In Nederland is er, om in Duitse termen te spreken, een zwart/rode partijencoalitie en een kabinet maar kan er feitelijk niet geregeerd worden omdat er geen meerderheid is in de Eerste Kamer. Dat wat nu over ons burgers wordt uitgegoten was bij de verkiezingen op geen enkele wijze te voorzien. Wat vandaag is kan morgen weer anders zijn. Er lijkt feitelijk nog maar één ding zeker en dat is oneindige politieke honger naar het geld van ons burgers.
Duitsland onze buur
Dat de situatie in Nederland niet uniek is blijkt uit de situatie in Duitsland. Ook daar praat men over een zwart/rode coalitie. Het onderlinge wantrouwen blijkt echter vreselijk groot. Diverse CDU/CSU politici hebben, hebben met hun hand op het hart, beloofd dat er geen belastingverhogingen zullen komen. De SPD heeft echter als eerste eis dat de belastingen flink omhoog moeten. Daarnaast vertrouwen de roden de zwarten absoluut niet. Men is bang dat de SPD, als het mis gaat en er nieuwe verkiezingen moeten komen, de rekening gepresenteerd krijgt voor de dan mislukte samenwerking. Er wordt gepraat en gepraat, gediscussieerd, gewezen en geëist. Hoe het af gaat lopen weet niemand.
Geld, geld en geld: Honderden, nee duizenden Miljarden
Alles lijkt om geld te draaien, in elk land afzonderlijk en in het Europese geheel. Eén miljard Euro, vroeger nog de onvoorstelbare hoeveelheid van duizend miljoen, in guldens of marken nog veel meer, blijkt collectief gezien eigenlijk niets meer te zijn. Als er één punt is dat de gevoelde inflatie meer dan duidelijk maakt dan is het dit wel. De wereld waarin wij individuele burgers leven blijkt een geheel andere te zijn dan die op collectief niveau.
Het huidige politieke systeem blijkt niet meer te voldoen
Uit het enorme politieke- en bestuurlijke gekrakeel, in Europa, de VS en elders blijkt dat er geen binding meer is tussen dat wat wij gewone burgers voelen, denken en vinden en de politieke vertegenwoordiging. Democratie klink mooi maar heeft feitelijk gezien zijn bestaansrecht verloren. Partijen en vakbonden die nog maar een paar procent van het totaal aan burgers vertegenwoordigen. Verkiezingsprogramma’s die geen enkele waarde blijken te hebben. Wat na verkiezingen komt blijkt volkomen onvoorspelbaar te zijn geworden. De problemen zijn te groot en complex geworden zeker daar waar ze qua schaalgrootte uitdijen. Nederland, Europa en de wereld.
Het gevecht om de macht
Wie de grootste gemene deler probeert te vinden in al het gedoe, die kan maar tot één conclusie komen. Feitelijk gezien gaat het nog maar om één onderwerp en dat is het gevecht om de macht. De macht van individuen en groepen in onderlinge interactie. Organisaties, geheime en openlijke verbonden, coalities, genootschappen, partijen, belangengroepen en vul verder maar in. De toenemende complexiteit, technische mogelijkheden en de enorme geldstromen die gemanipuleerd kunnen worden, dat alles maakt maar één ding zeker en dat is de onzekerheid op zich.
Politici hebben geen macht meer.
Er is geen democratie meer.
We leven in een financiele dictatuur.
Ben, ondanks je regelmatig wat apocalyptische toonzetting schrijf je wel erg zinnig en prikkelend, waarvoor mijn complimenten. Uitholling van de democratie is wat mij betreft een erg actueel en beangstigend onderwerp aan het worden. Zie ook het boek ‘superkapitalisme’ van Robert Reich waarin hij de afkalving van de westerse democratie beschrijft en verklaart.
Mooi onder woorden gebracht!
Vraag blijft: wat doen we eraan?
Het lijkt wel opzet.
Valt het niet op dat de meeste verkiezingen eindigen in 51 tegen 49% of nog dichterbij? Dat kan natuurlijk niet, de kiezers zijn nooit precies fifty-fifty verdeeld. TPTB (De Machten Die Zijn) moeten er iets mee te maken hebben. Verdeel en heers is het aloude motto. Nou, dat is hun dan goed gelukt, nietwaar?
Tijd voor een ouderwetse bloedige revolutie.
Wie begint?
Hé Ben, we hoeven niet meer onzeker te zijn. Volgens Klaas Knotters zijn we uit de recessie en de Rabobank roept dat volgend jaar het MKB weer aantrekt. Ook de woningverkopen trekken aan. We mogen juichen met al deze vooruitzichten. Alleen snap ik één ding niet hoe dit allemaal mogelijk is met een nog steeds stijgende schuldenlast. O ja, je schrijft het zelf, “de enorme geldstromen die gemanipuleerd kunnen worden”. Vreemd dat mij dat als brave burger niet lukt.
