In onze zoektocht naar nieuw schrijftalent hebben we een aantal aanmeldingen gekregen. Rene is er één van de mensen die ons een mailtje stuurde. Hij schreef een stukje over de postperikelen. Morgen overigens nog een artikel over de post in Nederland, ook van een potentiële nieuwe redacteur. Laat u vooral weten wat u ervan vindt! | Toen ik vorige week vroeg in de morgen met een klap wakker werd omdat de radio iets te hard aanstond, kon ik nog net een kleine woordenwisseling meemaken tussen twee verslaggevers van BNR. Wat was er loos op m’n favoriete mainstreamer? Een kakelverse verslaggeefster kondigde fijntjes een vreugdevolle boodschap aan en wel dat de post voortaan bezorgd zou worden door ‘Arbeidsgerechtigden’, ja u leest het goed ‘Arbeidsgerechtigden’. Ze vertaalde het daarna in ‘mensen met een uitkering en/of verstandelijke beperking’. De Haan kraaide victorie. Nederland was op de goede weg. Ze werd al snel gecorrigeerd door haar collega die wat lacherig meedeelde dat het niet ‘Arbeidsgerechtigden’ is, maar ‘Uitkeringsgerechtigden’.
Omdat ze kennelijk een nieuw woord had bedacht in de hoop dat het in Den Haag zou Postvatten, voelde ze de blamage en slikte nu eveneens lacherig het woord weer in. En dan zit ik bijna klaarwakker rechtop in bed. Want als ze elkaar op de Radio beginnen uit te maken voor rotte vis dan kan wat mij betreft de dag niet meer stuk. Omdat het bij BNR een goed gebruik is om nog even door te praten over de onderwerpen, werd ook duidelijk gemaakt dat men tijdens de postbezorging niet bang hoefde te zijn dat de post verkeerd bezorgd zou worden. De nieuwe werknemers kregen een gedegen opleiding en als ze goed waren ingewerkt zoals leren sorteren waarom zouden ze dan ook niet goed zijn in de bezorging ervan?
Even voelde ik een teleurstelling bij me opkomen. Een goede bezorging van de post. Dat zou inhouden dat de dwangbevelen in dit geval toch bij mij in de bus zouden vallen en niet bij de buren en dat de leuke post, die voor een deur verderop was bedoeld ook werkelijk daar terecht zou komen. Ik sloeg de dekens maar weer om me heen en begon te piekeren. Hoe was het toch ook weer gegaan bij het sterk wisselende postbedrijf? Hadden ze ook last van de crisis? En hoe zat het met die bijstandsgerechtigden en die mensen in de Wajong? Die waren toch allemaal bij elkaar op het bordje van de gemeenten terechtgekomen! Stond er ook niet in het regeerakkoord van Rutte dat de wet Werk en Arbeidsondersteuning Jong Gehandicapten wordt afgeschaft? Een forse taakverzwaring voor gemeenten en aanzienlijke financiële risico’s.
Kortom de beer was los. Er moest een oplossing worden gezocht. PostNL, het voormalige TNTpost kon wel wat nieuwe mensen gebruiken. De oude hap was er zo’n beetje uitgewerkt , moeder de vrouw die ze daarna ronselden leverde haar posttas al weer snel in en de zolderbalken op de gemeentehuizen bogen zowat door van de lastenverzwaring. Ja dat werd zweten voor de heren ambtenaren. Hoe konden ze de toeloop van zoveel werkzoekenden nog aan? Er werd een soort tombola opgericht. De gemeenten hadden al goede ervaringen met het postbedrijf bij het plaatsen van mensen (1200 man bij de distributiecentra) regelrecht afkomstig uit de sociale werkvoorziening en de bijstand.
Nu konden er nog wel 500 uit de bijstand en mensen met een fysieke of geestelijke beperking bij. Dit keer om de post ook daadwerkelijk rond te brengen. De echte economie dus. ‘Het is een win-win situatie, want het is nog goedkoper ook hoorde ik een woordvoerder van het postbedrijf eens zeggen. Hij voegde er vluchtig aan toe dat dit niet hun hoofddoel was als wel de grotere loyaliteit die ten toon werd gespreid door de betrokkenen. Ai ai ai, daar voelde ik toch weer een beetje gerommel in de buikholten. Toch nog maar wat dieper onder de wol. Ik deed op de tast de radio uit. Er was weer genoeg voorspoed gemeld. Zou er tijdens de onderhandelingen tussen de gemeenten en de post ook iemand aan tafel hebben gezeten met een paraplu op, die als antwoord had toen hij werd gevraagd waarom hij dat deed, dat ie het WEER niet vertrouwde. Ik denk van niet.
Rene de Ruijter
