René Tissen, RTLZ. Ook in Nederland moet de economie snel aangejaagd worden om te voorkomen dat wij in het kielzog van de Europese schuldencrisis worden meegezogen in een economische depressie die nu al doet denken aan 1929 en latere jaren. De situatie in Nederland is ernstig en verslechtert met de dag. De politiek houdt zich bezig met de verkiezingen. Burgers met hun toekomst. Of beter gezegd, het gebrek daaraan.
Amerika geeft het slechte voorbeeld
Dat is ook in Amerika zo. Daar is voor iedereen zichtbaar dat het stimuleren van de economie niet werkt. Burgers lijden overal pijn. Hun werk verdwijnt. Hun geld verdampt. Hun toekomst verzwakt. In de Amerikaanse economie is de afgelopen vier jaar enorm veel geld gepompt. Via lage rente en geldverruiming werd verwacht dat banken meer geld aan burgers en bedrijven zouden uitlenen. Dat is niet gebeurt. Omdat niemand meer geld wil lenen.
Er is teveel dood geld in omloop
Doorgaans wordt een overmaat aan schulden als hét probleem van de huidige economie gezien en dat is inderdaad het geval als schulden niet meer kunnen worden terugbetaald of onvoldoende geherfinancierd kunnen worden. Dan gaan burgers en bedrijven in de achteruit. Daarnaast speelt echter ook het probleem dat veel geleend geld de afgelopen jaren steeds weer dood geld bleek te zijn. Na eenmaal te zijn geïnvesteerd bracht dit geld onvoldoende “return on investment” op voor diegenen die geleend of geïnvesteerd hadden. De kosten bleken vaak zelfs hoger dan de baten.
Stimuleren helpt alleen de dood
Er is momenteel veel meer dood geld in de economie dan levend geld en dan helpt stimuleren niet. Want burgers en bedrijven kunnen niet in de vooruit, hoe graag ze dat misschien ook willen. Toch moet de economie uit het slop worden getrokken. Ook in Nederland. Want stilstand betekend achteruitgang. Economische groei moet. Lees het hele artikel van René Tissen op RTLZ.
Als je een aantal jaren boven je stand hebt geleefd zul je een evenredige periode moeten inleveren wil je het dragelijk en controleerbaar voor jezelf houden. Daarbij moet je nog rekening houden met rente en inflatie over die periode. Dus er zit niets anders op dan een gecontroleerd afbouwen van de welvaart. Als men de wereldcrisis heel snel wil oplossen betekent dat afschrijven, heel veel afschrijven en dat pikken bepaalde groepen weer niet en zal dat weer leiden tot oorlog. We kunnen de schuld wel bij de banken en overheid neerleggen maar het gros van de mensen hebben zelf ook meegedaan aan de graaicultuur en hebben boter op hun hoofd.
Alle stimuleerders hebben allemaal een ding gemeen. Of ze nu in QE geloven of klakkeloze overspending van de overheid zonder dat er een zinnig doel gerealiseerd wordt, behalve het najagen van groei. Het neoliberale experiment (minder belasting en meer ruimte voor multinationale bedrijfsleven en banken) was al een stimuleringsproject om de economie een stevige pep te geven. Dit ten koste van de steeds schaarser wordende resources, sociale problemen in de armgemaakte landen en groter worden tussen rijk en arm van dien. En dit is juist net aan het vastlopen. En dan is de oplossing weer opnieuw stimuleren. (Ook ontkent Dhr Tissen dat het om stimuleren gaat, maar mijninziens is dit een andere vorm) Het is alsof je aan een doodzieke speed verslaafde nog meer speed geeft.
Of een stuurloos schip opgevoerd om steeds sneller te gaan omdat het belangrijk is om vooruit te gaan..Roer werkt niet, maar de motoren kunnen wel voluit. Meer dan voluit. –
Of het is alsof je op Utrecht CS bent en de trein naar Groningen gaat vooruit, maar die van Maastricht, Den helder, Enschede,Rotterdam …. ook. Het maakt kennelijk niet uit waar je naar toe gaat, maar als de trein ipv 140 – 160 of harder rijdt is alles goed.
