De laatste tijd komen er regelmatig berichten in de massa media voorbij over het spaargedrag in coronatijd. We schijnen ons suf te sparen omdat we weinig vertrouwen hebben in de toekomst. Dit verschijnsel is zo oud als de weg naar Rome natuurlijk. Als de toekomst onzeker lijkt door wat voor crisis dan ook dan worden we voorzichtig met onze uitgaven. Als we zien dat mensen in de eigen omgeving hun baan kwijt raken en wanneer veel bedrijven aankondigen te (moeten) reorganiseren dan willen we ineens graag wat reserves achter de hand houden, want je weet maar nooit. Zo zijn er tal van onzekerheden die consumenten aanzetten tot consuminderen. In deze tijd dat een pandemie de wereld heeft veroverd en zijn tegenstander, het vaccin, nog niet op volle oorlogssterkte ten strijde kan trekken, leven velen teruggetrokken in hun onderkomen. Bang om besmet te worden.
We gaan consuminderen
Vrijwel iedereen in alle leeftijdscategorieën houdt geld over. Zelfs de jongeren die anders elke maand hun geld er vol doorheen jagen op de talrijke evenementen en concerten maar nu lusteloos onderuit voor Netflix zitten te gapen. Of online zitten te gamen met ene anonymus in Chicago. Ook de senioren die elke maand heel voorzichtig met hun AOW’eetje omspringen houden geld over omdat ze bang zijn niet rond te komen. Ze zijn bang om zich buiten te begeven en staan vroeg op om met hun zorgvuldig samengestelde boodschappenlijstje in de buurtsuper hun karige foerage in te slaan. Geen chips en taart. Geen wijn en bier. Wel een rolletje extra wc-papier, je weet maar nooit. Ook hun corona-angst leidt tot bezuinigingsdrift. Ze houden met gemak een tientje over in de maand. Niet veel, maar toch.
Diefstal door de witte boorden
We consuminderen niet alleen door Corona, maar ook door het agressieve beleid van de centrale banken en hun handlangers, de systeembanken. Zoals ik al vaker roep beschuldig ik deze bankiers van diefstal. Een ander woord heb ik er niet voor. Het is dan wel ‘legale diefstal’ en puur volgens de regels zoals die door de maatschappij volledig worden geaccepteerd. De bankiers in hun maatpakken die het fiat geldsysteem beheren met een ongekende overmacht. Bankiers die ons spaargeld (in)lenen om vervolgens tegen een (woeker)rente uit te lenen. Het is hun verdienmodel waarmee ze met maatpak in een mooie villa en aangroeiende effectenrekening een luxe leven leiden. Van het geld van hun bankrekeninghouders, dus ons “spaargeld” dat we bewaren op de bank. Waarom nog eigenlijk? Omdat het daar ‘veilig’ wordt bewaard en we een vergoeding krijgen. Nee kregen. We houden dus nog altijd ouderwets vast aan het rationele model van het geld niet thuis te bewaren. Een kraakje is zo gepleegd. Maar we hebben al lang digitaal geld en betalen in de winkel via een snelle veeg met onze betaalpas.
Bestaat knorrepot nog?
We beseffen niet dat we in een vernietigend monetair tijdvak zijn gemoffeld. Een tijdvak waarin bankiers heer en meester zijn over hun “fiat geldslaven” en met een enorm bankwezen de scepter zwaaien over het fiat geldsysteem. We leven in een superkrediettijdvak waarin de schuldenberg mondiaal tot boven de sneeuwgrens is gestegen. Om het krediet nog enigszins betaalbaar te houden moesten de rentetarieven omlaag, tot zelfs onder nul. Leningen werden steeds goedkoper. Niet alleen hypothecair krediet maar ook consumptief krediet en uiteraard de staatsleningen waarmee landen momenteel hun begrotingstekorten financieren. Het is de kapitaalmarkt die regeert onder aanvoering van centrale bankiers. De marktwerking is volledig buiten werking gezet. Vraag en aanbod bepalen niet meer de prijs. Het zijn de centrale banken die de centrale rente naar beneden manipuleren om het verdienmodel van hun handlangers(de systeembanken) overeind te houden. Daarvoor heb je wel de medewerking nodig van de gebruikers, de consumenten, de spaarders, de leners, kortom wij burgers die deelnemen in het maatschappelijke verkeer en nog steeds geld als ruilmiddel gebruiken. Zelfs kleuters en scholieren van wie de ouders hun spaarpot vullen. Bestaat die nog, of is knorrepot al een museumstuk. Of is het gewoon een digitale rekening op naam die we nog ouderwets een spaarrekening noemen.
