Eerder hebben we u al attent gemaakt op het Reverse Debt System (RDS). Het laat toe om alle schuldrelaties te ontkoppelen opdat niemand de dupe hoeft te worden van anderen. Met biflatie maken we gebruik van het beschikbare monetaire systeem, het is vergelijkbaar met een mobiele telefoon. Veel opties kennen we maar worden misschien niet gebruikt, andere opties kennen we niet. Kennisdeling is een eerste stap om überhaupt alle opties te leren kennen. In dit artikel wat misschien uw ongeloof mag tarten, we gaan (1) lenen aan onszelf om miljonair te worden en (2) het monetaire evenwicht herstellen zonder dat de rijken iets van hun kapitaal moeten afstaan. Geloof niets zomaar, het is verbluffend eenvoudig.
Monopoly
Om ons inlevingsvermogen te vergroten nemen we een monopolyspel in gedachten, bij aanvang ontvangt elke speler een startkapitaal. We hebben een aantal spelers, dit zijn onze economische agenten. In ons geval geven we elke speler een niet gelijk startkapitaal. Op verschillende manieren kunnen we dit voorstellen, de optelsom van alle spelers geeft ons een consolidatie. De boekhoudkundige openingspost is credit ‘eigen vermogen’ aan debet ‘actieve kas’, de balans houden we eenvoudig en het spel kan beginnen.
Lenen aan onszelf
Normaal gezien gaan we nu aan de slag om welvaart op te bouwen, net zoals in een monopolyspel huizen gekocht kunnen worden. Dit laten we even terzijde en richten ons op de geldstromen, met meer geld kunnen we meer kopen. In consensus wordt beslist dat elke speler mag lenen aan zichzelf, dit lijkt vreemd maar het is perfect mogelijk. Elke speler kan maar lenen voor het bedrag dat hij in kas heeft. De boeking is eenvoudig, zowel de rekening ‘vordering’ als ‘schuld’ worden gemuteerd voor het bedrag van de respectievelijke kassen. Voor de schuld wordt dat credit, de vordering debet. Aangezien het een lening aan onszelf betreft, blijft de kas ongewijzigd. Onze consolidatie ziet er nu als volgt uit.
Reverse Debt System (RDS)
Bij de volgende stap passen we het RDS toe, ook dat getuigt van een sierlijke eenvoud. We hanteren hetzelfde principe dan wanneer spelers schulden aan elkaar zouden hebben. De schuldenaar boekt debet ‘schuld’ aan credit ‘eigen vermogen’, de schuldeiser credit ‘vordering’ aan debet ‘kas’. Deze boeking gebeurt nu binnen de eigen boekhouding voor de lening aan onszelf, hierdoor verdwijnen enerzijds ‘schuld’ en ‘vordering’, anderzijds verhogen ‘eigen vermogen’ en ‘kas’. Het resultaat is vergelijkbaar met een QEFD-programma, het verschil is dat we hier niemand anders voor nodig hebben. Het schuldensysteem fungeert als inspiratiebron, het RDS het neveneffect. Het resultaat is logisch en eenvoudig te begrijpen, elke speler heeft nu het startkapitaal kunnen verdubbelen.
Computerscript
Deze oefening kunnen we naar hartelust herhalen, dit is het voordeel van een volledig electronisch systeem. Ook met papiergeld is dit mogelijk maar dan zou telkens de drukpers moeten lopen, dit is minder praktisch. Anders gezegd, een computerscript volstaat om ons allen miljonair te maken en we hebben nog steeds geen huis gebouwd. We laten het computerscript een aantal maal lopen, voor elke speler gelijk. Door het ongelijke startkapitaal wordt logischerwijs de kloof tussen rijk en arm steeds groter, dit zien we in onderstaande consolidatie.
Herverdeling
We hebben nu gezien hoe iedereen heel eenvoudig miljonair kan worden, technisch is er geen restrictie om zoiets te verwezenlijken. Door de monetaire kloof kunnen we nu gaan denken aan herverdeling, het is een woord dat werkt als een rode lap voor een stier. De flexibiliteit van onze ‘mobiele telefoon’ laat echter verschillende opties toe. Met hetzelfde computerscript kunnen we gradueel de kloof dichten zonder dat de rijken geld moeten afstaan, op deze manier heeft iedere speler een gelijk kapitaal en is ‘herverdeling’ een feit. Praktischer, voor speler E laten we het computerscript iets langer lopen dan voor speler B, voor de andere spelers (exclusief A) hetzelfde principe. In reflectie tot de realiteit betekent dit het herstel van de koopkrachtpariteit, het versnelt het monetaire evenwicht en toch blijft de consolidatie schuldenvrij.
Neutraliteit van geld
Al het voorgaande is af te leiden uit de boekjes ‘basic economics’, zo is de neutraliteit van geld een economisch grondbeginsel dat velen schijnbaar vergeten zijn. Anders gezegd, dit alles is gewoon de toepassing van wat elk econoom op de schoolbanken leert. De neutraliteit van geld wil zeggen dat er geen oorzakelijk verband bestaat tussen de goederen- en geldstromen. Dit hebben we nu praktisch in beeld gebracht door de goederenstromen tijdelijk buitenspel te zetten. Het RDS is hierbij slechts een economische tool die we kunnen gebruiken, net zoals inflatie EN deflatie. Economen krijgen vandaag een punthoofd en erger, ze maken zich grote zorgen bij wat sommigen van economie maken en dat zelfs heel normaal blijken te vinden. Het treft letterlijk miljoenen mensen en dat is een democratie onwaardig, de getuigenissen legio.