Dit zijn de waandenkbeelden wat economische groei aanjagen met zich meebrengt. Het is dan ook voor niets een religie. En een religie die wel erg makkelijk te doorprikken is, terwijl er over godsbeelden hele discussies gevoerd kan worden.
Voordat je iets aan de economie kunt doen heb je een visie voor de toekomst nodig. Een visie die daadwerkelijk rekening houdt met de problemen en uitdagingen van de toekomst. Rekening houdend dat de BRIC landen ook dezelfde welvaart willen als wij, dit centrale banken systeem dat geld uit lucht maakt en tegen rente op de markt (hiermee een inherente groeidwang realiserend) ze failliet is, resources schaars (olie) begint te worden, het milieu ons handelen eigenlijk niet meer kan dragen en dit economisch systeem vast begint te lopen. En ook dat door de hogere resourceprijzen bij ongewijzigd beleid de armoede en honger steeds groter gaat worden. Pas met een visie kan je iets doen en zowel bezuinigen als stimuleren zijn beide geen opties.
Werk creëren wordt als een goede zaak gezien. Mijninziens is niet alle werk zinvol of nuttig, omdat ze alleen maar bijdragen de boel te slopen ipv iets op te bouwen. Groei-Economisch nut is nog iets anders dan maatschappelijke wenselijkheid. Klakkeloos banen creëren in de duurloze sectoren heeft mijn inziens geen enkel zin en is alleen een vorm van verdere kapitaalsvernietiging en het maken van nog meer schulden. Er is niets tegen het breken van de 3% grens van het begrotingstekort, maar het moet weldegelijk van een duurzame visie getuigen. Ook werkgelegenheid heeft een visie nodig.
We hebben mijninzien een economisch beeld nodig dat mondiaal gezien duurzaam en menselijk is en sterk geënt is op een regionale aanpak Think globally – act locally. En in zo een economie is er genoeg werk om te verdelen.
@S7P: alle stimuleringsmaatregelen zijn korte termijnoplossingen. Ik heb al eerder gezegd dat het voor de mens heel moeilijk is en lijkt om in langere termijnen vooruit te denken. De mens zal moeten veranderen en verder evolueren en dat kost veel tijd. Een duurzame economie en samenleving zal nog een tijdje op zich laten wachten vrees ik. De bevolkingsgroei en de steeds verder toenemende schaarste zullen duurzaamheid verder vertragen.
@3 Het is zeker goed om er serieus rekening mee te houden dat dit zaakje echt aan het vastlopen is. Zeker besef ik me ook dat ik met mijn dissidente teksten een roepende in de woestijn ben en dat iedere serieuze verandering mijlen ver weg zijn. En ik vrees dat je ook gelijk zult krijgen.
Dan kom je toch weer uit op de bekende prep-scenario’s en voor de meer vermogende onder ons de rest voor je oude dag in fysiek zilver en goud te zetten. Helaas zijn dit wel individuele oplossingen en geen collectieve en sociale oplossingen voor de problemen.
On tot collectieve en sociale oplossingen te komen (wat als libertair verreweg mijn voorkeur verdient) moet het algemeen besef wat er werkelijk aan de hand is, anders is het een molengevecht. (a-la Don quichotte) Ik besef dit zeker, maar ik kan dit moeilijk naast mijn neer leggen.
@S7P: ik wil ook sociale en collectieve oplossingen maar in dit neo-liberale tijdperk is het voor velen vloeken in de kerk en prefereet men juist een hardere handhaving van het huidige systeem. Fysiek goud en zilver is wel leuk maar je kan er niet mee in de winkels betalen en het startkapitaal dat je nodig hebt is € 50.000,– heb ik wel eens gelezen en dat heb ik niet en ieder normaal werkend mens ook niet.
@5 Aan “godslastering” ten aanzien van de neoliberale religie ben ik beslist niet vreemd. Een dag niet “gevloekt” is een dag niet geleefd.
Over startkapitalen. Ik kan me voorstellen dat je voor allerlei papieren producten startkapitalen nodig hebt, maar toch niet voor wat muntjes zilver (en goud). Voor enkele tientjes (c.a. 3) heb je toch 1 Oz zilveren munt. En dat kan je in principe vrij rustig bij sparen als je dit zou willen.