Op http://nieuwsuur.nl/onderwerp/559704-wilders-wil-antieuropa-alliantie.html lees ik het volgende:
“Wilders wil anti-Europa alliantie:
PVV-leider Geert Wilders zoekt bondgenoten in Europa. Hij wil een fractie vormen met andere anti-Europese partijen. De Fransen, de Britten, de Belgen, allemaal hebben ze eurosceptische partijen die aantrekkelijk zijn voor de PVV. Correspondent Chris Ostendorf zocht ze op.”
De politieke besluiteloosheid van tegenwoordig drijft de burger in de handen van een sterke leider die zal opkomen! Zal die uit een groot extreemrechts blok in het Europees Parlement komen?
De tijd dat de politici achterover hangend in hun blauwe fauteuils makkelijk politiek konden bedrijven ( als ze dat al deden ),zijn sinds de crisis verleden tijd.
Ze kunnen nu zomaar bij party’s en gelegenheden weggeroepen worden, voor kabinet spoedberaad.
En dit kan bij zulke mensen behoorlijk irritant ervaren worden.
Tot 2008 laten we maar zeggen,leek er voor de politici geen vuiltje aan de lucht.
Alle geldstromen zochten rustig hun weg in het grote ciculatie systeem van geld in die tijd.
Nu die geldstromen verstoord zijn geworden door wantrouwen en angst,
verstoord het ook alle activiteiten, die verband hielden met deze geldstroom.
Door de grote behoefte aan geld in de zuidelijke landen, om daar de zaak overeind te houden, moet bij de burgers van de noordelijke landen geld onttrokken worden.
Veel meer geld onttrekking dan eigenlijk verantwoord is, om onze binnenlandse bestedingen op een redelijk/aanvaardbaar niveau te houden.
De Nederlandse burgers raken ook steeds meer en meer getergd en de weg kwijt, door de maar niet ophoudende verhoging van belastingen, prijzen, lasten en geldontwaarding.
Want, de echte inflatie ligt vele malen hoger, dan dat mandje met slinks geselecteerde boodschappen, kleinere verpakking,minder inhoud,verdunning, of goedkoper samengestelde ingredienten.
Door de verstoringen van de geldstroom,verkeerde aanpak schuld probleem, kaal plukken burgers, politieke verhoudingen,wantrouwen/vertrouwen bij burgers en sociale ontwrichting, zal het naar naar mijn gevoel erg moeilijk, zo niet onmogelijk worden de zaak weer normaal op de rails te krijgen.
Er is voor mijn gevoel al te veel vernield.
Foutje: niet de democratie heeft HAAR bestaansrecht verloren, maar de schijndemocratie die ons door middel van politieke poppetjes en belangenclubjes als ‘democratie’ wordt voorgehouden.
Zolang zelfs verlichte geesten als deze columnist – nota bene op een
progressieve site als biflatie – hardnekkig blijven vasthouden aan een
hersenkronkel zal er geen zicht zijn op een verandering die de burger een rechtstreekse invloed geeft op het beleid.
En zullen wij in een steeds toenemende chaos blijven voorthoddelen met een corrupt politiek vertegenwoordingssysteem dat zichzelf heeft overleefd.
Is het werkelijk zo moeilijk? De definitie van ‘democratie’ is
ondubbelzinnig: regeren door het volk.
Inderdaad, hersenkronkels staan ons danig in de weg. Want het zijn gedachtegangen enz. die niet overeenstemmen met de echte werkelijkheid. En onjuistheden (of anders gezegd: onwaarheden) geven onjuiste, onechte uitkomsten.
Kronkels leid(d)en tot de gekste menselijke gedragingen: massaslachtingen, vervuiling, zinloze bezigheden, slavernij, uitputting etc. Zolang wij mensen onze kronkels niet voldoende in de smiezen hebben, zullen gekke uitkomsten zich manifesteren.
De oplossing? Drastisch verminderen of opruimen van kronkels.
Hoe? Leren kennen van waarheden in, van en over het leven.
Wie? Iedereen zoekt en wil weten.
Als leiders hebben wij alleen behoefte aan echte leraren (mensen die diepgaand weten wat werkelijk is). Wie dat zijn? De kans is groot dat wij met teveel kronkels in ons hoofd zitten om deze gasten überhaupt te kunnen identificeren.
Ons leven zou je kunnen zien als een levensschool.
Wat hebben wij aan leraren, behept met kronkels en zich daar zelf niet eens bewust van?
Stel je voor dat de leraar op school aan je kind gaat vertellen dat 1 + 1 gelijk is aan 25.
In ons bestel met haar politieke, financiële, religieuze, economische, mediale, educatieve etc. besturen, barst(te) het van de leiders/leraren die op wezenlijke onderdelen onvoldoende competent zijn. Gewoonweg niet beter weten.
Dat speelt ons op onze levensschool danig parten.
Inverted totalitarianism
http://en.wikipedia.org/wiki/Inverted_totalitarianism