De berichten buitelen over en door elkaar. Griekenland, Spanje, Duitsland. Draghi die roept dat de Euro onverwondbaar is en een eeuwig leven heeft. Eurobonzen die ons met de meeste nadruk laten weten dat het nú tijd is voor één groot Europa. De beulen staan klaar met hun masker op om de Grieken de laatste zet te geven. Ze mogen zelf kiezen voor ophanging, onthoofding of verbanning naar de woestijn.

Niets is wat het lijkt. Niemand weet met welke agenda’s er wordt gespeeld, wie de valsspelers zijn in de vele spelen, de belanghebbers in het spel van de duistere schimmen. Wie in de science ficton serie Babylon 5 te maken kreeg met het mysterieuze  ras van de shadows, die veranderde voor altijd. Zo is het ook met de Europeanen. Je kunt wel ín het doosje, maar er niet weer uit. Daar voorziet het systeem zogenaamd niet in omdat het ondenkbare immers niet gedacht en bedacht kan worden.

Het nieuws en fatalisme

Wie het wereldgebeuren, via de krant, tv of het internet volgt die krijgt momenteel te maken met een oneindige stroom van elkaar tegensprekende of versterkende berichten. Griekenland op het punt van knock out. Spanje veranderd in een woestijn zonder water. Italië staat op de roltrap die onafwendbaar naar beneden gaat. Groepen van groene, rode, gele, blauwe en zwarte politici die elkaar over en weer de schuld geven van alle misère.

Burgers die wel genegen zijn om vele bankiers, en ook best wat politici, een kopje kleiner te maken. Geen enkel heil meer zien in stemmen, de democratie hebben doodverklaard en bereid zijn om op de exit-knop te drukken ook al weten ze dat de gevolgen meer dan erg kunnen zijn. Het is duidelijk dat nogal wat mensen het echt zat zijn. Elke dag weer nieuwe en meestal nog ergere berichten, van recessie, bedrog, pensioenen die weer minder worden, politici die over elkaar heen buitelen en het gevoel een Europa in geduwd te worden dat men helemaal niet wil.

Einstein over problemen

Voor Albert Einstein, was het wel duidelijk:

• “We can’t solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.”

Met oude denkbeelden kun je geen problemen oplossen die juist daardoor zijn ontstaan. Toch is dat wat politici en technocraten op dit moment doen.  Wel helpen, niet meer helpen. Bang maken en dreigen. Meer van hetzelfde. Rente verlagen, lasten verhogen, bezuinigen, nieuwe parlementen en regeringen kiezen op basis van oude systemen. De rijken nog steeds iets rijker laten worden. Niets van dat alles helpt nog. Het zal ons alleen verder de afgrond in helpen tot er een echte exit komt, een armageddon met een dubbele boodschap. Die van vernietiging als door velen gevreesd en die van opnieuw beginnen als door velen gewenst.

Ben H.J. Bennink