Dit soort munten zijn in tijden van hyperinflatie in principe wel te besteden. Immers winkeliers zitten ook niet te wachten op kruiwagens voor €500,- biljetten.
Zelf denk ik alleen aan een prep-plan. Deze zijn al moeilijk en duur genoeg om dit te realiseren.
Waarom moet je daarvoor 50 k hebben lliggen? Verklaar je nader?
Ik bedoel cynicus. Waarom 50 k?
En wat vinden jullie duur voor een prep-plan? Een paar duizend k aan nep €? Waar moet ik aan denken? Mijn plan kost wel een paar k inderdaada, maar kan goedkoper. Zorg dat je een jaar op jezelf kan leven, dat is nu van belang.
Op http://www.zoeklicht.nl/artikelen/de+internationale+kredietcrisis+1_3946 lees ik wat over de oorzaken van deze crisis:
[quote]De internationale kredietcrisis (1)
Vooral Europa en de Verenigde Staten zitten al een paar jaar diep in de problemen door de internationale kredietcrisis. Voordat de crisis begon, leek er geen einde te komen aan de economische groei en de welvaart. Wie zijn huis verkocht om een nieuw huis te kopen kreeg actieve bankemployés over zich heen om toch maar enkele tienduizenden euro’s meer te lenen, omdat dat makkelijk kon. De stijging van de huizenprijzen ging maar door. Elke huizenbezitter werd slapend rijk.
Plotseling zakte alles in en de droom was uit. We horen nu alleen nog maar over overheidssteun aan staten en banken.
Toen wij in 2005 ons huis verkochten en naar een andere plaats verhuisden, gingen we even overleggen met de bank, onze hypotheekverstrekker. Binnen enkele minuten zou de deal al rond kunnen zijn. We kregen een glad verhaal te horen: men kan tegenwoordig zo veel geld op het huis krijgen dat je er zeer rijk van kunt leven. Je kunt reizen, extra vakanties organiseren, naar de mooiste plekken op aarde gaan. Je kunt er ook mee naar de beurs gaan en in korte tijd nog veel meer geld maken. Velen werden zo al zeer vermogend, was de verzekering van de jonge bankemployee in strak kostuum. Het maakt allemaal niet uit; neem toch gewoon een ton meer op. Het geld ligt voor je klaar. Zo ongeveer was de redenering. We hebben het niet gedaan! Maar velen deden het wel. De hele westerse wereld was in een droomscenario terechtgekomen. De beursnoteringen waren dagelijks op het NOS-journaal te zien, want Jan en alleman ging aandelen kopen. We waren op weg naar de afgrond, maar niemand waarschuwde!
Deze ontwikkeling begon vooral in de Verenigde Staten grote vormen aan te nemen. Het Amerikaanse regeringsbeleid was erop gericht dat zoveel mogelijk mensen een eigen huis zouden kopen. Eigen woningbezit is goed voor de economie en goed voor de toekomst van het land. Het makkelijk verkrijgen van een hypotheek was daartoe de voorwaarde. Een enorme hoeveelheid hypotheken werd verstrekt aan mensen die op termijn niet aan hun betalingsverplichtingen zouden kunnen voldoen. Maar, zo dacht men, geen probleem. We verkopen de schulden door en spreiden zo de risico’s over meer banken en over meer landen. Omdat internationaal een soort droomtoestand was ontstaan in de financiële wereld, konden die financiële producten, met daarin die slechte hypotheken, makkelijk worden doorverkocht. De crisis werd op deze wijze verspreid over de hele wereld.
In navolging van de ingeslagen weg van Amerikaanse banken werden in andere Westerse landen ook ongezonde hypotheken verkocht met onvoldoende garantie voor de bank, dat de klant op termijn zou kunnen terugbetalen. Daarbij kwam dat de rente in de Verenigde Staten van zes procent tot onder de twee procent was verlaagd om de economie te stimuleren. Bedrijven konden goedkoop geld lenen bij de bank en particulieren konden nog goedkoper een hypotheek afsluiten.
