Is dit waar we naartoe willen of erger: is dit reeds de realiteit? Ontmoet: de Japanse Loonslaaf. Om 5 uur ’s ochtends in de metrotrein, lange dagen, keihard werken – en dan jezelf laten vollopen in een karaokebar voor de laatste trein terug naar huis. De Slapende Loonslaaf – Tijd.be maakte er opvallende beeldreportage over. ’t Is schrijnend om aan te zien. Mensen als robots. De Fransen hebben er een treffende term voor : Métro, boulot, dodo. Hij komt van een gedicht uit 1951 :
Au déboulé garçon pointe ton numéro/Pour gagner ainsi le salaire/D’un morne jour utilitaire/Métro, boulot, bistro, mégots, dodo, zéro. Buigen voor de Baas. Cadeautjes geven aan die Baas. Altijd presteren, tot het uiterste, vanaf de lagere school al en het eindigt nooit. En natuurlijk keihard werken, en overuren maken.
Stress en andere werkdruk
“Nergens ter wereld is de werkdruk zo hoog als in Tokyo. De salarymen, loonslaven die ’s ochtends vroeg in drommen naar kantoor trekken, maken dagen van twaalf uur en worden daarna geacht de baas te vergezellen in een drink- en eetfestijn. Sommige kantoorarbeiders raken zo uitgeput dat ze midden op straat in slaap vallen. Pawel Jaszczuk legde ze vast in beelden die op het eerste gezicht amusant zijn, maar bij nadere beschouwing tragisch”.
Binnenkort ook in uw buurt?
De Japanners zelf hebben een term uitgevonden voor de moderne loonslaven : Karoshi. Dit zijn dan ook zij die vroegtijdig bezwijken aan een hartaanval of hersenbloeding door de overmatige druk op het werk. Druk druk druk – té druk. Maar je vindt ze al lang niet meer alleen in Japan maar ook in China, Oost-Europa, het fenomeen komt steeds dichterbij.
Loonslaven zijn er veel te veel. Misschien bent u er ook reeds eentje
Zijn zelfstandigen misschien toch beter af?
“Trendwatchers voorspellen dat binnen nu en enkele jaren, 80% van de Nederlandse bevolking op zzp-basis zal werken. Oei, wat zullen deze mensen het moeilijk krijgen.
Wij Jong MKB’ers weten daar alles van. In ons prille bestaan werden we in 2008 getroffen door de ergste crisis van de laatste eeuw. Momenteel is dit nog steeds het geval en is het inmiddels zover, dat ook de veel grotere bedrijven het loodje legden. Wie innovatief was, heeft het gered. Wie dat niet was, is kopje onder gegaan of kopje onder aan het gaan. Wat succesvolle MKB’ers hebben gedaan om het te redden, zullen straks ook de ex-loonslaven moeten doen. Dus: afzetten die automatische piloot en nadenken over wat iets kost en wat het oplevert.
Ambities? Vakanties? Idealen? Plaats maar even in de ijskast: met het oog op de sterk krimpende sociale vangnetten en de afnemende werkgelegenheid zullen deze trouwe, ontslagen werknemers hun eigen broek moeten gaan ophouden. Dáár zal hun focus op moeten gaan liggen”. Het is ook een hard bestaan en lang niet iedereen slaagt, maar het geeft tenminste toch de illusie van minder werkdruk, minder afhankelijkheid, een ietsje meer persoonlijke vrijheid al was het maar dat je zelf je tijd en werk kunt indelen…? Hoe denkt ù daar nu over?
Invoering van een basisinkomen zou een eind maken
aan deze vorm van slavernij.
In Zwitserland komt er een referendum over.
uhm en wat betaald dat basis salaris? overheid. waar haalt overheid zijn geld vandaan? belastingen. als dat niet genoeg is om uitgaven te dekken? lenen we bij door staatsobligaties. Die leveren weer inkomen voor investereerders. Sorry maar een basis inkomen helpt alleen de mensen die rijk zijn.Het vrije geld waar jij het over hebt zou prijzen doen stijgen als duitsland voor de 2e wereld oorlog.,,, Leuk dat iedereen mag stemmen, zegt weinig over het nut van de uitkomst.
Of wat al in 1979 door deze jongens was bezongen:
http://tinyurl.com/osohvza
Tsjaa… Fisher-Z… Dit heeft me toch wel verleid om eens door te klikken naar ‘Centerfold’ en ‘Blondie’… Mmmm, in mijn jonge jaren werd ik dus al verwend door het zien van deze schoonheden…
Volgens mij groeien wij hier in Nederland naar een wereld waarbij de bijstand een soort basisinkomen gaat worden. Uit eigen ervaring kan ik dit vertellen: Solliciteer je via een commerciële weg naar een flutbaantje dan weten ze al snel een excuus te verzinnen om je niet aan te nemen omdat je niet zou voldoen. Bijv. “U heeft onvoldoende ervaring met het serveren van een drankje aan onze klanten, iets dat mede tot uw taken zal moeten behoren” U bent te hoog opgeleid (Ja, en… ?) Iets wat ze nooit zullen zeggen maar wat zeker wel telt “U bent te oud, iemand die jonger is, is veel goedkoper.”
