De EU telt momenteel ongeveer 27 miljoen werklozen waarvan 6 miljoen jongeren. ’t Is een gans leger, een land op zichzelf geworden. Her en der wordt de discussie gevoerd: zoveel werklozen, zoveel werkzoekenden maar er is geen werk…of toch? Moeten we hen misschien vragen iets terug te doen voor de maatschappij, in ruil voor de werkloosheidsvergoeding die ze toch elke maand ontvangen?
Gunst of recht?
Eerst het volgende: is die werkloosheidsvergoeding een gunst of een recht? Een uitkeringsgerechtigde is in de praktijk wel iemand die recht heeft op een uitkering. Dit kadert in de sociale zekerheid die geregeld wordt door de overheid. Je kunt zeggen dat het een verworven recht is. Vooral vakbonden, die de rechten van de werknemer behartigen, zouden achterover vallen…en dan meteen weer razend recht kruipen, als je aan dit verworven recht zou gaan tornen.
De plichten
Een werkloze die een uitkering ontvangt heeft officieel reeds een aantal plichten zoals de juiste informatie doorgeven, melden dat je terug werk gevonden hebt, actief naar werk zoeken en passend werk accepteren. Vanuit het standpunt van de werkloze dus al heel wat. Bekijken we het nu echter vanuit de samenleving…
Werkloos is crisistijd
Vraag het de willekeurige man en vrouw in de straat die zelf niét werkloos is (!), dan zul je waarschijnlijk te horen krijgen : zét ze dan aan het werk! Wie werken wil vindt altijd werk! Wij moeten daar wel voor betalen hé! Tot het moment dat…die willekeurige persoon zèlf werkloos wordt. Dan hoor je een heel ander verhaal. Voor ook u zich tot populistische praat laat verleiden, overweeg dan vooral het volgende…
Werklozen die werkenden verdringen!
ZEMBLA zond op Nederland 2 een bijzonder programma uit : “Werkloos in crisistijd“. “De gemeenten Schagen, Den Helder en Hollands Kroon die werklozen met behoud van uitkering inzetten bij het taxivervoer van leerlingen, verdringen werkenden van bestaande banen”. Die zit! Gemeenten nemen steeds vaker in hun aanbestedingen op dat een deel van het werk verricht moet worden door langdurig werklozen. “Social return” heet dit met een mooie uitdrukking. “Maar in het geval van de gemeente Schagen kunnen daardoor niet alle taxichauffeurs terugkeren bij de firma die de aanbesteding van het leerlingenvervoer heeft gewonnen”.
Dubieus terugverdieneffect
“De gemeente Sittard-Geleen heeft ook een beleid dat probeert om langdurig werklozen aan het werk te krijgen. Werklozen kunnen met behoud van uitkering aan de slag op het nieuwe distributiecentrum van PostNL. Na drie maanden kunnen ze een tijdelijk contract krijgen van maximaal 9 maanden. Daarna stopt het en moeten de werklozen weer op eigen kracht verder. Wethouder Van Rijswijk ziet het werken met behoud van uitkering als een opstap. ‘Het is een investering die mensen moeten doen. En dat is prima,’ vindt de wethouder. Raadslid Marleen van Rijsbergen van de SP is kritisch op het project. ‘Ik denk dat we 50-60 mensen gewoon heel blij hadden kunnen maken met een baan, en daardoor een toekomst met vast inkomen, een vaste baan. Dat is heel belangrijk in deze tijd,’ vindt Van Rijsbergen. Bovendien betaalt PostNL de gemeente een minimumloon voor de werklozen die ingezet worden. Maar de gemeente hoeft de eerste drie maanden alleen maar een uitkering uit te betalen. De gemeente Sittard-Geleen verdient op deze manier geld terug dat ze normaal aan uitkeringen kwijt zou zijn”.
