Wie het nieuws, de reacties en de commentaren volgt die kan niet anders dan de indruk krijgen dat wij Nederlanders het even niet meer weten. Dat we met zijn allen stilzitten of juist als dwazen alle kanten uitrennen. Velen blijken er boos te zijn op politici, maken zich druk over van alles en nog wat. Praktisch gezien lijken we niets meer voor elkaar te kunnen krijgen en lopen we van het ene schandaal naar het andere. Onzeker en verdwaald
De broedende en wijzende oppositie
De oppositiepartijen zitten volgens hun eigen zeggen op het gouden ei. Zij weten hoe het echt moet en zijn momenteel dan ook niet anders bzig dan met afkeuring van de bestaande voornemens en plannen. De zittende regering lijkt aan een soort hordenloop en ezeltje prik te doen. Lastenverzwaringen worden steevast als bezuinigingen benoemd en rond de collateral damage, ofwel de ongewenste negatieve effecten van het voorgenomen beleid, hanteert men een angstvallige radiostilte. Nederland doet het slecht in Europa en dat komt niet omdat we een gebrek aan capaciteiten en innoverend vermogen hebben.
Gebrek aan bezieling ofwel aan levensenergie
Volgens mij gaat het in ons land niet goed omdat we momenteel geen echte levensvisie hebben. We zijn te druk met remmen en het vasthouden van wat we hebben of denken te hebben. We zijn een soort Dagobert Duck die bij een wilde overstroming, zoveel mogelijk geld wil grijpen en uiteindelijk alles kwijt raakt. Echt leven vraagt inzet, opofferingsbereidheid, inzet, motivatie en bereidheid tot waagstukken. Een snel stromende rivier, zonder brug of overgang vraagt om mensen die bereid zijn om als eerste de stap te durven nemen om naar de overkant te zwemmen, te roeien of wat dan ook, om een kabel of touw aan de overzijde te kunnen bevestigen.
Samenwerking is meer nodig dan ooit
Volgens mij waren er ooit spreekwoorden als samen sterk, vele handen maken licht werk en wapenspreuken als “Ik worstel en kom boven”. Solidariteit maak je niet met wetten en regels maar door moraal en gezond verstand. Partijbelang en persoonlijk belang moeten per direct in de prullenbak. Aan bekvechten en wijzen, aan verdeeldheid zaaien tussen groepen als jong/oud, rijk/arm, gezond/ziek, werkhebber/ werkloze hebben we helemaal niets. Nodig is een eerlijke samenleving met een grote individuele verantwoording en een gezamenlijke solidariteit voor om te beginnen alle Nederlanders. Europa en de wereld komen daarbij echt even later.
De lijdende mens
Wij mensen lijden elke dag weer. Wij denken dat meer materiële zaken ons gelukkiger maken. Als ik die nieuwe auto, fiets, computer, bankstel, broek, Rolex etc. heb, dan ben ik gelukkiger, meer vervuld dan zonder. Met een betere gezondheidszorg, beter eten, meer van dit en dat dan hoef ik niet na te denken over die vervelende woordjes als doodgaan of overlijden. Telkens weer zal echter blijken dat het onmogelijk is om in de wereld van de vormen, de materie, het ultieme geluk te vinden. Meer betekent maar al te vaak minder. De lust wordt last.
Op naar echt geluk en tevredenheid
Wie levenskracht voelt die ervaart warmte, inspiratie. Die heeft zin om wat te doen, wat te betekenen voor anderen en daarmee voor zich zelf. Laten we daarom met alles dat we nu hebben, ons en ons land veranderen, transformeren tot een samenleving waar het weer goed toeven is. Waar je weet wat de woorden leven en sterven inhouden, waar ieder zijn of haar talenten kan verzilveren en inzetten voor zich en voor ons allen, voor Nederland, Europa en de wereld.
