We waren er allemaal bang voor maar verstopten onze angsten in de mooie zomer. We zaten heerlijk op de terrasjes, aan zonnige stranden en de jongeren feestten weer in het park. De waarschuwing van de experts begin dit jaar dat een tweede golf ons harder zou raken dan de eerste waren we al weer vergeten. Maar dan ineens, veel eerder dan verwacht, begon al in september het virus aan z’n tweede rondje. De aantallen besmettingen liepen in rap tempo op en ineens verschijnt de alom “aanbeden” minister-president zelfs een dagje eerder dan gepland in onze huiskamer.
“Mond houden”
Waar het nu op neer komt is dat we allemaal onze bek moeten houden met liefst nog een mondkapje er voor. Wie durft er nu nog een grote mond op te zetten nadat een aantal opstandige artiesten hun grote mond werd gesnoerd door de kritische media. Hoe durf je te roepen dat het coronabeleid van onze regering grote onzin is en dat we beter niet meer mee kunnen doen met de actie “alleen samen krijgen we corona onder controle.” We zien nu hoe de samenleving langzaam verdeeld raakt. De tweespalt zal alleen toenemen naarmate het virus langer om zich heen slaat.
Wel of niet inenten
Naar het schijnt zijn we voorlopig nog niet van het virus af. De opwekkende berichten over de vorderingen van de beurs genoteerde farmaceuten die roepen dat ze vooruitgang boeken met de ontwikkeling van hun vaccin worden telkens afgezwakt door berichten uit de medische wereld dat de productie en afzet van het vaccin wel eens heel stroef zou kunnen verlopen. Daarnaast gaan veel complottheorieën de wereld over die grote twijfel zaaien onder de massa. Wel of niet inenten. Die vraag hoor ik in mijn omgeving steeds vaker gesteld worden. Er wordt ook veel twijfel gezaaid door alternatieve blogs en websites. Regelmatig komen er opiniecolumns voorbij waarin het testen van vaccins wordt afgedaan als onbetrouwbare experimenten. Als kritisch volger van alternatieve nieuwsbronnen, maar ook de mainstream media, is het verrekte lastig om een oordeel te vormen over de brij aan verwarrende analyses van vaak zelfbenoemde deskundigen. Er wordt ook bewust twijfel gezaaid door anarchisten die uit zijn op ondermijning van het gezag.
Verkiezingsdebat VS
Maar wat is nu eigenlijk nog het gezag in deze wereld waarin presidentskandidaten elkaar op de meest gênante wijze in de haren vliegen in een televisiedebat dat over de hele wereld wordt bekeken. Waar politici die we behoren te respecteren tegen elkaar schelden en schreeuwen. We zien een uiterst verdeelde “Verenigde” Staten die in een neergaande spiraal keihard de dieperik in gaan. Ooit een land waar we ontzag voor hadden, nu een land dat wordt verafschuwd. Een land waar de vrijheid van meningsuiting omslaat naar een land van schreeuwers die elkaar in overtreffende trap proberen af te troeven. Een verontrustend beeld. Er zijn volop signalen dat de VS heeft afgedaan als wereldmacht. Gevaarlijke ontwikkelingen omdat er escalatie dreigt aan meerdere fronten. De heftige polarisering escaleert. Anarchistische bewegingen radicaliseren. Er zijn teveel conflicten die dringend vragen om een oplossing, echter geeft de toon van het verkiezingsdebat aan dat de dringend gewenste verzoening om gezamenlijk een spoedige vreedzame aanpak van de opgestapelde problemen te bereiken heel ver weg is.
Neergaande spiraal in hogere versnelling
De bestrijding van een economische crisis en de strijd tegen een virus eisen een gedegen mondiale aanpak. Geen solitaire benadering maar een eensgezinde strategie. Alleen met eendrachtige samenwerking kun je een dubbele crisis bestrijden. De coronacrisis gaat wereldwijd en eist meer slachtoffers dan menigeen denkt. Niet alleen een dodenlijst van coronaslachtoffers maar er zijn veel meer economische slachtoffers die de kwaliteit van leven in een ziekelijke vorm achteruit zien denderen. Ook met de dood tot gevolg. Het aantal mensen dat zal overlijden door honger, dorst en depressiviteit zal vele malen groter zijn dan de coronadoden. Een mondiale economische depressie stort de ontwikkelingslanden in een nog diepere crisis. De krimpende economieën van westerse “welvaartslanden” zet de neergaande spiraal in een hogere versnelling. Juist nu in veel landen de winter nadert en de besmettingsgolf maandenlang het openbare leven grotendeels stil legt. Politici vallen in een spagaat en de samenleving raakt steeds meer verdeeld. Daar kunnen we op wachten. De nieuwe ‘bijna’ lockdown-maatregelen van de westerse regeringen zullen de economische krimp extra versnellen. Burgers raken verder verontrust en vrezen een slechte afloop.
Hartverzakking
Ik zou haast gaan beleggen in een farmaceut die antidepressiva fabriceert. De luchtvaartsector, toeristenbranche, hotelketens, de kleine horeca en straks ook de banken brengen financiële markten in mineurstemming. De aandelen van de profiterende techbedrijven staan inmiddels veel te hoog genoteerd op de beurs omdat beleggers massaal vluchten in Tesla, Apple, Amazon, Facebook, enzovoort. Als straks de pleuris uitbreekt op de beurs en ook deze aandelen kelderen dan gaan we terug naar AF. Het is een kwestie van tijd en een kwestie van vertrouwen. Maar in wie en wat? Als politici alleen naar elkaar schreeuwen in een land dat ooit een wereldmacht was, dan houd ik mijn hart vast. Als burgers nog langer worden afgeknepen in hun bewegingsvrijheid, dan houd ik mijn hart vast. Als de rentes op de kapitaalmarkt nog verder dalen, dan houd ik mijn hart vast. Als bankaandelen in een glijvlucht geraken, als centrale banken in paniek raken, als de datum(3 november) van de presidentsverkiezingen in de VS nadert, als er van alles en nog wat cumuleert dan houd ik met handen en voeten mijn hart vast. Wil ik hopen dat niet de reguliere zorg wordt verdrongen door de zorg voor coronapatiënten. Wie zal er dan mijn hart moeten bevrijden van de zware druk van opgelegde handen en voeten. Krijg er nu al een hartverzakking van.
GW