Het is dus zomaar geen zwart-wit probleem. Zet werklozen aan het werk…maar dan bezetten ze voor minder geld de banen van werkenden…
de gedachte is op zich niet verkeerd, maar ik vermoed dat veel plaatsen die door vrijwilligers worden bezet, eigenlijk een echte baan met bijbehorend salaris zou moeten zijn, ook vrees ik dat er zelfs banen gaan verdwijnen als de overheid het trucje van verplichte arbeidsinzet
(waar ken ik dit woord ook al weer van) ‘met behoud van uitkering’ doorheeft. als werkloze iets doen voor de samenleving, Ja, verkapte slavenarbeid Nee
ook vrees ik dat de verplichte arbeid niets toevoegt aan de werkervaring van de werkloze, maar dat het meer pesten met geestdodende karweitjes is,
zelf zou ik een voorstander zijn van verplichte omscholing naar arbeid waar wel vraag naar is inclusief een bijbehorende stage voor de werkervaring, dit alles met behoud van uitkering. er zijn nog steeds een groot aantal vacatures waar geen opgeleide mensen voor zijn, als de overheid en de werkgevers hun handen ineenslaan voor omscholing en stage, dan zou er pas echt iets worden gedaan voor de economie.
Deze verplichte omscholing met stage ook voor 30, 40 en 50 plussers, zeker nu de pensioenleeftijd steeds hoger komt te liggen. op deze manier kan iedereen weer echt meedoen met de samenleving. het positieve van omscholing is ook dat mensen weer echt op hun eigen benen kunnen staan. dit gecombineerd met een keiharde overheidsaanpak van leeftijdsdiscriminatie.
Eigenlijk is de titel van het artikel de verkeerde insteek: De overheid moet werklozen verplicht een opleiding geven die hun perspectief verbeterd. In plaats van verplicht onzinwerk doen wat mensen demotiveert en weer anderen hun baan weg concurreert
Met andere woorden: de bijstand, waar je uiteindelijk op gaat terugvallen, wordt als loon gezien. Zou he salariaat het dan pikken, wanneer een werkgever in je kasten, wasmand en vuilnismand komt snuffelen? Zich gaat bemoeien met wie je allemaal neukt? Dat je naast je werk ook nog moet solliciteren, waar je dat bij reguliere werkgevers juist til moet houden? En stel, dat je zaterdag nog wat extra’s wil verdienen houd uw werkgever dat dan integraal in op uw loon? En wat, als die ‘anonieme’ werkloze ineens ook zoon of dochter is? En hoezo ‘iets terug doen? Is het niet veelmeer zo, dat werkloosheid ontstaat door te hoge belastingen en dat de uitkering een schadeloosstelling is voor de schade aan marktmechanismen richting de betrokkenen.
“Eerst het volgende: is die werkloosheidsvergoeding een gunst of een recht?”
Voor mijn part een gunst, maar leg de werkloze dan ook geen strobreed meer in de weg, wanneer die op eigen gelegenheid auto’s wil wassen, iets langs de weg verkopen of weet ik wat voor diensten. Zo doet die de broodnodige ervaring op en in plaats van over 10 jaar nog steeds in de bijstand, heeft hij vervolgens een goede baan. Wat de gemeente Sittard-Geleen doet, is zeer verwerpelijk.
Meer over deze materie is te lezen in het boek “Precariat”:
http://tinyurl.com/68rv6hb
““De gemeenten Schagen, Den Helder en Hollands Kroon die werklozen met behoud van uitkering inzetten bij het taxivervoer van leerlingen, verdringen werkenden van bestaande banen”.”
Met als motivatie, dat de taxichauffeur werkervaring heeft en dat je die wel kunt ontslaan ten gunste van een langdurig werkloze. Hier wordt de verzwegen veronderstelling gevoed, dat met langdurig werklozen wel iets mis zal zijn. Welke psychiatrische epidemie woedt er dan in Spanje?
“Na drie maanden kunnen ze een tijdelijk contract krijgen van maximaal 9 maanden.”
