Hugo Chavez was van 1999 tot zijn overlijden in 2013 de president van Venezuela. Hij leidde een geheel socialistische staat. Lange jaren van massastakingen, protestacties, land- en bedrijfsbezettingen, zelfs revolutionaire opstanden hebben uiteindelijk linkse regeringen aan de macht gebracht in een deel van Latijns-Amerika: het genoemde Venezuela, maar ook Bolivië, Ecuador en Cuba en in veel mindere mate Brazilië. Na eeuwen onder het Amerikaanse imperialistische juk te hebben geleefd, hebben deze volkeren zich daarvan uiteindelijk “bevrijd”. Het is dan ook geen wonder dat zij het kapitalisme associëren met al wat slecht is. Slecht voor de mens, slecht voor het land, slecht voor de natuur. Het werelddeel heeft een heel eigen geschiedenis achter zich en deze reactie mogen we hun zeker niet kwaad dulden.
Natuurlijke rijkdom
Venezuela beschikt over een schat aan aardolie en dat maakt het land ook sterk, sterk genoeg om de “buitenwereld” af te wijzen – tot op een zeker distinctief punt. Tussen 2004 en 2012 werd de algemene armoede er gehalveerd en daalde de extreme armoede met 70 %. De ongelijkheid is er de laagste van heel het continent. “Terwijl landen in Europa hun onderwijsuitgaven verminderen, verdubbelde de onderwijsbegroting hier als deel van het bbp van 3,4 procent naar 7 procent. 1,3 miljoen universiteitsplaatsen werden geschapen (gratis toegang tot de unief). De ongeletterdheid werd van de kaart geveegd door in een mum van tijd 1,5 miljoen mensen te leren lezen en schrijven. Venezuela heeft sleutelsectoren van de economie genationaliseerd of gerenationaliseerd (telecommunicatie, staal, cement, olie enz.). Meer dan duizend bedrijven werden zo genationaliseerd. De laatste twee jaar voor het overlijden van Hugo Chávez werden er 350.000 nieuwe woningen opgetrokken en (in de meeste gevallen) gratis overgedragen aan de noodlijdende families”.
Hallo aan de wereld
Wel beseffend dat elk land ook andere landen nodig heeft, werden economische en commerciële banden gesmeed en organisaties opgericht als ALBA, het Bolivariaanse bondgenootschap voor Amerika, als alternatief voor het neo-liberalisme, en CELAC, de gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caraïbische staten. Maar altijd en terecht niet vanuit een underdog positie maar een machtspositie – samen sterk!
Ondertussen in Ecuador en Bolivië
“In Ecuador daalde de armoede met twaalf procent van 2006 tot 2012. De onderwijsbegroting werd met acht vermenigvuldigd onder de regering van Rafael Correa. Meer jongeren kregen zo toegang tot het secundair onderwijs. Vijf procent meer studenten kregen (gratis) toegang tot het hoger onderwijs. Dankzij talrijke hervormingen groeide ook het gemiddelde inkomen van de bevolking.
In Bolivia daalde onder de regering van Evo Morales eveneens de armoede. In 2005 bedroeg die nog 60,6 procent, in 2011 slechts nog 45 procent. De extreme armoede ging ook achteruit van 38,2 procent naar 20,9 procent. In 1997 was het inkomen van de 10 procent armsten nog 96 keer kleiner dan dat van de 10 procent rijksten. Nu is dit nog maar 36 keer”.
Het is een eeuwige strijd en dilemma, moreel en maatschappelijk. Moeten we de “rijken” afremmen ten voordele van de “armen”? Of laten we alles en iedereen zijn gang gaan en “hopen” dat het wel goed komt…?
De figuur Chavez…en straks de legende?
Chavez was een ongewoon man, een groot man op zijn manier, een soort van verlicht dictator die wel het goede wilde doen en ook deed: iedereen een stem geven. Referendums houden bijvoorbeeld (wanneer was het laatste referendum in Nederland of België of Duitsland ook al weer? Ging het toen niet over de Eurpese grondwet?). Hij voorzag een sociaal-democratie die de beste elementen van kapitalisme en socialisme samen brengt. Géén communisme zoals in het oude Sovjetrijk, geen autoritarisme maar echte democratie; van het volk en door het volk. Hij noemde het: Bolivarisme, met als belangrijkste ingrediënten onderwijs voor iedereen, gezondheidszorg voor iedereen, Latijns-Amerikaanse integratie, sociale verantwoordelijkheid en vooral nationale soevereiniteit. Géén buitenlander dus die ons hier de les komt spellen, die de rijkdommen komt inpikken die, uiteindelijk, ook zal bepalen wie hier aan de macht komt (een zetbaas, zoals doorheen gans de woelige, bloedige geschiedenis van dit werelddeel). ’t Is apart, ’t is Latijns-Amerikaans, ’t is ver weg van ons op alle mogelijke manieren maar: het lijkt te werken…
Helaas is er geen wc-papier te verkrijgen.
