Akkoord over het klimaatakkoord. Theoretisch. Nu de praktische uitwerking nog realiseren, van het ‘Voorstel voor hoofdlijnen van het Klimaatakkoord’, wat geen sinecure lijkt. De Voorzitter van het Nederlands Klimaatberaad legde onlangs een tekst voor waar alle partijen zich in prince in zouden kunnen vinden. Het 89 pagina’s tellende document gaat nu naar de regering en de Tweede Kamer, die ‘richtinggevende keuzes’ zullen moeten maken. De meest hekele kwesties draaien om de ‘concrete uitvoeringsmaatregelen, de financiering en vooral de fiscaliteit’. Zeker om dit laatste maken veel partijen zich zorgen. Een gezond klimaat, akkoord, maar het mag vooral niet veel kosten. Waaraan we weer eens merken dat de centen toch op de eerste plaats komen. Lees hier ook: Waarom het klimaatsveranderingsdebat nergens toe leidt
De inhoud van het klimaatakkoord
Dé belangrijkste hoofdlijn is de uitstoot van broeikasgassen tegen 2030 ‘met minstens 49% te reduceren’. Om dit ambitieuze resultaat te bereiken dient de hoeveelheid geproduceerde hernieuwbare energie te vervijfvoudigen. Vooral op zee maar ook door middel van zon en wind. Woningen en gebouwen moeten verduurzaamd worden. Dat kan bijvoorbeeld ‘met warmtenetten, helemaal elektrisch, met warmtepompen of met duurzaam gas’. De industrie dient vooral efficiënter om te gaan met warmte, fossiele brandstoffen te vervangen door schone energie en grondstoffen te hergebruiken. Verder zijn de sleutelwoorden waterstof en biomassa, aardwarmte i.p.v. aardgas, meer bomen en biobrandstoffen, geo- en aquathermie.
Iedereen moet meedoen
Ook Mijnheer en Mevrouw Publiek zullen moeten meewerken om de objectieven te bereiken. Staan o.m. op het programma: een halvering van de voedselverspilling, kilometerrijden, electrisch vervoer, spitsmijden, thuiswerken, minder vleescomsumptie en versterking van het ‘vervuiler-betaalt-principe’.
Wie gaat het allemaal betalen?
De Woonbond verlangt ‘dat de rekening niet alleen bij de huishoudens terecht komt’. De industrie en landbouw maken zich vooral ‘zorgen over de betaalbaarheid van de gepresenteerde plannen en de concurrentiepositie’. Tegelijk houden milieuverenigingen nauwlettend in de gaten dat buiten de energie– en bouwsectoren zeker ook ‘de andere deelgebieden’ niet achterblijven, zoals een duurzaam landbouwsysteem.
En internationaal?
Om het tot een succes te maken zal iedereen moeten meedoen, aldus oud-milieuminister en commissievoorzitter ‘Nijpels, die de onderhandelingen leidde, bij de presentatie van het Klimaatakkoord’. Hij noemt het zelf een ‘prachtige prestatie om na vier maanden onderhandelen de hoofdlijnen van het akkoord te kunnen presenteren’ en ‘verwacht dat er eind dit jaar een “volwassen akkoord” op tafel ligt’. Hoe zit het internationaal? Iedereen zal inderdaad moeten meedoen, maar hoe zit het dan met de zogenaamde ‘voorbeeldfunctie’ van de groot-vervuilers van deze aarde, zoals de Verenigde Staten en China? Trump stapte in 2017 officieel uit het akkoord van Parijs. Gelukkig wil hij wel de befaamde Muur (die er nog steeds niet staat) met Mexico volhangen met ‘zonnepanelen’. Maar of dat is ten behoeve van de natuur of om die muur betaalbaar te maken (21,6 miljard dollar), dat is de vraag.
‘
Zouden er nog steeds mensen zijn die geloven in de klimaatfabeltjes?
Die zijn immers allang doorgeprikt en tal van wetenschappers die dat kunnen en willen bewijzen, mogen dat niet doen op de mainstream media. Want stel je voor dat Jan Publiek zich tegen het groepje “klimaat gelovigen” gaat verzetten.
Het gaat gewoon simpelweg om geld.
Nog beter gezegd: hoe kan het geld van de belastingbetaler zo snel mogelijk overgeheveld worden naar de staatskas door middel van allerlei verplichte investeringen, Eco belastingen, milieutoeslagen etc.