Nee, van 6; in die negen maanden zit ook het 3 maanden voor nop werken. Daarna volgt altijd ontslag. De werkloze heeft dan “werknemersvaardigheden” opgedaan is dan “zo interessant” voor werkgevers, dat verdere “hulp” niet meer nodig is. De gemeente laat in ander cohort aantreden over de rug waarvan ze het verschil tussen de niet-onredelijke bruto vergoeding (ik hoorde bedragen van € 15 per uur) en bijstand + 55 euro gaan betalen. Het vage verhaaltje, dat ze ook uitvoeringskosten hebben, verwijs ik naar het rijk der fabelen, want ook de bijstand aan arbeidsongeschikten (vrijgesteld van de arbeidsverplichtingen) en de bijzondere bijstand hebben hun uitvoeringskosten.
Overigens vreemd, dat het sorteercentrum in Sittard eerder deze eeuw dicht moest en nu ze de mensen uit de koopjesbak van de bijstand kunnen krijgen, het ineens weer “rendabel” is.
Ik vind dat werklozen en arbeidsongeschikten zich best wel naar vermogen mogen inzetten voor de samenleving als tegenprestatie voor hun uitkering. Dit kan bijv. middels vrijwilligerswerk, klussendiensten die bij ouderen, chronisch zieken en gehandicapten klussen in huis en tuin doen, werkprojecten waarbij gereedschap en fietsen worden opgeknapt. Willen wij de draagvlak voor uitkeringen in stand houden, dan moet er van de uitkeringsgerechtigden ook wat gevraagd worden!
Zelf werk ik met behoud van de Wajong-uitkering als tegenprestatie bij een werkproject van de zorginstelling Promens-Care. Meer info over het werkproject, zie http://bit.ly/17JzC0I Ik werk daar met veel plezier. Daar ben ik technisch tekenaar. Ik teken o.a. BHV-plattegronden voor de zorginstelling.
Het is haast poëtisch…
“Je krijgt een uitkering omdat er geen werk is maar voor die uitkering moet je dan wel werken.”
Dat is eigenlijk wel heel cynisch voor oa. die vrouw (uitzending Zembla) die op eigen kracht 2 echte baantjes (1 baantje als chauffeur en 1 in de thuishulp) wist te bemachtigen om buiten de bijstand te blijven. Haar contracten werden niet meer verlengd en haar werk zou worden overgenomen door mensen die in de bijstand zitten.
Volgens mij zegt dat meer iets over de bemoeienis van de overheid op de arbeidsmarkt. Vraag en aanbod, inkomstenbelasting. Het is natuurlijk wel DE manier om van Nederland een (soort van) lage lonen land te maken. Alleen mag je ‘lage lonen’ dan vervangen door ‘uitkeringen’. Werkte dat communisme uiteindelijk niet vergelijkbaar ?
Let wel dat het leger werklozen groter wordt mede als gevolg van ontslagen. Dat betekent dus dat ervaren mensen hun baan kwijt raken en werkloos worden. Bij postnl was de motivatie om mensen werkervaring op te laten doen. Post sorteren heeft voor de ex-werkende nauwelijks een meerwaarde. Een knappe bol die in iets afgestudeerd is krijgt geen werkervaring in hetgeen hij of zij afgestudeerd is. (Even afgezien van de ‘pretpakket’ afstudeerders)
Oh nee… Ik snap ‘m. Om dit groeiende leger lage lonen/uitkeringstrekkers te begeleiden, te managen en te controleren krijgen ze het natuurlijk weer drukker bij het UWV en zijn er dus weer ambtenaren nodig, ECHTE baantjes dus.
” Ik vind dat werklozen en arbeidsongeschikten zich best wel naar vermogen mogen inzetten voor de samenleving als tegenprestatie voor hun uitkering.”
Inzetten → werk → loon → einde uitkering.
” Dit kan bijv. middels vrijwilligerswerk, klussendiensten die bij ouderen, chronisch zieken en gehandicapten klussen in huis en tuin doen, werkprojecten waarbij gereedschap en fietsen worden opgeknapt.”
