Opgekropte onvrede: ontlading, onrust, opstand, opnieuw organiseren

Het zijn vreemde tijden in dit tweede decennium van deze woelige 21ste eeuw. Het lijkt wel of de mensheid overladen wordt met een veelheid van veranderingen en sociale spanningen. Te veel in te korte tijd. Je moet het allemaal verwerken. Niet alleen jezelf, maar de hele samenleving worstelt met het verwerken van de vele gebeurtenissen die zich in korte tijd voltrekken. Er zijn geopolitieke spanningen in veel regio’s, er zijn handelsspanningen, het globalisme wankelt, het racismedebat is plotseling opgelaaid, de voorgelegde klimaatplannen vereisen veranderingen in onze leefwijze, en als klap op de vuurpijl verraste een pandemie de aardse bevolking.

Verloren generatie

Dat terwijl onderliggend al sprake was van sluimerende economische problemen. Een dalende economische groei door te hoge schuldverplichtingen en afkalvende welvaart bij de massa door extreem groeiende inkomens- en vermogensongelijkheid. Teveel problemen die in te korte tijd op de mensheid afkomen. Ga daar maar aan staan. Dat de politiek al die opgestapelde problemen in korte tijd even mag oplossen. Met in korte tijd bedoel ik binnen tien tot twintig jaar zodat er niet een verloren generatie opstaat die ‘mijn generatie’ verwijt de hele aardkloot te hebben leeg gevreten.

Een kredietcrisis is geboren

Het zijn de golfbewegingen in de economie die bewegen in korte golven en overlapt worden door lange golfbewegingen. Het meest kenmerkende in de golfbewegingen zijn de schuldenbergen die ontstaan als een gouden tijdperk in verval is geraakt. De opstapeling van krediet om groei te creëren met geleend geld. Om te investeren in innovatie en vergroting van productieketens om de groeiende bevolking te kunnen bedienen in een groeiende behoefte. Als groei wordt gedragen door schuld is het zaak dat monetaire beleidsmakers de vraag naar krediet bevorderen. Dat lukt alleen als je lenen aantrekkelijk maakt. Door bijvoorbeeld de voorwaarden voor een lening te versoepelen en de rente te verlagen. Dat gaat goed totdat de berg van schuldpapier te hoog is opgestapeld en de economische groei terug zakt doordat van het toekomstig inkomen teveel inkomen moet worden gebruikt voor rente- en aflossingsverplichtingen. De groei zakt weg en de kredietberg vormt een te hoog percentage van het nationale inkomen(BBP). Een kredietcrisis is geboren. Er volgt een periode van schuldafbouw, faillissementen, werkloosheid, armoede, kortom een recessie.

Tijd voor de grote opruiming

Na een recessie mag de groei niet direct uit de klauw lopen door een te hoge inflatie en wordt de rente iets verhoogd als de kredietberg (deels) is afgelost. In het zoeken van de juiste balans stranden  centrale banken al snel. Het hogere rentepercentage in de vorige groeicyclus wordt nooit gehaald en om de groei in de nieuwe cyclus aan te jagen wordt  snel de rente in kleine stapjes weer verlaagd. Dat proces herhaalt zich over een reeks van jaren totdat de rente in de laatste groeicyclus het nulpunt heeft bereikt. Het nulpunt betekent het eindpunt van de laatste groeicyclus. Kijken we om ons heen dan zien we de hoogste mondiale schuldenberg in de geschiedenis en de laagste rente ooit.  En zelfs negatieve tarieven op de kapitaalmarkt. Duidelijk een eindstation. We zien nu paniekerige centrale banken die uit alle macht proberen de uitpuilende bankbalansen van hun schuldpapier te bevrijden door het zwaar drukkende schuldpapier massaal op te kopen. Nogmaals, einde verhaal van de laatste groeicyclus. De laatste van een reeks in de lange cyclus. Na een aantal recessies is het tijd voor een “verlichtende” depressie. Tijdens een depressie moet de rotzooi opgeruimd worden. Dat is een akelig tijdvak en zal niet zonder slag of stoot verlopen. Logica van de bovenste plank.

