Ineenstorting vastgoedmarkt bevestigt de weg naar globale hyperinflatie

In China en het Verenigd Koninkrijk beginnen inflatiecijfers tegen de 5 procent heel normaal te worden. Dan hebben we het natuurlijk over de “officiële” (lees: gemanipuleerde) cijfers. Zo heeft China onlangs haar berekening voor het CPI-cijfer (Concumer Price Index) aangepast door “snel in waarde stijgende producten” een kleinere rol te laten spelen in de berekening van het CPI cijfer. Op papier hebben de Chinezen het dus zo slecht nog niet. Echter, de werkelijke inflatie die door de burgers gevoeld wordt ligt een stukje hoger. Een heel klein stukje maar. Slechts enkele miljoenen mensen zijn namelijk wereldwijd de armoedezone ingedrukt.

Mensen die het iets breder hebben op financieel gebied blijven ook niet gespaard. Hun bestedingsvermogen is ineens met meerdere procenten afgezwakt. Nu krijgen deze mensen gelukkig wel een salarisverhoging ter compensatie van deze inflatie. Helaas is deze compensatie gebaseerd op het “officiële” inflatiecijfer. Naast de hele berg met nare ontwikkelingen die reeds een dikke stempel op de economie hebben gedrukt, begint de wereldwijde inflatie (zelfs in Europa en de VS), angstige proporties aan te nemen.

Toch neemt niet alles in waarde toe. Wanneer we de vastgoedmarkt bekijken, zien we al een aantal jaren dat de huizenprijzen afnemen. De verklaring hiervoor is heel logisch en bevestigt tevens dat de wereldwijde financiële koers nu stevig vastgeankerd zit in een inflatoire spiraal. Er zijn twee redenen waarom de huizenmarkt wereldwijd in waarde zullen blijven dalen, ondanks allerlei stimuleringen en reguleringen. De eerste is heel simpel: Door de lage rente “wereldwijd” is deze markt compleet opgeblazen en gaat deze vastgoedmarkt nog verder leeglopen. De tweede reden kan gezien worden als een situatie in een lus die zichzelf herhaalt, waardoor het effect alleen maar versterkt wordt – iets waar we niet meer uit kunnen komen: de ultieme spiraal.

In tegenstelling tot voedsel, olie en kleding wordt vastgoed gekocht op krediet. En dat is precies waar het verschil zit. Voor het kopen van vastgoed worden hypotheken met rente afgesloten. Echter, in tijden van inflatie neemt de rente toe. ik leen niemand 100 euro uit met 5 procent rente als ik weet dat de inflatie 15 procent is. Dan verlies ik na een jaar 10 procent aan koopkracht ondanks de 5 procent rente. Zo gaat het ook met het verstrekken van leningen in de vastgoedmarkt. Door de inflatie gaat de rente omhoog en dus het te financieren bedrag voor deze vastgoed. Hierdoor stagneert deze markt al snel, omdat dit al snel een duur grapje wordt. Wat er dus gebeurt, is dat de waarde van vastgoed naar beneden moet om deze markt aan de gang te houden.

De geschiedenis heeft zulke ontwikkelingen bevestigd. In 2001 tijdens de crisis in Argentinië wilde zelfs geen enkele bank geld uitlenen voor het kopen van een huis. De vastgoedmarkt stortte compleet in elkaar. Ook vanaf 1973 in Chili was een vergelijkbare situatie gaande. Wie tijdens de hyperinflatie een huis kocht, deed goede zaken, omdat jaren later het herstel van deze economieën de prijzen weer deden opleven. De situatie in Argentinië en Chili waren allesbehalve uniek. Iedere hyperinflatoire situatie door de geschiedenis heen, hetzij Weimar (1930), Chili (1973), Zimbabwe (2009) of Argentinië (2001) – en we kunnen er veel meer opnoemen – resulteerde in dezelfde situatie: prijzen voor olie, voedsel en kleding (de gewone zaken) gingen de lucht in, maar vastgoed zakte als een kaartenhuis in elkaar. (zie ook dit artikel).

We zien het ook nu gebeuren – globaal! Het verschil alleen tussen een globale ontwikkeling en een lokale ontwikkeling is dat een lokale ontwikkeling zich sneller voltrekt. De situatie is nu wereldwijd. Deze trein weegt ook iets zwaarder en zal dus moeilijker te remmen zijn. Sterker nog, deze trein kan niet geremd worden en dendert naar een global collapse.

Voor degenen die nog hopen dat de vastgoedmarkt zal aantrekken, heb ik dus slecht nieuws: je zult er geen overwaarde meer mee kunnen maken. Voor degenen die wel met de tijd meegaan heb ik goed nieuws: het schijnt dat de waarde van goud en zilver de komende jaren, zo niet, de komende decennia alleen nog maar in waarde kunnen stijgen.

Tijdens hyperinflatoire periodes kocht men regelmatig voor enkele ounces goud complete huizen en in sommige gevallen hotels! Een bekende anekdote gaat over een jongen die ooit buschauffeur was tijdens de hyperinflatie in de Weimar Republiek. Voor één gouden $20-munt die hij ooit eens als fooi van een rijke Amerikaan kreeg, kocht hij een compleet hotel. Vergelijkbare situaties zullen zich opnieuw aandienen. Hoewel goud een hele wijze investering is voor in ieder geval de komende tien jaar, zijn er velen, zoals Mike Maloney, die geloven dat zilver een nog grotere potentie heeft om in waarde toe te nemen.

Richard de Feber van GoudPortal