Leuk, dat je die laatste noemt. Dit project heeft men in mijn regio inderdaad opgezet; het was het begin van de kringloopwinkels. Kringloopwinkels haalde nog goede maar ook kapotte spullen op, waarbij de kapotte spullen werden gerepareerd door langdurig werklozen. Langzaamaan begonnen gemeenten te zien, dat het veel lucratiever was om alleen goede spullen mee te nemen en te stoppen met het repareren. Kennelijk geloofden ze zelf niet in de ‘ resocialisatie’ van hun werklozen. Inmiddels zijn kringloopwinkels ordinaire commerciële bedrijven geworden, die voor flinke prijzen goede tweedehandsspullen verkopen en en passant de echte particuliere tweedehandsmarkt de das omgedaan hebben. Met dank aan de politici en de ambtenazi’s.
“Zelf werk ik met behoud van de Wajong-uitkering als tegenprestatie bij een werkproject van de zorginstelling Promens-Care.”
Dan laat je je uitbuiten, want een Wajong-uitkering krijg je, als je arbeidsongeschikt bent. Kennelijk bestaat er dus gewoon werk voor je, maar je hebt je laten aanpraten, dat er iets mis met je is. Dit gegeven in combinatie met je bovenstaande rechtse taal doet me vermoeden, dat je aan het Stockholmsyndroom lijdt. Je zou ook een ambtenazi kunnen zijn, die als opdracht heeft met dit soort postivoklets de publieke opinie te beïnvloeden. Je schrijft er in ieder geval als een.
@Vilseledd:
“Dan laat je je uitbuiten, want een Wajong-uitkering krijg je, als je arbeidsongeschikt bent. Kennelijk bestaat er dus gewoon werk voor je, maar je hebt je laten aanpraten, dat er iets mis met je is.”
Ik word daar niet uitgebuit, het werk doe ik op mijn eigen tempo. Bij mij op het werkproject (Arbeidsmatige Dagbesteding) is er geen werkdruk en er wordt rekening met elkaar gehouden.
Reden dat ik van een Wajong-uitkering moet leven, is dat ik sinds 2006 een WSW-ondergrensindicatie heb. Daarvoor werkte ik 10 jaar bij een sociale werkplaats (WSW-bedrijf). Maar omdat het daar te druk en te lawaaierig was met harde muziek op het werk en grote afdelingen met veel collega’s om mij heen, raakte ik in 2004 overspannen en depressief. Met als gevolg dat ik uitviel en niet meer geschikt ben om in een WSW-bedrijf te werken. Oorzaak daarvan is mijn autistische stoornis, waardoor ik slecht tegen drukte en lawaai kan.
Ik ben blij dat ik mij wel nuttig maak voor de samenleving middels het werkproject, want thuis maar mijn handje op zitten te houden, wil ik absoluut niet! En dat ik het wel op de WSW geprobeerd heb totdat het niet meer lukte.
Ga gewoon in je eigen tempo, DrM, en voel je zéker niet schuldig tegenover ‘het systeem’, want dat heeft zijn eigen einde reeds in-geprogrammeerd 😉
Carpe diem !
Het wordt een gevaarlijk grensgebied wanneer gemeenten uitkeringsgenieters gaan inzetten als een soort van vrijwilligers voor klussen wat in feite banen behoren te zijn. Betaalde banen waarbij een marktconforme beloning wordt vergoed voor verrichte werkzaamheden. In onze maatschappij is het nog altijd zo dat inkomen moet worden verworven uit betaalde arbeid. In een vrije markteconomie zorgen werkgevers door het doen van kapitaalsinvesteringen er voor dat er door kapitaal arbeid en inkomen wordt gegenereerd. Alleen op deze wijze kan een vrije markteconomie bestaan. Als werkgevers steeds goedkoper aan arbeiders weten te komen zullen ze minder gaan investeren. Door goedkope arbeid bezuinig je op personeelskosten en maak je makkelijker winst. Waarom moeilijk doen, als het makkelijk kan? Door deze ontwikkelingen met gesubsidieerde arbeid wordt het bedrijfsleven lui en zal de banenmotor niet worden aangejaagd. Integendeel zelfs. Door het verdwijnen van banen krijgen we juist meer werklozen en daardoor een vicieuze cirkel. Zou je dit geintje toepassen op bijvoorbeeld de exportindustrie dan valt gelijk de hele EU over ons heen i.v.m. concurrentievervalsing. Gemeenten zouden om deze reden ook moeten worden afgestraft voor hun beleid. Gemeenten moeten met elkaar concurreren om winstgevende bedrijven binnen te halen om daarmee eerlijke banen aan te kunnen bieden aan hun leger werklozen.
