Deze beroemde oneliner gebruikte Bill Clinton tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1992, die hij won van zijn Republikeinse tegenstander George Bush. Clinton legde zich in de campagne immers vooral toe op economische thema’s. Terwijl Bush voornamelijk focuste op zijn buitenlands beleid. Het bleek een tactische fout die hem het presidentschap kostte. De meerderheid der Amerikanen weet weinig van haar buitenland af. We durven stellen dat ze door de media ook onwetend worden gehouden. Maar feit blijft: internationale politiek is één zaak. Belangrijker is de eigen portemonnee. En daar is die Amerikaanse burger zeker niet alleen in.
(Geen)Ver van mijn bed show
Toch zijn er nog, in dit geval, slimme en ontwikkelde Nederlanders. Met een bredere blik dan hun huisje tuintje boompje beestje. Dit weekend grasduinden we in, of all places, de talrijke lezersreacties op Nu.nl. De aanleiding was een artikel getiteld ‘Handelskanaal EU en Iran voor omzeilen Amerikaanse sancties in werking.’ We lazen het stuk en vroegen ons af hoe onze medelanders daar over denken. Ook door het feit dat de wereld in de laatste week van juni op het laatste nippertje aan een oorlog ontsnapt is. Tussen Iran en de VS. We vermoedden het al wel, maar de Nederlander is best goed op de hoogte van geopolitiek.
De reacties: gezond verstand, doorzicht en kennis van zaken
Helemaal tegengesteld toch aan zijn Amerikaanse tegenhanger. Die heeft er waarschijnlijk zelfs geen idéé van waar de vier landen, waar een reactie op Nu.nl over gaat, liggen. Deze luidt: ‘Je vergeet wel even te vermelden dat deze instabiliteit pas na het stoken van de VS onstaan is. Libie was stabiel totdat de VS begon te stoken, een van de facties ruim van wapens voorzag en in een later stadium zelfs direct steunde. Syrie, precies het zelfde verhaal. Irak was stabiel totdat het door de VS plat gebombardeert werd. Iran is nog redelijk stabiel maar de VS werkt er hardaan om dit te veranderen. Denk je echt dat het de schoenmaker, de bakker of de handelaar (met andere woorden de gewone mensen) interreseert wie er aan de macht is, niet dus. Zolang het maar redelijk goed gaat, en dat was zo voor het grootste deel van de bevolking in die landen.’
En nog eentje om het niet af te leren
Doordacht, met kennis van zaken en inzicht. We vernoemden het al. Net als de volgende reageerder, die de lijn nog verder doortrekt: ‘4 welvarende grote olie exporteurs die het niet zo op amerika hadden en zomaar van de dollar af hadden kunnen stappen voor hun oliehandel, en zie nu de situatie waarin deze landen verkeren.’ Maar uit de eerste reactie onthouden we wel: het is nog altijd de portemonnee voor de burger die eerst komt, en al de rest er (min of mee) ver achter. (We veralgemenen wel, maar dat kan nu eenmaal niet anders. Of een mens kan niets meer aantonen of poneren, als hij met iedereen van jong tot oud rekening moet houden.) Luidt het spreekwoord ook niet: ‘het hemd is nader dan de rok’?
All (not) quiet at the western front
Het is echter wel die internationale, geopolitiek die ‘comes back with a vengeance’ bij die burger. Of hij/zij zich nu bekommert of niet om wat er buiten de eigen landsgrenzen gebeurt. Die internationale politiek heeft wel degelijk repercussies voor zijn persoonlijke leven. Wat zal het volgende zoal voor ons, als Europeanen dan, betekenen? Donald Trump die zondagochtend 30 juni 2019 als eerste Amerikaanse president voet op Noord-Koreaanse bodem zet. Zal dit bevorderlijk zijn voor de wereldvrede? En zo indirect de aandelenbeurzen kalmeren? Je moet toch toegeven dat de man blijft verbazen, en ditmaal ook eens in positieve zin?