Toen begon in 2007 de rente te stijgen en zij die een hypotheek met variabele rente hadden afgesloten – dat is een rentepercentage dat gelijke tred houdt met de renteontwikkeling van de bank – konden hun maandelijkse verplichtingen niet meer nakomen. Zij moesten hun huis verkopen. Voor het eerst in jaren kwam er in de VS een overschot van huizen op de woningmarkt en de huizenprijzen daalden. De banken begonnen nu zelf in de problemen te komen. De prijs van de huizen waarop zij een hypotheek hadden verstrekt was onder het hypotheekbedrag weggezakt. Dit moest op de balans van de bank worden meegenomen en banken zaten in een ommezien in zwaar weer. Ze dreigden om te vallen. De beurswaarde van de banken ging in rap tempo naar beneden. Een negatieve spiraal was ingezet. Banken die de slechte hypotheken hadden mee gekocht in ingewikkelde en ondoorzichtige producten raakten ook in de problemen. Andere partijen in de financiële wereld die zich met deze handel bezighielden, zoals verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen, die hun gelden hadden uitgezet in financiële producten, raakten ook in problemen. De toekomst begon er wereldwijd ineens zeer somber uit te zien. Banken vertrouwden elkaar niet langer en leenden geen geld meer aan elkaar uit. Zo zou heel het financiële systeem wereldwijd stil kunnen komen te vallen.
In 2008 heeft de Amerikaanse overheid een forse steunoperatie verricht. Het reddingsplan voor de financiële sector bedroeg 750 miljard dollar. De staat kocht de slechte hypotheken en nam zo het risico van de banken over. Ook andere bedrijven in de financiële sector ontvingen een injectie van de staat. Een wonderlijke ontwikkeling voor Amerika, dat altijd erg gericht is op het particuliere initiatief en het terugdringen van staatsbemoeienis. De operatie werd wel vergeleken met een politiek handelen als in de Sovjet-Unie van destijds. Toch had de Amerikaanse overheid geen andere keuze. Het omvallen van banken zou betekenen dat bedrijven en particuliere spaarders hun geld kwijt zouden zijn. Mensen spaarden voor hun pensioen. Alles zou in een dag verdampen, zoals bij de New Yorkse beurskrach van 1929 en grote, wereldwijde armoede zou het gevolg zijn voor tientallen jaren.
Ook in ons land moesten banken en financiële instellingen worden ondersteund met flinke kapitaalinjecties. Er was paniek en grote zorg in politiek Den Haag. Enorme miljardenbesluiten werden soms binnen enkele uren genomen door de minister van financiën, Wouter Bos, en de minister-president, Jan Peter Balkenende. Er was ondertussen veel misgegaan. Overheidstoezicht was onvoldoende gebleken. Bankdirecties en topmanagers bleken onverantwoordelijke of ongeschikte mensen te zijn voor hun functie. Velen waren er al vandoor gegaan met miljoenen euro’s aan bonussen voor hun ‘verdienstelijke’ loopbaan.
De kredietcrisis raakte ook de economie. Het kabinet Balkenende IV besluit tot een pakket maatregelen om de economie te stimuleren en de werkgelegenheid zoveel mogelijk te beschermen.
De economie stagneerde desondanks en de overheidsfinanciën liepen snel terug. Er moesten bezuinigingsmaatregelen worden afgesproken. Maar het kabinet viel op de kwestie Afghanistan en van de afspraken kwam niets terecht. De Partij van de Arbeid trok de stekker eruit. We raakten hierdoor financieel verder achterop, want de belastinginkomsten vielen terug, stimuleringsmaatregelen kostten de overheid veel geld en door stijgende werkeloosheid moest de overheid meer uitkeren. De staatsschuld loopt nog steeds op, omdat bezuinigingsoperaties onvoldoende effectief kunnen worden gerealiseerd. Het dilemma voor de overheid is dat aan de ene kant de economie moet worden gestimuleerd met extra uitgaven en dat aan de andere kant het overheidstekort moet worden teruggedrongen door bezuinigingen.
Roepen dat bezuinigingen van tafel moeten, zoals sommige politici doen, is onverantwoordelijk. Zij dienen eerst met een werkzaam plan te komen, maar dat blijft uit. Het klinkt natuurlijk aantrekkelijk, dat we allemaal moeten behouden wat we hebben, maar dan schuiven we de schulden die wij nu maken door naar onze kinderen. Dat lijkt toch behoorlijk egoïstisch!
