De staatsinkomsten zakken terwijl ze zouden moeten stijgen. De staatsuitgaven stijgen terwijl ze zouden moeten zakken. De economie krimpt terwijl ze zou moeten groeien en de loonkosten gaan nog steeds omhoog terwijl ze wereldwijd snel omlaag gaan. De staatsschuld groeit nog elke dag en het begrotingstekort zit en blijft nog ruim boven de drie, ja zelfs boven de 4%. Zie daar Nederland aan de vooravond van 2013, waar volgens Samson van de PvdA, Europa nog veel meer zal gaan kosten en onze eigen zeggenschap als in rook verdwijnt.

DNB

Directeur Swank van de Nederlandse Bank stond er meer dan somber bij. Hij gaf aan hoogst verbaasd te zijn dat in één kwartaal de economie een volledige procent was gekrompen. Hoogst verbaasd? Het lijkt elke keer weer het zelfde scenario. Wat wij op Biflatie al lang voorzien en ook regelmatig schrijven blijkt voor de zogenaamde deskundigen telkens weer een onvoorstelbare verrassing.

Griekenland-Scenario

Wie het handelen van de overheid volgt die kan vele grote, kleine en andere acties zien, waar niet of nauwelijks over gepraat wordt, die gericht zijn op het binnenhalen van elke cent die maar verkregen kan worden. Dit mechanisme zal in de komende tijd vast en zeker tot in grote finesses uitgewerkt gaan worden. Om vele miljarden binnen te krijgen moet er immers heel wat “kleingeld” worden verzameld en daarvoor is er maar één echte en gemakkelijk bron namelijk de gewone burger die op elke maar denkbare manier in overheidsbestanden is opgenomen en zo, transparant als in een glazen huis, steeds verder uitgeschud kan en zal gaan worden. Er komen 1600 banen bij de belasting bij, bereid u dus maar voor op de inzet van duimschroeven en soortgelijke werktuigen

Loonkosten

Globaal gezien worden de rijken alsmaar rijker en er komen er steeds meer van. Dit geld moet natuurlijk ergens vandaan komen en wel van de midden- en lagere klassen. Wat deze groepen betreft is de beloning per werkuur al lange tijd aan het dalen, moet de productiviteit steeds verder omhoog terwijl ook nog eens een steeds grotere flexibiliteit van de werknemer wordt gevraagd. Als er, volgens de baas, maar voor twee uur werk is, dan moet je gewoon voor twee uur komen, als het druk is dan kun je best twaalf uur achtereen werken. In Brazilië, de grootste vleesproducent ter wereld, zijn er bijvoorbeeld zo’n twee miljoen cowboys, -veedrijvers-, die minder dan zes  dollar per week verdienen. Meestal net genoeg om de kost en inwoning van te kunnen betalen. Een Bengalese naaister verdient gemiddeld dertig euro per maand voor een vaak 12 urige werkdag. Goed opgeleide werknemers in Oostbloklanden werken voor een schijntje vergeleken met de lonen bij ons.

Al deze wereldwijde ontwikkelingen hebben door de globalisering een toenemende invloed op de werkgelegenheid in Nederland en de rest van Europa. Er moet geconcurreerd worden en dat kan alleen als bij ons de productiekosten omlaag gaan. Voor dat laatste zijn drie methoden. Meer efficiëntie, automatisering- robotisering en/of een flinke verlaging van de loonkosten. Qua menselijke efficiëntie is er in de industrie niet zo veel meer te bereiken. Het moet dus gaan komen uit robotisering-automatisering of uit veel lagere loonkosten.

Lagere loonkosten zou best kunnen als dit in zou houden dat de overheid veel minder premies en belastingen zou gaan inhouden. U snapt het vast wel dat het omgekeerde juist de bedoeling is. Er moet immers geld op de plank komen. Feitelijk gezien zijn er dus maar twee oplossingen om goedkoper te kunnen produceren. Robotisering-automatisering met als gevolg nog meer werkloosheid of lagere loonkosten waaraan de overheid niet wil meebetalen en die dus geheel te laste van het netto-loon van de werknemers gaan komen.

Gordiaanse knoop

Al met al zitten we behoorlijk in de misère. Alles hangt met alles samen en de vooruitzichten zijn slecht. Het CPB heeft net berekend dat op basis van de kabinetsmaatregelen de inkomens tussen de 20 en 120.000 duizend euro per jaar er, door de zogenaamde marginale druk, netto niet meer op vooruitgaan als ze bruto meer loon krijgen. Werken wordt dus nog minder lonend voor deze grote groep mensen. Wat ook blijkt is dat de echte veelverdieners steeds weer buiten schot blijven. Als het om Jan met de per gaat dan gaan overheidsmaatregelen direct in en als het graaiers betreft in een prachtig semi-overheidsbaantje, dan mogen ze er zeven jaar over doen om tot een 130% niveau van de Balkenende norm te komen.

Langzaam wakker aan het worden?

Hoewel het langzaam gaat blijken er toch steeds meer Nederlanders te zijn die langzaamaan wakker worden. Er wordt al op vele manieren gekeken en gecalculeerd, hoe men persoonlijk kan reageren op het overheidsingrijpen, op de enorm hoge zorgkosten, het huur- en koophuizenprobleem, de hoge energiekosten en aanverwante zaken. Het effect hiervan zal zijn dat de overheid nog minder inkomsten gaat binnenkrijgen dan begroot waardoor er weer een nieuwe ronde van verbazing in gang zal worden gezet. Op naar 2013.