Een nieuwe periode van somberen is aangebroken. Economische vooruitzichten van minder rooskleurig tot aan regelrechte doemscenario’s komen voorbij. Niet om vrolijk van te worden. Misschien dan maar overschakelen naar een andere site of naar de youtube filmpjes om vrolijk van te worden. Dat is wat ik zelf af en toe doe. Beschik gelukkig over een flinke digitale muziekcollectie verdeeld over externe harde schijven die mij overal in huis via mijn wifi-netwerk kunnen opvrolijken. Kan er een heel Youtubekanaal mee vullen en de kijkers en luisteraars voor een jaar of wat aan verbinden. Muziek stemt mij vrolijk, het schrijven van columns maakt mij depri. Hoe tegenstrijdig klinkt dat niet? Het duidt op een gespleten persoonlijkheid die ik zelf gelukkig doorzie.
‘Een potje somberen’
Het verveelt nooit. Het ene moment een potje somberen en het andere moment met de koptelefoon op vrolijk fluitend door het huis bewegen. Heerlijk is dat om 2 personen gelijk te zijn. Twee weten meer dan één. Ach ja, je moet schizofreen zijn om dat te denken. Voor de seniele aftakeling heb ik nog geen tijd. Maar een poosje uitstellen want we moeten allemaal langer mee volgens de statistische cijfers die ons bijna dagelijks om de oren worden gegooid.
Woest op voorgelegde pensioenakkoord
We worden allemaal ouder, behalve die paar die het vroegtijdig voor gezien houden. Als oudere jongere zie ik eindelijk mijn AOW binnen handbereik komen, nog maar anderhalve maand, zucht. En vraag mij dus niet hoe onredelijk ik het nieuwe pensioenakkoord ervaar, waarin is geregeld dat juist bij 66 jaar en 4 maanden (exact mijn AOW-leeftijd!) de rem op de verhoging van de AOW-leeftijd er op gaat. Ik ben woest op dat voorgelegde conceptakkoord. Ga dan een jaartje terug met terugwerkende kracht. Niks meer dan redelijk na die jarenlange onderhandelingen. Dat zal voor mij en die paar duizend leeftijdgenoten nog iets goed kunnen maken. Als we toch over een miljardendeal praten…
Wat mag een verzorgingsstaat kosten?
Vraag mij af hoe onze jongere generatie dit nieuwe tijdperk van de grote omwenteling beleeft. Van rose/rood naar grijs/zwart. Hoe saai is het niet om te zien dat de wereld om je heen vergrijst. Over 5 jaar zullen er in Nederland voor het eerst in de geschiedenis meer bejaarden dan jongeren zijn(bron : CBS). Hoe somber gestemd zou je daar van kunnen raken. Het idee dat je als “junior”-werknemer, met al je generatiegenoten vanaf pakweg 18 jaar tot voorbij middelbare leeftijd, hard moet werken om die grijze golf financieel te ondersteunen. De inhoudingen aan premies volksverzekeringen(AOW etc.) ad 17,9 procent op je loon of uitkering liegen er namelijk niet om. En wat te denken van de in te houden pensioenpremies die mogelijk omhoog gaan als het concept-pensioenakkoord doorgang vindt. En wat te denken van de premies ZVW(zorgverzekeringswet) die elke maand worden ingehouden. Maar liefst 5,7 procent voor ondernemers en gepensioneerden. En wat te denken van de nominale premies zorgverzekering die maandelijks van de bankrekening worden afgeschreven. Gemiddeld ongeveer € 140,00 per maand p.p. Allemaal verschuldigd om onze verzorgingsstaat en goeie pensioenen overeind te houden.
‘Minder, minder, minder’
Een solidaire verzorgingsstaat zoals we die ooit hebben afgesproken om onze zieken beter te maken en onze ouderen te verzorgen in verzorgingscentra. Verzorgingshuizen die, wanneer we de statistieken volgen, binnen afzienbare jaren uitpuilen. Waarbij kamers voor alleenstaanden gedeeld moeten worden omdat nieuwbouw niet meer te financieren valt, tenzij de premies verder verhoogd worden. Kwestie van keuzes maken, hetzelfde als in het voorliggende pensioenakkoord. En daar wringt ‘m nou net de schoen. In deze huidige maatschappelijke verhouding dat steeds minder jongeren steeds meer ouderen moeten verzorgen, c.q. onderhouden, gaan we afbreuk doen aan onze verzorgingsstaat waar we jarenlang aan gewerkt hebben. Zal onze samenleving hiermee om kunnen gaan, zo vraag ik mij af. Wordt dit een tijdperk van onderdrukking voor onze jongeren? Hoe brengen we elkaar aan het verstand dat we het met minder moeten doen. Minder met alles. Minder netto besteedbaar inkomen, minder verzorging, minder economische groei, minder jeugd, minder toekomstperspectief, minder van alles, heel veel minder dus. En hier kom ik op het punt om een eind te breien aan deze column. De somberheid slaat weer toe. Ik ga de knop weer omzetten. Tijd voor een muziekje. Ik zet mijn lievelingsnummer maar weer op.
Jowjow biflaten,
Voor een chat , anoniem en niet gelogd :
https://hack.chat/?BiFlAtErZz
Een server van anonymous, waarbinnen door de naam achter het vraagteken, een chatruimte gemaakt kan worden.
Anoniem en als je weggaat is alles gewist.
Sla m op en hop eens binnen mocht je zin hebben.
met dank aan anonymous.
Sterke wijsheid op een oud WC-tegeltje: “Toen plassen pissen werd is het gezeik begonnen”.
Verpleeghuizen puilen uit? Jongeren- en kinderopvang dan, en opvang voor ‘verwarde’ mensen? Wie verdringt wie?
Onze naoorlogse samenleving is niet gesocialiseerd, maar geAsocialiseerd.
Wij verzorgen niet zélf onze dierbaren, wij láten ze (door anderen) verzorgen. Liefst natuurlijk voor rekening van de grote pot, waaraan ook IK heb bijgedragen. Dat is pas solidair.
‘Maar IK zit op mijn carrièreladdertje en heb het veel te druk met mijn eigen
leventje; geen tijd dus voor de kids en nog minder voor opa en oma’.
Vadertje Drees zal nooit hebben gedacht dat de ‘Dion pil’ heel democratisch als
toekomstige ‘Endlösung’ van zijn ‘socialer Nederland’ zou worden genoemd.
Passend achtergrondmuziekje? Ludwig van Beethoven, misschien?
zoals wij 50plussers vroeger klakkeloos voor degene gewerkt hebben voor het pensioen van de ouderen,die zelf nooit ervoor opgebracht hebben, worden wij nou nb zonder indexering gekort?
U bedoelt natuurlijk AOW!
En dat is al jaren het grote probleem.
Uw bestuurders hebben vanaf het begin bewust voor verwarring gezorgd door AOW en pensioen continu door elkaar te halen en deze twee totaal verschillende systemen te pas en te onpas in hun betoog te misbruiken.
Nu nog een duur verplicht arbeidsongeschiktheids verzekeringetje voor ZZPers in hun AOW beleid er tussen breien en er is weer een onbegrijpelijk ingredient toegevoegd aan hun wanbeleid onder de noemer, door modderen tijdens het “polderen”!
Het probleem van vergrijzing is dat je 40 jaar de tijd hebt om het aan te zien komen.
Alleen struisvogels zien dat niet.