Naar aanleiding van de nationalisatie van SNS Reaal werden er op de radio tal van politici geïnterviewd. Wat we als luisteraars te horen kregen was ontluisterend. Een litanie van gekwaak, zuchten, gesteun, roepen dat het niet had mogen gebeuren en natuurlijk ook de nodige sterke en stoere taal. Termen als terugvorderen, strafrechtelijke onderzoek en meer van dat soort zaken. Na een week hoor je er niets meer over….

sns reaal crisis

Men was er al lang mee bezig

Het hele SNS gedoe is natuurlijk niet van vandaag of gisteren. Aan de “redding” werd al meer dan een jaar gewerkt. Maar het had niet mogen lukken. In december hadden de DNB en het ministerie van financiën nog een onderzoek ingesteld. Daaruit was gebleken dat het allemaal nog veel erger was dan verwacht. Hoe men zo “verrast kon zijn” kan alleen maar aan onkunde en vervlochtenheid van de politiek met het hele bankgebeuren liggen.

Mismanagement, blunders en grote fouten

Premier Rutte gunt ons, domme lezers en kiezers, gelukkig een kijkje in de keuken. Volgens hem zijn de problemen bij SNS Reaal ontstaan door mismanagement. Toen de directie in 2006! in de vastgoedsector stapte  werden er grote blunders en grote fouten gemaakt aldus Rutte. Mogen wij simpele lezers dan eens aan mijnheer Rutte vragen hoe het dan in de periode tussen 2006 en 2013 met het toezicht is gegaan? Zijn die grote fouten en blunders, het mismanagement en meer van dat soort signalen, niet opgevallen? Hebben de DNB en politici in hun toezichtfunctie dan volledig gefaald, zitten slapen, als vriendjes elkaar regelmatig schouderklopjes gegeven?

De beloningsparadox – 550.000 Euro

Premier Rutte gaf nog een mooi voorbeeld van zijn “kunde” , zeker als het om logica en redeneren gaat. Naar aanleiding van vragen aan onze premier over de jaarbeloning van 550.000 euro van de nieuwe SNS Reaal-topman Van Alphen, gaf Rutte aan dit een idiote discussie te vinden. Voor capabele mensen, kwaliteit en succes, moest marktconform betaald worden.

Als nieuwsgierige en alerte schrijver lijkt mij dan de conclusie gerechtvaardigd dat de vorige directie, die duidelijk niet succesvol is geweest, waarschijnlijk maar een schamele beloning heeft gehad. Enig onderzoek bracht naar voren dat het laatste SNS bestuur uit vier directeuren had bestaan, die samen per jaar meer dan 2,5 miljoen aan beloning ontvingen. Topman, CEO Latenstein, bracht het tot een vast jaarinkomen van 702 duizend euro. In de redeneertrend van onze premier zou moeten gelden dat Latenstein met een beloning van ruim zeven ton, een fantastisch goede bestuurder moet zijn geweest. Hoe bij zo’n beloning de woorden mismanagement, grote blunders en grote fouten passen is mij dan ook niet duidelijk.

Crisis: Onze portemonnee mag weer open

Het hele crisisgedoe toont ons telkens weer dat alle problemen zijn terug te voeren tot hebberigheid, groot willen doen, persoonlijke verrijking en overmoed. In 2006 ging SNS Reaal naar de beurs en nam men Bouwfonds Property Finance over. Op TV zagen we alleen maar glunderende gezichten. Managers die meer dan enorm beloond werden, capabele mensen volgens Rutte.

Het hele DNB en andere toezicht, politieke stoerpraterij, commissarisfuncties van ex politici en koppeling van zogenaamde kennis en kunde aan hoge beloningen, bonussen en marktconformheid. Het helpt allemaal niets. Het is een schijnwereld en een subcultuur, goed voor enkele individuen. Als het fout gaat, dan mogen wij, gewone mensen, voor de zoveelste keer onze portemonnee trekken, om het wiel aan het draaien te houden.

Minister Dijsselbloem, die net is aangetreden, krijgt van mij het voordeel van de twijfel. Hij maakt in elk geval een goede indruk ondanks zijn “bescheiden” ministersbeloning. Wat mij en waarschijnlijk u als lezer betreft mag en moet hij direct het hele beloningsgedoe in de prullenbak gooien. Al die normen, zogenaamde marktafspiegeling en de koppeling aan een vermeende deskundigheid is door, om maar enkel groepen te noemen, bank- en zorgbonzen zelf bedacht. Niet om het extra goed te kunnen doen, maar om steeds met goed gevulde zakken door het leven te kunnen gaan. Er is maar één regel die bij voornoemde heren en dames echt geldt en dat is soort zoekt soort. Ben jij wel van mijn clubje?