Hugootje haalde nog even snel 211 ton goud terug voor hij dood ging slim .DL moet 7 jaar wachten [omdat het er niet is]Nl kan fluiten naar zijn goud mvg Marcel
Noch socialisme, noch neoliberalisme, maar de authentieke christendemocratie is de oplossing voor alles!
Het probleem is dat het probleem niet aan gezond kapitalisme ligt, maar aan het niet meer functioneren van de markt door monopolies en oligarchen die de markt beheersen en de prijzen beinvloeden. Verder is het probleem dat arbeiders te weinig rechten/macht hebben in derde wereldlanden.
problemen die hierbij spelen zijn:
ongelijke verhouding tussen werkgevers en werknemers (uitbuiting in lage lonen landen.
sparen/kapitaal loont niet door van hogerhand opgelegde onrealistische rente.
het verstarren van de markt door (oneigenlijk gebruik)patenten
het in de macht hebben van bestuurders door lobby clubs en steekpenningen.
een overvloed van zinloze regelgeving die het produceren en werken ondoenlijk maken. denk maar aan het verbod van een navulbaar olijfolieflesje EU en kromme komkommers
er zijn nog tig andere dingen te verzinnen.
kapitalisme is niet verkeerd, de uitwassen zijn verkeerd, gewoon het kapitalisme uit de tijd dat de banken nog klein waren en niet too big too fail, de tijd dat er nog regelgeving was tegen misbruik en het geld nog gedekt werd door edelmetaal. toen boeren nog konden boeren en niet werden verziekt door grote bedrijven zoals Monsanto
kijkende naar de geschiedenis van de afgelopen honderd jaar: het volledig socialistische model werkt niet en het doorgeschoten kapitalisme/monopolie werkt ook niet, kijkende naar de geschiedenis van de soviet unie was de enige succesvolle tijd de NEP een vleugje socialisme en een vleugje kapitalisme
verdiende rijkdom is niet verkeerd, uitbuiting is wel verkeerd
Met een hele dikke olieportemonnaie is het makkelijk lullen. Doet me een beetje denken aan de grachtengordelsocialisten of het praatje van Rutte: “Koop een auto, koop een huis!” zonder te weten hoe het er in de echte wereld aan toe gaat.
Chavez was er voor zijn volk! Ghadafi, Rafael Corea idem dito….Hier blijft het volk geloven dat ze deel neemt aan dat (verwoestende) kapitalisme. Terwijl het maar een heel klein deel van de wereldpopulatie dient.
Ik heb vaker geluisterd naar wat deze presidenten te melden hadden. En ik moet zeggen dat ik weinig leugens uit hun mond hoorde komen. Eigenlijk helemaal GEEN leugens. Als ik naar politici hier luister hoor ik ALLEEN maar leugens en rare redeneringen en dubbele moralen.
Die landen worden al eeuwen geterroriseerd door de VS en bondgenoten, net als dat Afrika al eeuwen wordt leeggeplunderd.
Om van te kotsen gewoon! De onzin die we hier moeten aanhoren over mensenrechten en arme vluchtelingen…..de schendingen hiervan en de vluchtelingen golf :DIE VEROORZAKEN ZE ZELF!
Allemaal om dit kut systeem in stand te houden! Hoeveel vluchtelingen zou die Arabische lente Europa opgebracht hebben??????
Ze doen het ervoor mensen, volk moet blijven groeien want ze schijten werkelijk in hun broek voor de opkomende BRICS! Schijten in hun broek omdat anders de rollen straks omgedraaid zullen worden en wij als een hoop stront behandeld zullen worden!
De wereld zou er heel anders uit kunnen zien zonder deze groep psychopaten die volkeren tegen elkaar opzetten en de hele mensheid plunderen.
Werkelijk absurd. Ben je zelf in Venezuela geweest?
Een verdubbeling van het bbp per inwoner, een daling van zeventig procent van de extreme armoede, miljoenen burgers die voor het eerst toegang kregen tot gezondheidszorg, gratis onderwijs voor iedereen, uitroeiing van het analfabetisme en een halvering van de werkloosheid. Het valt niet te ontkennen de gemiddelde burger er op vooruit is gegaan tijdens het veertienjarige bewind van Chávez.
