De economische en financiële crisis ontziet zelfs de zwaksten onder ons niet – de kinderen. Van Spanje, Portugal en Griekenland bereikten ons reeds berichten dat steeds meer schoolkinderen met een lege maag in de klas arriveren. Maar nu komt het onheil nog dichterbij – in Vlaanderen is het ook zover.
School wordt voedselbank
Steeds meer scholen in Vlaanderen zorgen dan maar zelf voor maaltijden, op eigen kosten. In de stad Gent bijvoorbeeld zien leerkrachten almaar vaker leerlingen zonder lunchbox. Omdat het probleem steeds grotere proporties aanneemt zal worden samengewerkt met het OCMW, een publieke inrichting bedoeld om de armen in Vlaanderen te helpen.
Leerling Jeroen vraagt steevast of hij op dinsdag en donderdag vroeger mag vertrekken van school. Hij heeft een bijbaantje dat de huishoudkas thuis spekt…
Armoede troef
Leraar Bart deelt in zijn Antwerpse school uit wat hij gratis krijgt van bakkers en warenhuizen. Hij leidt er de Werkgroep Armoede en is ook buiten de school actief. “’Vaak voelen nieuwe armen zich meer kansarm dan mensen die er al generaties in zitten’, weet Bart. ‘Want plots moeten ze heel veel missen en dat voel je heel erg snel aan. Generatiekansarmen zijn daarin opgegroeid. Vaak kennen zij ook het professionele netwerk beter. Nieuwe armen komen sneller op school terecht, want er is veel schaamte om ergens anders hulp te zoeken'”.
Ook ik ben morgens vaak te lui om broodjes te smeren. Maar ik heb dan ook alleen mijzelf te pakken. Mensen zijn gewoon te dom om kinderen op te voeden omdat ze het zelf ook niet opgevoed zijn. Een ding weet ik zeker , bij de meeste zijn aanwezig een flatscreen, tatoos, auto, smartphone, vechthond en natuurlijk een grote bek.
Hoi Hans,
Dat is een leuke voor een assessment.
Alle mensen met een flatscreen hebben een grote bek.
Mensen met een tatoo hebben altijd een vechthond.
Mensen met een flatscreen hebben vaak een tatoo.
Alle mensen die soms geen lunchbox hebben, hebben een flatscreen.
Hans Polderman heeft soms geen lunchbox.
Hoe kan het zijn dat iemand die belasting betaalt (ja… oa. ook op datzelfde stukkie brood) geen geld heeft voor een paar sneetjes brood ?
De armoede is duidelijk in opmars, en mensen die dat direct associëren met tattoos, vechthonden etc geeft duidelijk aan dat die lui ofwel helderziend zijn ofwel zomaar wat raaskallen zonder enig inhoudelijk bewijs.
En mensen die geen brood meer kunnen kopen betalen daar ook geen belasting over…schijnt ook moeilijk te zijn dat te begrijpen.
Toen ik in de jaren ’80 naar de lagere school ging, at ik als ontbijt Brinta of havermoutpap. Ik groeide op in een Bijstandsgezin, ook toen was dat geen vetpot.
Verder vind ik dat scholen zelf maaltijden moeten uitdelen aan kinderen die buiten hun schuld in de armoede raken.
Drm ben die afpersing van de maatschappij via kinderen meer dan zat. Bijstandsmoeders, Asielzoekers, nu dit weer. Ach die kinderen toch, en gelijk worden ook de ouders van alle gemakken voorzien. Laten we nu eens de primaire verantwoordelijkheid neerleggen daar waar het hoort. Niet bij anderen of de overheid maar bij de ouders zelf. Dat wil zeggen, dat als jij je kind niet te eten geeft is dat kindermishandeling. Daar is geen enkel excuus voor. Dus in plaats van meer uitkeringen schuiven, is een gerichte straf voor de ouders meer op zijn plaats.
Boete, soms, van honderd euri per ‘geconstateerde overtreding’?
Hebben die kinderen daarmee dan wel te eten?
Lekker makkelijk, gewoon ontkennen wat niet bevalt.
Armoede bestáát. Ook in het RIJKE Nederland!
Bijstandsmoeders moeten wel wat voor hun uitkering terugdoen. Want zit je de gehele dag met de Bijstand thuis, moet de CV-ketel harder branden, waardoor je ook veel meer kwijt bent aan gas. Werk je 4 dagen in de week met behoud van uitkering, dan hoef je ook niet veel te stoken. Daardoor gaat je energienota omlaag.
Er zijn Bijstandsmoeders die buiten hun schuld om met armoede te maken hebben. Bijv. omdat zij chronisch ziek of gehandicapt zijn en daardoor met hoge zorgkosten te maken hebben. Kinderen zijn daarvan helaas de dupe. Laten we als samenleving en politiek wel omzien naar zulke mensen die met te kampen hebben met een chronische ziekte of een handicap!
Juist nu, is gezonde sociale controle niet erg populair bij mensen, die hun ouderlijke verplichtingen niet willen of kunnen nakomen.
Om een duidelijk inzicht te krijgen waarom zo’n situatie bestaat,of ontstaan is, dient een verplicht onderzoek deel uit te maken, om een scheve situatie weer recht te trekken.
Dit alles in het belang van de kinderen, de ouders en de maatschappij.