Neen, waarom zou alleen Europa lijden onder het fenomeen jeugdwerkloosheid? Steken we bijvoorbeeld de Atlantische Oceaan over naar de VS : “An entire generation is now coming of age without being able to leave the nest or have any prospect of earning a decent wage in their home country”. Zerohedge.com gaat zelfs zo ver om het “generation screwed” te noemen. Ook in dit deel van het Westen zijn de jongeren “the last to be hired, the first to be fired”.
Generation Screwed
En als ze dan toch zo gelukkig zijn om werk te vinden…mogen ze hun ganse leven werken om de schulden van de vorige generaties af te betalen door steeds hogere belastingen. En als het dan tijd zal zijn, veel en veel later, om eindelijk te kunnen profiteren van de pensioenbijdragen…de Amerikaanse overheid is in se failliet want moet nu al lenen om de intrest op de schulden te kunnen betalen. Nieuwe schulden aangaan om oude schulden te betalen, waar ben je dan mee bezig? Want als tegen dan het hele systeem niet is geïmplodeerd zullen het pensioendollars worden waarmee je drie keer niks kunt kopen…
30 Statistieken over Young America
Jonge Amerikanen zijn gefrustreerd. Ze hebben lang en hard gestudeerd, vaak ook een enorme studieschuld op zich genomen – en vinden dan toch nog zelden passend werk. Hogere studies in de VS kosten handenvol geld, een situatie die wij in Europa niet of nauwelijks kennen. Nemen we de jonge Amerikaan James Roy als voorbeeld :
“James Roy, 26, has spent the past six years paying off $14,000 in student loans for two years of college by skating from job to job. Now working as a supervisor for a coffee shop in the Chicago suburb of St. Charles, Ill., Mr. Roy describes his outlook as ‘kind of grim’. ‘It seems to me that if you went to college and took on student debt, there used to be greater assurance that you could pay it off with a good job,’ said the Colorado native, who majored in English before dropping out. ‘But now, for people living in this economy and in our age group, it’s a rough deal'”.
De participatie van jongeren tussen 18 en 24 in het arbeidsleven is op een all-time low.
De verdiensten van de categorie 18 tot 29 jaar staan ook op een all-time low niveau.
Slechts een derde van alle jonge mensen begin 20 heeft een voltijdse baan.
In slechts 37 procent van de gevallen staat aan het hoofd van een Amerikaans huishouden iemand onder de 30 jaar.
Ongeveer de helft van zij die recent een universitaire graad behaalden werkt op een niveau onder zijn en haar studies.
Enzovoort enzovoort. De lijst is lang en eng maar overloopt u hem toch; bij slecht nieuws is het beter het maar meteen te weten in plaats van de kop in het zand steken…
De kop in het Amerikaanse zand of het Hollandse?
Goede opsomming hoe het daar toe gaat. Eén van de redenen waarom ik ben teruggekeerd naar NL. Mijn kinderen hebben aan de UvA gestudeerd en het kostte me geen “arm and leg”. Wel huisvesting e.d. Maar dat is niets vergeleken met een Amerikaanse vriendin van hun, die een bachelor heeft als verpleegster en meer dan 100.000 dollar schuld.
Ga d’r maar naast staan!
En ik maar denken dat het kwam door hun grote smoel. Of hun onnozelheid. De uit hun kleding stekende lichaams versieringen. Nee het ligt weer aan een ander terwijl leeftijdsgenoten uit het oostblok zich een slag in de ronde werkt.
En daar zit het grootste probleem, roep ik al tijden.
Het kansloos maken van een generatie is niet in eerste instantie het grootste probleem van de generatie zelf, maar van het land in zijn geheel.
Een slecht verdienende generatie levert weinig belastinggeld op (kost des te meer) en zal niet in zijn eigen pensioen kunnen voorzien (toekomstige armoede en hulpbehoevendheid).
Een slecht verdienende generatie heeft geen toegang tot kapitaal, daarmee tot vermogensopbouw of substantiële waarde creatie (door ondernemen); er komen dus vrijwel geen nieuwe ondernemingen bij, terwijl dat de motoren zijn voor economische groei en technologische vooruitgang.