Westerse economen doen het economisch beleid van Chávez af als cliëntelisme. Chávez zou te gemakkelijk de olie-opbrengsten aan sociale projecten hebben besteed waardoor er geen echte economie is ontstaan. Het is inderdaad waar dat de staatskas flink wordt gespekt door het zwarte goud, dat goed is voor meer dan tachtig procent van de totale export. Chávez nationaliseerde vier jaar na zijn aantreden in 1998 het grootste oliebedrijf van Venezuela en sindsdien is de olieprijs gestegen van 15 naar zo’n 90 dollar. Kassa.
Dat Chávez altijd simpelweg de ‘sociale onrust heeft afgekocht’ met oliegelden is echter holle retoriek. Mark Weisbrot toont in zijn rapport ‘Is the Economy of Venezuala Sustainable’ met cijfers aan dat er een sectorbrede groei heeft plaatsgevonden. De private sector is tijdens het bewind van Chávez zelfs meer gegroeid dan de publieke sector, waaronder het staatsoliebedrijf valt.
In 2011 groeiden nutsbedrijven, het bankenwezen, de communicatiesector, de mijnbouw en de transport allen boven de gemiddelde groei van het bnp van 4,2 procent. De bouwsector groeide zelfs met 22,5 procent door grootschalige woningbouw. Meer dan 200.000 huizen zijn het afgelopen jaar gebouwd. Dat is veel op een bevolking van nog geen 30 miljoen.
Werkgelegenheid creëren
De olieopbrengsten zijn goed voor 12 procent van de gehele economie. Dat is niet weinig maar wel andere koek dan bijvoorbeeld Saudi-Arabië waar de olieopbrengsten 45 procent van het bnp bedragen. Bovendien is de werkloosheid onder Chávez percentueel meer dan gehalveerd. Met andere woorden: oliedollars zijn niet ‘weggegeven’ aan de armen maar gebruikt om werkgelegenheid te creeëren in tal van sectoren.
Maar hoe houdbaar is deze brede economische groei wanneer het grotendeels is gefinancierd door olieopbrengsten, vragen kritische economen zich dan terecht af. Venezuela heeft de grootste olievoorraad ter wereld. De geschatte reserve is zo’n 300 miljard vaten, terwijl het land slechts 1 miljard vaten per jaar uit de grond pompt. Dus voorlopig kan de Zuid-Amerikaanse Republiek nog gebruik blijven maken van olie als aanjager van de economie.
Lage staatsschuld
De staatsinkomsten van Venezuela zijn wel erg afhankelijk van de olieprijs. Maar stel dat de olieprijs drastisch zakt, net als tijdens de kredietcrisis, dan zit er volgens Weisbrot nog genoeg lucht in het overheidsbudget om de economie te stimuleren. De staatsschuld bedraagt iets meer dan de helft van het bnp. Ter vergelijking: de EU heeft een totale overheidsschuld van meer dan 90 procent ten opzichte van het bnp. Ook zijn de rentebetalingen met 4 procent van de totale exportinkomsten goed te overzien – al maakt de olieprijs een duikvlucht.
Natuurlijk is Venezuela – zoals geen enkel land – geen economisch walhalla. De inflatie behoort nog steeds tot de hoogste ter wereld, ondanks dat Chávez de gemiddelde inflatie in vergelijking met zijn voorganger heeft weten te halveren. Volgens Weisbrot vormt de huidige inflatie echter geen ernstige bedreiging voor Venezuela omdat de economie voorlopig nog blijft doorgroeien. Het is bovendien zeker niet onmogelijk dat de inflatie wordt beteugeld door Maduro want van 2010 tot 2012 wist de regering twee jaar de inflatie flink te laten dalen.
Wie heeft jou verteld dat dat absurd is? De NOS? De Telegraaf? Heb je weleens langer dan 2 minuten naar politici van buiten de VS of EU geluisterd??????????????
Libie precies hetzelfde!
http://goudportal.nl/?itemstr=slachtoffers-op-het-altaar-van-de-usd
Artikel uit Elsevier van paar jaar geleden kwam met dezelfde feiten!
Weinig trek of tijd om alles te lezen, maar mijn vrije eenvoudige vraag blijft onbeantwoord.
Chavez, man met echte ballen!:
http://youtu.be/NYYQT21p7l8
En straks gaat de menigte hier keihard roepen: wir haben es nicht gewusst!
MAAR DE HELE WERELD BUITEN DE EU EN VS HEEFT HET WEL GEWETEN WAAR DIE PSYCHOPATEN MEE BEZIG ZIJN!