Als men een (bijstands)uitkering geniet kunnen er ineens een hoop van deze excuses van tafel worden geveegd. Met een (bijstands)uitkering is er een soort van ‘gelijkheid’ (een minimum of vast bedrag) en is ervaring en opleiding ineens niet meer van belang hier geldt een soort vuistregel “Laat uw handjes maar eens wapperen voor uw uitkering !” en nu is ineens alles gerechtvaardigd. Opleiding en ervaring is nu minder belangrijk, u moet participeren in de samenleving ! Participatiesamenleving (punt)
Echte baantjes worden gesaneerd naar ‘arbeid met behoud van uitkering’. Mensen met (nu nog) echte baantjes zien de groep ‘arbeid met behoud van uitkering’ als concurrenten. Zeg maar een soort ‘mini-jobs’ zoals in Duitsland maar dan iets anders uitgelegd. We krijgen/hebben straks 1 lijn in de ‘arbeidsparticipatie’ De goede kant van de lijn: U bent commercieel nog interessant genoeg of u bent een ambtenaar die blijkbaar noodzakelijk is. U bent zowaar succesvol zzp-er. U kunt zich een middenklasse auto veroorloven en/of u kunt zich een koopwoning veroorloven. Dit gaat mogelijk wel gepaard met een hoop stress want u kunt ook aan de foute kant van de lijn van de participatiesamenleving belanden:
‘Arbeid met behoud van uitkering’ Verkoop uw huis en auto en zie maar waar u onderdak kan vinden. Welkom in de participatiesamenleving.
Nou ja zeg ! Zou ik die dan zomaar vergeten ! Dat kan toch niet ! Chrissie hynde van ‘The Pretenders’ natuurlijk.
Allemaal uit de tijd dat je voor 0.45 Euro nog een patatje zonder bij de plaatselijke snackbar kon kopen. Dat waren nog eens tijden !
Waarom werken mensen zo hard? Waarom werken we steeds harder en langer? Waarom werken we FT met 2? Waarom durven we ons amper ziek te melden? Waarom zijn er zo weinig mensen in een vakorganisatie? Waarom komt men niet op straat? Waarom kennen we geen normen en waarden meer? Waarom loopt eenieder met een agenda rond, heeft geen tijd en brengen de kinderen naar de dagverblijf?
Allemaal vragen waarover je (als je tijd heb) eens kunt afvragen hoe het zover is kunnen komen. Als je begrijpt wat de belangrijkste drijfveren zijn die bovenstaand gedrag bepalen, dan heb je wellicht ook de oplossing gevonden om althans een groot gedeelte van je persoonlijke slavernij op te lossen.
We moeten wel zo hard werken omdat de meesters van het geld dit steeds verder afwaarderen. Je kan telkens minder kopen met de centjes die je verdient.
Het jammere is dat iedereen zich een hartverzakking werkt om meer of voldoende geld te verdienen maar NIEMAND die de moiete neemt om uit te vinden wat geld nou werkelijk is (en wie de beheerders/meesters ervan zijn).
Ik heb in het verleden al mijn vrienden/ goede kennissen (waaronder enkele goed opgeleide) gevraagd om uit te zoeken wat geld nou daadwerkelijk was. 1 van de 20 die de moeite nam en het na 5 minuten niet meer interessant vond.
We moeten wel zo hard werken omdat onze politiek de belastingen steeds hoger maakt. Op dit moment gaat al 90% van ons inkomen al op aan belasting. Want het stopt helemaal niet bij bruto netto. Belasting op benzine staat al boven de 1 euro. Dan zwijg ik maar over sigaretten en alcohol. Maar we krijgen per volgend jaar ook een extra accijnsheffing op drinkwater. En natuurlijk de jaarlijkse extra verhoging van de ECO tax.
Dus die elite, zoals hierboven omschreven, is de ROVERHEID !!
En o wat geeft dezelfde politiek zo graag jouw baas de schuld.
En het werkt. Zodat de roverheid de burger nog kaler kan plukken.
@R : The eighties are gone, bro !
Forever.
Get used to it 😉
F*ck man, wat mis ik hier vaak een lekker frikadelletje speciaal … hmmm … ànder onderwerp aub !
Pas maar op, dat je niet aan de schijterij raakt, haha.
Met vreettoomuch troep.