Wanneer je werklozen onderscheid in twee groepen, de jongere en oudere werklozen van 50 plus, dan zou je bijvoorbeeld de oudere werkloze kunnen vragen om (echt) vrijwilligerswerk te gaan doen, maar nooit onder dwang. Voor sommige WW’ers geldt dat ze zich heel intensief moeten toeleggen op het vinden van een baan. Gezien de vele kanalen die daarvoor ter beschikking staan heb je alle beschikbare tijd nodig. Een WW-uitkering behoort een kortdurende vervangende uitkering te zijn en geef dan vooral de werklozen alle tijd om werk te vinden. Na de WW volgt de bijstand en in het bijstandstraject behoort de gemeente zorgvuldig te bekijken met wat voor een werkloze je te maken hebt. Is deze kansloos op de arbeidsmarkt stel hem dan beschikbaar als vrijwilliger en zelfs dan is een beloning of beter gezegd een kostenvergoeding op zijn plaats. Belastingvrij € 150,00 per maand. Vanwege het algemene nut is het in onze maatschappij zeker van belang om de “onvrijwillige” vrijwilliger toch op enigerlei wijze te belonen voor zijn inzet, zonder te korten op z’n WWB-uitkering.
Betreffende de Zembla-uitzending: waarom zet Post-NL niet gewoon vacatures uit bij de vele uitzendbureaus op de Rosmolenstraat? En waarom moet directiesecretaresse Joyce Smeets 3 maanden voor nop op zo’n eenvoudig baantje ingewerkt worden? Veel studenten hebben ook dergelijk werk gedaan en werden toch ook niet drie maanden niet betaald.
Onzin, iemand dwangarbeid laten verrichten is tegen de Europese rechten van de mens en dus verboden.
Daarnaast vullen deze dwangarbeiders banen op, die normaal “betaalde werknemers” kunnen vervullen.
Hou op, met demoniseren……als er 50 banen zijn en 70 werkzoekende, blijven ALTIJD 20 mensen werkloos….of kan U niet rekenen?
Een echte oplossing is arbeidstijdverkorting (verplicht), op naar de 32 urige werkweek.
“Werkloos”; een term die via het onderwijs in de geindoctrineerde hersentjes is gehamerd door de aanhangers (profiteurs) van de groeidoctrine, liefst gestuwd door schuld en het rentevergif, als zijnde “negatief”.
En dat is het natuurlijk niet. Werk is iets om in je levensonderhoud te kunnen voorzien, met een sausje van enkele andere geneugten. Werk is er niet om je via een uitgekauwd systeem in een 40 urig keurslijf te laten dwingen, want anders ‘verveelt men zich toch maar’. Nog een hypotheekje, kindertjes, en voor je het weet zit je van 4 tot 74 in die dwangbuis.
Ophoepelen dus met dit soort nonsens. Een basiseconomie zorgt voor een veel grotere mate van vrijheid; in tijd zowel als activiteit.
Weg met de overheid.
Het belangrijkste aspect van werk, is, dat het zichzelf vernietigt. Wanneer het werk gedaan wordt, dan verdwijnt het. Een systeem, dat dan naar volledige werkgelegenheid streeft, werkt contraproductief. Kijk maar naar de gezondheidszorg, waar artsen proberen zo veel mogelijk verrichtingen te doen.