De verkiezingen in september moeten ons een nieuwe regering bezorgen. Iedere vaderlander heeft nu zijn eigen verantwoordelijkheid.
Volgende keer – Deo Volente – over Europese solidariteit.
Feike ter Velde[/quote]
@7: Ik heb dat ergens gelezen. Het zou wel eens de goudbelegginssite van Willem Middelkoop kunnen zijn maar dat weet ik niet zeker.
@moin: door de graaizucht leren mensen niets van eerdere crisissen dus ook na deze crisis hoef je niet op al te grote veranderingen te rekenen.
Dus groei moet? En daar zit de denkfout.
@12: Groei[u] [b]moet[/b][/u] dus wel in dit syteem. Anders werkt het niet.
http://www.guardian.co.uk/business/economics-blog/2012/jun/21/capitalism-red-tooth-claw-keynes
@9 Noodrantsoenen in huis opslaan lijkt mij niet the way to go. Gezien je in drukke gebieden (randstad) geen voedsel souveraniteit hebt en de “zombies” (verdwaade burgers, die niet weten wat er aan de hand is) op je voedsel uit zijn als ze het weten. Dan zal je voortijds je evacuatie plan en locatie met bijbehorend vervoer (goede fiets met goede bagage mogelijkheden) moeten uitdenken. Deze strategie is duurder dan voedsel opslag en vooral ook een stuk moeilijker. Natuurlijk kost dit wel duizenden euri, maar ook geen €50000 of de helft of een kwart ervan. Ik spreek dan ook over drukpers Europoly Euri…
@2 S7P, goed verhaal.
Als ik het in eigen woorden samenvat, komt het neer op kiezen voor kwaliteit in plaats van kwantiteit, en cosuminderen in plaats van consumeren.
Een paar concrete ideeen zouden misschien een kleine eerste aanzet kunnen zijn naar zo’n wereld.
We zouden op EU niveau, voor de verandering, eens wat nuttige afspraken kunnen maken.
Bijvoorbeeld de autoindustrie verplichten elk jaar een steeds groter deel van hun wagenpark uit auto’s zonder verbrandingsmotoren te laten bestaan.
Energiebedrijven moeten een steeds groter aandeel ‘groene stroom’ leveren.
En ik ben steeds enthousiaster over een calorieen tax. Heeft grote voordelen voor de volksgezondheid en leidt dus tot besparingen. Daarnaast zijn fitte mensen ook productiever. De voordelen zijn bijna niet meer te overzien.
Daarnaast stel ik ook voor 1 x in de week ( opbouwend tot 3 x per week ) verplicht insecten te eten. Dat levert, zoals je wellicht weet, een enorme milieuwinst op.
Zo zijn er nog heel veel concrete voorbeelden te bedenken.
We hoeven wederom als Europa niet te vrezen voor onze concurrentiepositie
( die plaat gaan tegenstanders van vooruitgang altijd afspelen, dus die moet je voor zijn ).
Want om te beginnen is Europa groot. Dat helpt. En ten tweede gaan er enorme impulsen vanuit omdat nieuwe technieken versneld ontwikkeld moeten worden, mensen opgeleid moeten worden etc.
Een kettingreactie van positieve initiatieven en ontwikkelingen zal het gevolg zijn.
De rest van de wereld zal snel tot het besef komen dat ze voor de keuze staan: Meedoen of hopeloos achterop raken.
Wil nog even toevoegen dat des te sneller de ‘grote boem’ komt, waar wij zo naar snakken, des te sneller we kunnen beginnen met bouwen.
Je voorbereiden is een verstandige zaak.
Wat ik echter mis is een scenario dat rekening houdt met de vernietigende potenties die opgeslagen liggen en naar mijn overtuiging ook gebruikt zullen worden.
Ik snak daarom totaal niet naar een grote boem, aangezien die wel eens in een klap een einde zou kunnen maken aan niet alleen mijn leven, maar dat van miljoenen anderen.
Natuurlijk hoop ik ook op een omwenteling in positieve zin.
De geschiedenis geeft echter te denken.