ECB en DB
In september 2019 wordt beslist over een nieuwe president van de ECB. Zal een andere topman of vrouw ons spaargeld misschien positief beïnvloeden? En op 3 juli aanstaande wordt over het ontslag beslist van 15.000 à 20.000 werknemers van Deutsche Bank. Zal bij een eventuele faling van DB een dominoeffect plaatsvinden, bij de rest van de Europese bankenwereld? All in all: we kunnen ons maar beter interesseren voor de ‘buitenwereld’, het buitenland. Zodat in geval van onheilsberichten, deze ons niet onverhoeds bij het nekvel grijpen…
Op deze opmerking van Joost wil ik graag inhaken: “En op 3 juli aanstaande wordt over het ontslag beslist van 15.000 à 20.000 werknemers van Deutsche Bank.” Toen afgelopen week dit bericht bekend werd steeg het aandeel DB een aantal procenten. Beleggers van het korte-termijn-denken zien alleen de flinke kostenbesparing op de balans van deze wankelende bank. Men vergeet dat bij een massaontslag binnen een organisatie de aandacht van het personeel grotendeels uitgaat naar het eigenbelang. “Ben ik er ook bij?” De belangen van die organisatie komen daardoor in de verdrukking wat een negatief effect kan hebben op het functioneren van de bank. Mooi voorbeeld: toen de Belastingdienst een paar jaar geleden aankondigde het personeelsbestand met 5000 werknemers te verminderen kwamen diverse projecten binnen die overheidsorganisatie in de verdrukking. Om de haverklap kwam de Belastingdienst negatief in het nieuws. Opgelopen achterstanden, te weinig controles, stoelendans onder het management en noem maar. Nu gaat hetzelfde gebeuren bij een bank waarvan bekend is dat er interne problemen zijn met diverse duistere bancaire producten en mogelijk duister handelen van personeel. Als je met minder personeel een schip in nood door de hoge golven moet loodsen is het risico op schipbreuk wel erg groot. Ik bedoel maar.
Kromme vergelijking.
Pim Fortuyn zei ooit over ambtenaren: “Ontsla de helft en laat de andere helft wérken!”
Beetje ‘populistisch’ misschien, maar het geeft wel het ‘cultuurverschil’ aan met het commerciële bedrijfsleven. Waar ‘markt’, ‘concurrentie’ en dus ‘doelmatigheid’ voorop staan. De ambtelijke molens blijven gewoon altijd malen voor rekening van de belastingbetaler, desnoods met miljoenen kostende amateuristische miskleunen op het gebied van bv. de automatisering (voorbeeld: belastingdienst).
Misschien ziet Welbergen overeenkomsten tussen de Deutsche Bank en ‘zijn’ Belastingdienst? 🙂
Nieuwe president hier, nieuwe voorzitter daar. Het is toch stuitend voor een ‘democratie’ hoe ‘Spitzenkandidaten’ voor vette Eurobaantjes naar oren worden geschoven en vervolgens achter gesloten deuren worden aangewezen. Al lukt het tot nu blijkbaar niet om zelfs in besloten kring (zonder Europarlement) een meerderheid te krijgen voor één van de egotrippers, als nieuwe ‘baas’ van Europa. Zelfs niet na de afgelopen ‘Lange Nacht der Saboteure'(DWN).
Waar dit sterk op lijkt? Mag ik hier niet zeggen, vul zelf maar in..
Zakkenvullende beroeps Politici geen boodschap aan de betallende hardwerkende europese burgers hebben .
Valt hierbij ook op dat regeringsleiders politiek en publiek worden aangespoord om ‘de BUIT voor hun land binnen te slepen’, of en bloc de
favoriet van een bepaald land te blokkeren.
Beschamend baantjesgescharrel. Is dit een Unie van verenigde Europese
volken met grote existentiële problemen, of is dit de eindronde van een of ander Europees kampioenschap? Foei!
Puur het gevolg van toewerken naar grootschaligheid in de politiek. De EU-baantjescarrousel met zijn EP, EC, EU-ministerraad, en flink wat ambtelijke ondersteunende organisaties, is een mooie opstap vanuit de landelijke politiek. Om deze redenen zijn veruit de meeste politici voor een groot verenigd Europa. In dat intieme sfeertje is het goed toeven maar is het stemvee totaal buiten beeld.
Ik blijf de DB stalken. Vandaag verscheen weer dit bericht: https://www.belegger.nl/Beursnieuws/ANP-010719-322/Deutsche-Bank-praat-over-verlaging-buffer.aspx. Veel “goeie” voornemens, zoals fusieplannen etc., liepen eerder op niets uit. Telkens worden nieuwe wanhoopspogingen ondernomen om de bank te reorganiseren. Ook deze handeling zal het grote derivatenrisico niet wegnemen.