Als softwareontwikkelaar heb ik het zelf nooit echt als een ‘bedreiging’ ervaren maar er bestaat zoiets als softwaregeneratoren. Software dat software genereert. Het is (op z’n minst) de bedoeling dat het de softwareontwikkelaar werk uit handen neemt. Ook heb je zoiets als een CMS (Content Management System) een ‘raamwerk’ waarop bijv. biflatie.nl is gebaseerd. Je hebt geen diepgaande softwarekennis nodig om met een CMS aan de slag te gaan. Geen programmeur dus, dus werk uit handen.
Eigenlijk is het allemaal heel tegenstrijdig. Op vele vlakken zie je dat er krachten zijn om arbeid te verminderen (automatisering, robots, uitbesteding) want arbeid is duur en aan de andere kant moet je juist aan het werk omdat je dan een inkomstenbron bent voor de staat.
Hoe ziet het er over tig jaar uit ? Hoe ziet een land eruit dat toch voldoende geld weet te verzamelen met bijv. maar 20 % werkende en 80 % ‘langdurig werklozen’ ? Ben benieuwd hoe dit bewerkstelligd zal worden. Ook lijkt het me interessant om te zien hoe de transitie hiernaar toe zal verlopen.
het gaat bij postNl echt niet alleen om mensen met grote afstand tot de arbeidsmarkt. Er zitten mensen tussen die pas sinds kort bijstand ontvangen en/of goed opgeleid zijn . Het is inderdaad nergens voor nodig om hier 3 maanden met behoud van uitkering te werken. het betreft zeer eenvoudig werk. verder wordt er in de uitzending nog gesproken over een premie van 55 euro die mensen zouden ontvangen. ook dat is maar een halve waarheid. onder de 27 jaar ontvang je GEEN premie.
Het valt me op, dat men het verschil niet kent tussen een volksverzekering (AOW-Bijstand) en een werknemer/werkgever verzekering als de WW.
Iemand die gewerkt heeft en werkloos wordt, heeft pas recht op een WW uitkering, als deze persoon minimaal 26 weken heeft gewerkt en er premie is afgedragen, om voor een half jaar WW in aanmerking te komen.
Vanaf de dag dat men werkloos wordt of dreigt te worden, dient men zich actief in te zetten om passend werk te krijgen.
Na een half jaar is “passend” niet meer noodzakelijk.
Iemand die 20, 30, of 40 jaar gewerkt heeft en ook al die jaren premie heeft betaald, heeft uiteraard recht op een langere periode van WW. wanneer zo iemand werkloos wordt.
Minister Zalm heeft begin 2000 het WW recht ingekort van max 5 jaar, naar max 3 jaar.
Op dat moment waren er mensen die 38 of 40 arbeidsjaren hadden gewerkt en in % premie hadden afgedragen.
Deze mensen hebben nooit iets terug gezien van hun teveel betaalde premie, door deze korting van recht in jaren.
Dit was gewoon legale diefstal door een aan onbegrensde arrogantie en brutaliteit lijdende ginnegappende partyrunner, die z’n eten, drinken, hapjes en drankjes lekker overal binnen sleept (want iedereen loopt te knipmessen voor zo’n zak poetskatoen) en zo kan hij nog meer geld van zijn salaris op z’n beleggingsrekening storten.
En voor m’n gevoel, heeft z’n vrouw ook een broertje dood aan koken en foetert hem uit als hij thuis komt.
Inderdaad opgebouwde (zogenaamde) rechten bestaan niet en worden gewoon legaal gestolen door de overheid.
Pechtold wil in 2014 de WW, naar 12 maanden en geen IOAW meer voor de 50 plusser. ALSOF DAARDOOR MEER BANEN ONTSTAAN!
Hier heb je dan ruim 30 jaar premie en belasting voor betaald.
Ik heb er maar een woord voor;
SCHANDALIG