Paniek op de Repomarkt! Hoe gaat dit verder?

(Een korte intro door JvB. Volgend artikel zouden we iédereen aanraden te lezen. Het komt onze trouwe en intelligente lezers van Biflatie allemaal misschien niet als dé revelatie van de eeuw voor. Omdat ù op de hoogte bent, was, en ingelicht. Dat is lang niet voor de grote massa zo. Volgens mijn onbescheiden mening is dit stuk van collega Gerrit Welbergen het belangrijkste dat nu al in 2020 op Biflatie verschenen is. Misschien wel in de pers tout court in Nederland! Want Gerrit…zegt het helemaal. In een paar allinea’s weet hij tot de kern van de wanpolitiek der centrale banken door te dringen. Ik persoonlijk heb dit zo geformuleerd nog nergens anders gelezen. Schade en schande over die bankiers! En alle eer en respect voor collega Gerrit, die een artikel schreef een topeconoom waardig. Wat zeg ik? Heel wat economen tonen zulke inzichten zelfs niet… JvB) 

GW: De situatie escaleert op de Amerikaanse geldmarkt. De handelshuizen op Wallstreet, banken en hedgefondsen, hebben afgelopen dinsdag (10 maart 2020) 216 miljard dollar aan kortlopende leningen van de centrale bank (FED) gevraagd, een absoluut record. Een dag eerder had de FED zijn liquiditeitspoorten al geopend, wat een massale overinschrijving niet kon voorkomen.

Enorme verliezen bankaandelen

Gelijktijdig zijn de bankaandelen van diverse banken, zoals JPMorgan Chase, de grootste federale bank in de VS, die ook tientallen biljoenen dollars aan derivaten heeft, ingestort. Ook Citigroup leed dinsdag onder de mega Wall Street-banken een verbluffend verlies van 16,17 procent. Reden van ongerustheid voor beleggers. Zouden de banken gaan schuiven of zou de FED nog een verrassing in petto hebben en een konijn uit de hoge hoed toveren.

Fantasiewereld van goedkoop geld

Vele jaren achtereen keken beleggers naar de centrale banken. Met hun kunstmatige kwantitatieve geldversoepeling en hun extreem lage rentetarieven probeerden ze beleggers te verleiden aandelen te kopen van bedrijven die tegelijk ook maar eigen aandelen inkochten. Met goedkoop geleend geld kon meer dividend worden uitgekeerd. Het ging niet meer om de echte investeringen die meer winsten zouden genereren. Je kon in deze sprookjeswereld met goedkoop geleend geld de eigen beurswaarde beïnvloeden. Waarom risico lopen om te investeren in innovatieve technologie als je kunstmatig je beurswaarde kunt oppompen. Het aloude principe van beleggen in vooruitstrevende bedrijven die durven te investeren en even later flinke winsten inboeken en dus flinke dividenden uitkeren aan hun beleggers is los gelaten. Centrale banken hebben het risico voor beleggers uit de markt gehaald met hun goedkope geld.

Onvermogen centrale banken

Niet beseffende dat hiermee een kapitaalvernietiging in gang is gezet voor de opgepotte reserves bij (spaar)banken en pensioenfondsen. En geen besef dat op deze wijze wordt toegewerkt naar het failliet van een monetair systeem. Een fiat geldsysteem dat is gebouwd op torenhoge schulden. Gebouwd met de kwantitatieve versoepeling(QE) in de vorm van directe geldschepping door  centrale banken. QE was ooit bedacht als een noodmaatregel om prijsstabiliteit te bewerkstelligen. Echter is verzuimd om deze noodmaatregel op te heffen op het moment dat de economie beter ging draaien. De FED in de VS heeft een paar jaar geleden wat renteverhogingen doorgevoerd en overtollige ballast op de balans verkocht, maar de ECB heeft dat nagelaten. Louter uit onvermogen. Nu valt het vertrouwen bij beleggers, en daarna de bankrekeninghouders, compleet weg als blijkt dat de noodmaatregelen die nu worden bedacht op korte termijn niet meer blijken te helpen.

Paniek in de olie- en schaliesector VS

Het is een kwestie van tijd en donders goed opletten hoe de bankiers en ministers van Financiën van de EU-lidstaten zich de komende tijd bewegen. Dat in combinatie met de ingelaste vergaderingen van de ECB. Door het Coronavirus zijn het nu de videoconferenties vanaf de burelen uit de eigen luie stoel. Geen onkostendeclaraties van luxe dinertjes in Frankfurt dus. Om de financiële spanningen nog wat verder op te voeren nog even dit. In de VS hebben de banken 700 miljard aan leningen uitstaan aan de olie- en schaliegassector. Bij te lage olieprijs gaan deze falen in hun afbetalingen. Dit zal zeker bijdragen aan de paniek op de Repomarkt. De FED zal zich gedwongen voelen om hun QE-actie verder op te voeren met mogelijk een verdere verlaging van de rente in de VS. In Europa wordt nog een kleine renteverlaging verwacht van de ECB, waardoor het negatieve tarief nog meer rood wordt. Ook zal de ECB meer versoepeling toepassen.

Kapitaalvernietiging door afschrijvingen

De grote vraag is nu of beleggers het nog vertrouwen. Zullen ze telkens weer in dezelfde val trappen en nog steeds niet zien dat centrale banken de grootste kapitaalvernietiging in werking hebben gezet bij onze pensioenfondsen en spaargelden? Ik heb me in het verleden vaak afgevraagd hoe het eindspel van ons huidige monetaire systeem er uit zou zien. Nu zijn we aanbeland in het scenario wat door steeds meer analisten al was voorspeld. Een deflatie-tijdperk breekt aan. De dringend gewenste inflatie van 2 procent zoals centrale banken hadden willen bereiken met hun beleid heeft juist andersom geleid tot een verwoesting van belegd kapitaal en gereserveerd kapitaal. Daar tegenover staat een immense schuldenberg. De enige manier om de onbalans op te heffen is afschrijven. Het afboeken op oninbare vorderingen op de bankbalansen. Dat is het nemen van enorme verliezen die niet anders kunnen worden afgewenteld dan op de maatschappij waarin wij burgers ons bewegen.

Coronavirus komt goed uit

Er was al behoorlijke onvrede over de inkomens- en vermogensongelijkheid. Daar komt nog wat bij. Dat is de onvrede over het gevoerde beleid van centrale banken. Als straks de pijn wordt gevoeld in de portemonnee. Het Coronavirus komt nu goed uit. Kunnen centrale bankiers zich achter verschuilen. Velen denken nu dat een virus de financiële ineenstorting van ons fiat geldsysteem in gang heeft gezet. Dat is niet waar, het was alleen de trigger. En er is nog een trigger in de vorm van de crash in de olieprijzen. Het is de optelsom in de neergaande spiraal die zichzelf versterkt met de snelheid van omvallende dominostenen. Jarenlange verslaving aan verdovende middelen en daarna een verblijf in de ontwenningskliniek, of voor sommige coronapatiënten op de afdeling IC. Gelukkig duurt zo’n opname vaak korter dan de verslavingsperiode, maar naar het schijnt is de pijn intenser dan de beleving van de roes na een flinke shot. Ach, we gaan het zien, of beter gezegd lijdzaam afwachten. Zoals menigeen roept, “we kunnen er toch niks aan doen.”

GW