Opkomst van anarchie

De overloop van afnemende groei naar beginnende krimp is inmiddels begonnen en plotseling in een versnelling gezet door een pandemie die we niet hadden ingecalculeerd. De hele wereld is overvallen en nog steeds niet bekomen van de schrik. We zien dat aan de reactie in de samenleving die zich op verschillende manieren uit. De onvrede die vanuit de massa naar boven borrelt en 2 jaar geleden zich in Europa openbaarde door de opkomst van de gele hesjes beweging. De scheefgroei door inkomensongelijkheid begon te knellen, mede veroorzaakt door de langzaam ingevoerde bezuinigingen in de lidstaten van de Europese Unie. De middenklasse voelde zich uitgekleed en komt samen met de massa in beweging. Onrust en opstand in de grote steden in Frankrijk. Nog geen revolutie want er zijn wat (kleine) beloftes gedaan door president Macron. Kwestie van rekken en aan het lijntje houden. Dan zien we het plotseling opgelaaide racisme in de VS. Zomaar ineens is een omgekomen zwarte persoon door politiegeweld de trigger tot iets heel groots. Het was niet nieuw dat in de VS een zwarte burger omkwam door politiegeweld maar door de nare gevolgen van de plotselinge corona-lockdown was de massa toe aan verzet tegen de macht. De ‘toevallige’ moord door een politieagent was de trigger tot een massaal protest. Ook in Europa, geschrokken van wat  de Amerikanen overkwam door plotselinge werkloosheid en uitzicht op een recessie. Een opeenstapeling van incidenten die leiden tot complete anarchie in sommige achterstandswijken van grote steden.

Einde vrije meningsuiting

De anarchie in de VS waaide over naar Europa. In Frankrijk zien we beelden van eenzelfde anarchie als in de VS. Complete volksbuurten die worden geregeerd door criminele bendes gevormd door jongeren van allochtone afkomst. Politieagenten die in eenheden patrouilleren. De beelden daarvan worden ons vaak onthouden door de mainstream media. De NOS bracht slechts een enkele reportage. Met wat googelen vind je nog wat filmpjes die Youtube vergeten heeft te verwijderen. Behalve de sociale onrust die zich openbaart in de grote steden veert ook ineens het discriminatiedebat op in Europa. En behoorlijk fel, aangewakkerd door de BLM-beweging(Black-Live-Matters) uit de VS. Het debat gaat erg ver in Nederland waar kennelijk de politieke correctheid overheerst in de showbizz-wereld en bij de (staats)omroepen. Het populaire programma “Veronica Inside” heeft men op (s)linkse wijze ten val weten te brengen. Het is nogal wat dat bekende BN’ers andere BN’ers die geen blad voor de mond nemen ten val weten te brengen door ze tegen elkaar op te zetten. Lijkt hiermee een einde te zijn gekomen aan de vrije meningsuiting bij onze omroepen? Een gevaarlijke ontwikkeling.

Uithuilen

Is het allemaal toeval of zijn we nu getuige van de opkomst van een nieuw tijdvak van ordeloosheid. Dat het volk zich in de kou gezet voelt door de politiek. De politiek die met lege handen staat en in paniek de begrotingstekorten laat oplopen tot ongekende hoogten. Met geld strooien in de richting van bedrijven die failliet dreigen te gaan. Daaronder bevinden zich zombiebedrijven en knoeiers die rommelen met de cijfers en makkelijk weten te incasseren. Het zijn paniekmaatregelen in een tijd waarin insiders weten dat we een kredietcrisis van ongekende omvang naderen. Met een recordhoge schuldenberg en ingestorte economieën kunnen de enorme aflossingsverplichtingen simpelweg niet nagekomen worden. De deels vruchteloze reddingspogingen van overheden om ons MKB te redden en centrale banken die proberen met goedkoop geld verwaande financiële markten overeind te houden zullen uiteindelijk stranden doordat het teveel, te groot, en te laat is. Het is einde verhaal. Een kredietcrisis die in de maak is kun je niet oplossen met nog meer krediet. Nee, het is uithuilen en opnieuw beginnen. Dat kan alleen door je verlies te accepteren. Afschrijven op die enorme kredietberg. Dat betekent pijn lijden. Een kankergezwel kun je nu eenmaal niet bestrijden met een paracetamolletje. Daarvoor moet je diep snijden en de pijn gelaten ondergaan. Herstel zal alleen mogelijk zijn als je het voorgeschreven protocol van de chirurgen strikt naleeft.

GW