou dit betekenen dat de Grieken tegen zeer lage rentes kunnen lenen, ook betekent dit dat zowel Spanje en Italië straks een land moeten helpen financieren tegen percentages die lager liggen dan de percentage die ze zelf ophalen. Tevens wordt de al gemaakte winst op Griekse leningen terugbetaald en worden renteverplichtingen uitgesteld op uitstaande leningen van de EU en worden de leningen verlengd met 15 jaar.

Debt buyback

Ook het IMF stelt harde voorwaarde aan de steun. Mocht Griekenland er niet in slagen een deel van hun uitstaande schuld terug te kopen, dan zal niet het IMF, maar de EU garant staan voor het overige gedeelte. Deze ‘debt buyback’ impliceert dat de Griekse overheid hun schuld tegen 35 cent van elke euro uitstaande schuld zal kunnen terugkopen van private partijen. Of er interesse is voor deze schuldenruil valt echter nog te bezien. De impact van de stap zou daarnaast miniem zijn in vergelijking met een afschrijving van de EFSF/EU/ECB (zie infographic via Der Spiegel).

Extend and Pretend

Tot nu toe zijn officials van zowel de EU als het IMF echter sterk tegen een zogenaamde OSI (Official Sector Involvement). Niet alleen willen ze niet afschrijven, onderling ontstaan ook spanningen tussen beide kampen. Exemplarisch was dan ook de persconferentie van twee weken geleden waarin Jean Claude Juncker en Christine Lagarde met elkaar in de clinch lagen. De beweging hierachter is echter zorgelijker. Het IMF geeft aan geen trek meer te hebben in het doormodderen van politici in Brussel. Terwijl het instituut altijd werd gezien als de strenge bewaker van begrotingsdiscipline gooit het inmiddels de handdoek in de ring en laat zij Brussel haar gang gaan. Het is nu de bedoeling dat Griekenland in 2020 een schuld heeft van maximaal 124% van het BBP. Twee jaar later, zal het Griekse wonder voltooid zijn en zal dit percentage moeten zijn gezakt tot 110%. Over de vraag op welke manier dit moet gebeuren lijkt niemand zich meer te buigen. Extend and Pretend, delay and pray is het enige waar Brussel zich nog mee bezig houdt.