Het is hier qua perspectieven overigens niet veel beter hoor; tegenover het ontbreken van een studieschuld hier, staat een substantieel lagere koopkracht voor de betreffende inkomensgroep.
De leegte die hierdoor gecreëerd wordt, zal over een jaar of 30 pas goed zichtbaar worden; het stokje zal tegen die tijd worden overgenomen door economieën die hun jeugd wel kansen hebben geboden.
Op http://www.joop.nl/economie/detail/artikel/23207_crisis_hakt_erin_bij_werknemer/ lees ik het volgende:
“‘Crisis hakt erin bij werknemer’
FNV-onderzoek: Angst voor ontslag, hoge werkdruk, geldtekort
Werknemers hebben het moeilijk in crisistijd. De helft heeft last van de hoge werkdruk. Eén op de vijf komt niet rond met zijn loon en 40 procent vreest voor zijn baan, zo blijkt uit een FNV-onderzoek waarover het AD schrijft.
Vier op de tien werknemers vinden scholing en loopbaanmogelijkheden onvoldoende. Een derde krijgt geen waardering van de chef. 40 procent heeft geen vertrouwen in z’n werkgever, citeert het AD uit het FNV-onderzoek dat via de website GewoonGoedWerkmeter.nl onder 13.000 mensen in loondienst werd uitgevoerd. ”
Moeten de zwakkere werknemers het ook ontgelden en naar de onderkant van de samenleving gedirigeerd worden? Allemaal VML-tactieken!
“Moeten de zwakkere werknemers het ook ontgelden en naar de onderkant van de samenleving gedirigeerd worden?” De vraag stellen is de vraag beantwoorden hier. Jazeker dus. Alles is uit balans en zo ook de redelijkheid, Topmanagers met toptalenten die in toporganisaties topprestaties leveren met gedreven, visionaire highpotentials die maar 1 doel voor ogen hebben, het welbevinden van de organisatie. Geen plaats voor loosers hier. Als de situatie waarin we zitten het resultaat is van die prestatiedrang dan geloof ik toch echt meer in de boerenwijsheid van mijn opa. Nee, niet alles was beter vroeger, maar niet alle veranderingen zijn ook verbeteringen. En wat dat laatste betreft zijn bepaalde lagen in de bevolking oost-indisch “blind”.
Met stukken minder van die Top/managers lijkt het in een bedrijf beter te functioneren, volgens onderstaand voorbeeld.
“Het levende bewijs dat radicaal anders werkt: minder regels en minder toezicht zorgen voor grotere productiviteit en geluk.
Ricardo Semler doet dingen graag anders. Teveel regels en druk van bovenaf staan volgens hem de creativiteit van de werknemer in de weg. Semler leidt een democratisch bedrijf waarin de werknemers hun eigen werktijden, baas en salaris bepalen.
De Braziliaan Ricardo Semler nam toen hij begin twintig was het klassieke, hiërarchische familiebedrijf Semco van zijn vader over. Enkele jaren daarna ging het mis. Tijdens een bezoek aan een Amerikaans bedrijf zakt hij in elkaar. Zwaar overspannen. Vanaf dan gaat hij alles anders doen: Semler ontslaat tweederde van het management van zijn bedrijf. Op basis van zijn revolutionaire ideeën over democratische bedrijfsvoering transformeert hij Semco radicaal en bouwt het uit tot een succesvol zakenimperium.”
Ook in België wil de Open VLD, bij ons VVD, dat langdurig werklozen zich inzetten voor de gemeenschap met gemeenschapstaken, lees ik op http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1718839/2013/10/08/Opinie-Langdurig-werklozen-ten-dienste-van-de-samenleving.dhtml en http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/Wetstraat/article/detail/1718813/2013/10/08/Rik-Daems-Laat-langdurig-werklozen-cafetaria-openhouden.dhtml
Meer dan terecht, maken zij zich nuttig voor de samenleving.