Sparen is interen
Het is natuurlijk een inteerrekening. De rekening waar we geld naar overmaken en vervolgens meemaken dat het bedrag minder waard wordt door inflatie en bankkosten. Het gaat ongemerkt. Elke maand wordt er 5 euro aan kosten afgeschreven en elke maand zien we de inflatiecijfers van het CBS voorbij komen die zogenaamd heel laag zijn. Zogenaamd, omdat niet alle kosten worden meegewogen in het inflatiemandje, of boodschappenmandje, zoals door het CBS wordt berekend. Behalve de hogere prijzen van onze boodschappen hebben we ook te maken met een lastenstijging van de lokale- en de Rijksoverheid. Ik kan mij niet heugen dat ik jaren heb meegemaakt dat bijvoorbeeld de onroerende zaakbelasting omlaag ging, of de afvalstoffenheffing, of de omzetbelasting, of de motorrijtuigenbelasting, enzovoort, enzovoorts. Het is algemeen bekend dat we al jaren inleveren en we mopperen daarbij constant op onze overheid. Echter vergeten we de (legale) diefstal op ons geld. Van die heren in maatpakken met witte boorden. Ons digitale geld dat virtueel rondzingt op het digitale netwerk van bankrekeningen en daarbij slim wordt afgeroomd. Afromen door het alsmaar sterker wordende manipulatiegedrag van (centrale) bankiers. Hun repressieve beleid om ons geld afhandig te maken. Met groot gemak omdat we ‘sparen’ op onze ‘inteerrekening’ en ons geld laten circuleren in het digitale bankierensysteem. Ten gunste van het fiat geldsysteem, waarmee we niet zonder kunnen. Is dat zo of geloof ik dat zelf? Hier stel ik de cruciale vraag.
Slaven van het monetaire systeem
We zijn de slaven van het monetaire systeem, zo simpel is het. Moderne slavernij heet dat. Niet met de zweep, dat deden onze voorouders in het verre verleden. Daarvoor moeten we nu boeten, gewoon met onze financiën. Betalen we een boeterente op ons spaargeld. Betalen we om te overleven met een failliet fiat geldsysteem. Monetaire beleidsmakers draaien de boel om en denken daarmee het systeem te redden. Betalen om te ‘sparen’ en bijna geld toe krijgen als we lenen. Hoe gek kan het worden? Onze minister van Financiën en die van Duitsland krijgen al geld toe als ze lenen op de kapitaalmarkt. Ontvangen een negatieve rente op de 10-jarige staatslening. Dat ziet er florissant uit voor het zwaar getroffen MKB. Veel ondernemers kunnen een nieuwe ronde staatssteun tegemoet zien. De staatsschuld kan best omhoog, zo zegt onze Wopke. Er wordt geld verdiend door te lenen. De aflossing van de schuldenberg stellen we uit naar de toekomst wanneer de rente nog verder negatief gaat. Dat we zelfs 2, 3 of 4 procent boeterente betalen voor spaargeld. Dat onze minister van Financiën een rente ontvangt van misschien wel 5 procent voor de 10-jarige staatslening.
Tijdperk van overdrijving
Maar nu denkt u dat ik overdrijf. Dat ik een tankje lachgas naast mijn toetsenbord heb staan. Nee hoor, ik heb net mijn derde kop koffie genuttigd met een flinke cafeïnestoot, dus wordt ik flink gestimuleerd. Net als de financiële markten die aan het infuus liggen van de stimulerende centrale bankiers. Dat was ik bijna vergeten. De elitaire beleggers die ook garen spinnen bij de omgekeerde rentestandaard. Het is tijd dat we allemaal ons geld van de bank halen en beleggen op de beurs. Geen geld, geen probleem. Ga lenen, geef uw portefeuille in onderpand. Geld lenen kost geen drol. Dividend wordt wel uitbetaald, ook al wordt er even geen winst gemaakt. Hoe dat kan? Heel simpel, bedrijven kopen eigen aandelen op met goedkoop geleend geld. Lekker gemaakt door de stimuli van centrale banken die het krediet gedreven verdienmodel van het bankwezen overeind moeten houden. Voor wie? Voor de elitaire beleggers en dat zijn ook de bankiers. Ten koste van de niets vermoedende sparende massa. Hoe lang nog? Niet heel lang meer als ook de massa nu eens mijn column leest.
GW
