Dat is: vier van de vijf grootste economieën ter wereld toch. De projectie van het IMF is in volgorde van belangrijkheid: China op nummer één (in 2020 nummer twee). Respectievelijk gevolgd door de VS (anno 2020 nog de grootste). India. Japan. En Indonesië. Tussen 2020 (op 26 december bijna ten einde) en 2024 vindt er dus, als deze verwachting klopt, een tektonische verandering plaats in het economisch landschap. Onderstaande infografiek stelt deze verschuivingen heel plastisch voor:
Van alle vijf de landen blijft het GDP, gross domestic product, bruto nationaal product, alles wat in een jaar aan goederen en diensten geproduceerd wordt, groeien. Alleen is het tempo waarin dat in de Verenigde Staten gebeurt, veel trager. Zo relatief traag dat het de plaats als grootste en belangrijkste economie ter wereld moet afstaan aan China. Zal de Amerikaanse dollar tegen dan ook zijn status als wereldreservemunt verloren hebben? Zal de digitale yuan – Digital Currency Electronic Payment (DCEP) – misschien die rol overnemen? Zal Europa, in plaats van de VS zo vaak na te volgen, tegen dan misschien wel orders uit het Oosten krijgen? Misschien kunnen we hier in de Eurozone maar best samen-hangen, samenwerken in de zin van; samen sterk, tegen dat wat hoogstwaarschijnlijk komt?
Of in 2028?
Denktank Centre for Economics and Business Research (CEBR) verwacht ook dat China de Verenigde Staten economisch voorbij gaat steken. Al denkt zij dat pas later zal gebeuren, in 2028. Cnbc.com: ´The COVID-19 pandemic and corresponding economic fallout have certainly tipped this rivalry in China’s favour.´ Blame it on Corona? Inderdaad, volgens de CEBR door: ´“skilful management of the pandemic”, with its strict early lockdown, and hits to long-term growth in the West meant China’s relative economic performance had improved.´ Een andere factor is dan de groeiende interne Aziatische markt, zeker ook binnen China. De één zijn dood is de ander zijn brood, luidt het spreekwoord. Quod erat demonstrandum.