Besluitvorming
Het mag duidelijk zijn dat alles afhankelijk is van politieke besluitvorming en beleid, het zijn diegenen die we verkiezen waardoor we zelf rechtstreeks verantwoordelijkheid dragen. We besluiten graag met onze ‘mobiele telefoon’, als beschikbare opties niet gebruikt worden dan kan ons ‘mobieltje’ ook ontploffen. We weten allen wat zoiets betekent en dan is er geen communicatie meer mogelijk. Mogen we de suggestie wekken dat herbronning, herscholing en visieverruiming geen achteloze adviezen zijn? Wat met democratische waarden? Het gaat niet om geld, het zijn ook maar woorden, wat met de praktijk?
Veel gekker moet het niet worden. Jammer dat er zulke onzin op biflatie terecht komt. De hele site gaat er mee te gronde. Schrijver heeft al te vaak onzin uitgekraamd.
Misschien past dit beter bij ‘speelsheid’ … Mensen zijn boos en gedeprimeerd om het vreugdeloze leven dat ze gedwongen worden te leiden en luchten hun frustratie door verwerpelijke manieren van asociaal gedrag – als waren ze kinderen die niet hebben geleerd wat het is om sociaal te zijn.
ik plak hem maar onder deze, al eerder noemde ik de leenconstructie om bedrijven leeg te pompen, je koopt een bedrijf en laat dit bedrijf tegen woekerrente bij een gelieerd bedrijf (in het buitenland) lenen om het andere leeg te pompen. Een andere constructie is de verkoop je vastgoed en huur dit tegen belachelijke prijzen terug (denk aan v&d) je koopt als sprinkhaan een bedrijf op neemt de leiding in handen en verkoopt tegen een zacht prijsje al je vastgoed, vervolgens mag het bedrijf het vastgoed tegen hoge huur weer terug huren, de winst behaald met de verkoop van het onroerend goed levert een goede bonus aan de bestuurder want de resultaten zijn geweldig. zo heeft onze overheid hier enthousiast aan meegedaan, waar bijvoorbeeld vroeger de politiebureau’s overheids eigendom waren zijn deze verkocht voor een zacht prijsje aan bevriende vastgoedfondsen die de panden doorverkopen met winst of terug verhuren tegen schokkende huurprijzen. De vastgoed verhuur constructie maakt vele bevrinde bestuurders blij, het old boys netwerk houdt elkaar wel bezig. een leuk artikel wat nog over de v&d gaat kwam ik hier tegen: http://sargasso.nl/geldgat/ Hier een fragment “Hoe dat in zijn werk gaat, werd diezelfde dag helder geïllustreerd door het relaas van V&D. Samen met de Bijenkorf, de Hema en anderen vormden ze Maxeda, dat in 2004 werd overgenomen door risicobelegger KKR. Binnen het jaar deed KKR al het vastgoed van Maxeda van de hand en boekte daarmee de lieve winst van 1,5 miljard euro, wat meer was dan het hele overnamebedrag. Vervolgens splitste KRR de dochters af: M&S Mode, de Bijenkorf, V&D, de Hema en Hunkemöller werden elk apart en met winst doorverkocht. De resultaten? Alle bedrijven – die de panden eerder in eigen bezit hadden – moesten voortaan huur aan externe bedrijven betalen; er is jarenlang niet in de ketens geïnvesteerd; een aantal dochters tobt met grote schulden. Ze zijn leeggeplukt: KKR stak geen cent in het bedrijf, en boekte met de opsplitsing en uitverkoop van Maxeda in korte tijd twee miljard euro winst.”
Als het monopoly is dan zijn dergelijke zaken normaal, niet? Het hoort bij dat soort spel, en als we iets anders willen dan zullen we ook de spelregels moeten veranderen. Eenvoudig, niet?
de regels veranderen ja, absoluut, probleem is dat de burger te weinig invloed kan uitoefenen op zijn bestaan, een directere democratie kan veel ellende voorkomen, denk eens aan gemeentelijke energiebedrijven die zijn geprivatiseerd, de gemeentes kregen een klein zakje geld voor bedrijven die daarna op de beurs enorme waardes bereikten, de gemeentes hadden minstens een 40% belang kunnen houden zodat ze in ieder geval nog meedelen in de winsten, dus ja absoluut de regels veranderen, in een democratie hoort de burger invloed te hebben op het bestuur van zijn land, invloed kunnen uitoefenen op algemene nutsvoorzieningen, uitbuit constructies moeten worden tegengegaan, essentiële nutsbedrijven (water/energie) zijn helemaal niet geschikt voor de commerciële markt omdat er simpelweg geen echte concurrentie kan zijn, de infrastructuur is in handen van 1 of een zeer beperkt aantal partijen. denk eens aan bedrijven zoals ziggo die het al aangelegde kabelnetwerk voor een krats kregen, terwijl het kabelnetwerk met overheidsgeld was aangelegd. de gemeente had voor zijn kabeltelevisienetwerk een netwerkbedrijf van moeten maken net zoals het energienetwerk een apart is van de energieleveranciers. Drastische tijden vragen om (her) nationalisatie van voormalig overheidsbezit (overheidsbezit wil zeggen bezit van ons allemaal!) Verder kunnen fiscale regels worden aangescherpt ten aanzien van misbruik constructies en bestuurders aansprakelijkheid worden uitgebreid, bestuurders behoren een bedrijf op lange termijn gezond te houden indien zij handelingen verrichten die in strijd zijn met de lange termijn dienen zij financieel aansprakelijk gesteld te kunnen worden.
Wat er te doen is, is duidelijk. Maar hoe gaan we dat realiseren? Velen zullen gewoon aan de kant blijven staan, kennen die verhalen ondertussen, proefondervindelijk.