Er gaat geen dag voorbij of “onze” Belastingdienst gaat in de media door het stof. Hoezo “onze Belastingdienst?” De Belastingdienst is toch van de overheid, voor de regering? Nee hoor, je zou het haast vergeten, de Belastingdienst is er voor de burger, voor de belastingbetaler dus. Ooit heb ik dat vroeger (1965-69) met de lessen handelskennis op school geleerd. De overheidsdienst genoot in die tijd een hoog aanzien. Het was een betrouwbaar instituut en de belastinginspecteur straalde een (ambtelijk) gezag uit. In de schoolboeken werd uitgelegd dat het betalen van belasting heel belangrijk was voor de ontwikkeling van ons land. Voor het onderwijs, voor weg en waterbouw, voor onze veiligheid, Defensie en Politie, enzovoort, enzovoort. We betaalden met ‘liefde’ want onze centen werden immers goed besteed.
Van commies naar computer
Belastingtarieven waren rechtvaardig, de burger betaalde naar draagkracht conform een progressief tarief. Iedere stad van formaat had een eigen Inspectie van Belastingen, Douane en Accijnzen waar we in gesprek konden met de Inspecteur of één van zijn commiezen. Onze afdrachten deden we contant bij de kassier van het Ontvangkantoor. De goeie ouwe tijd dus. De belastingbetaler werd door de behandelend ambtenaar met respect behandeld. Sommige klanten, zoals ondernemers die problemen hadden met hun belastingafdrachten, liepen via de dienstdoende bode bij de ingang rechtstreeks door naar de kamer van de behandelende commies. De belastingambtenaar van toen kende z’n klanten bij naam en voornaam. Hoe anders en onpersoonlijk is dat in deze 21ste eeuw. Tijden veranderen en wetten worden gewijzigd. De digitalisering was in aantocht en de Belastingdienst was de eerste overheidsinstantie die hun administratie ging automatiseren. Een omvangrijke klus die tientallen jaren in beslag nam. De Belastingdienst begon een reorganisatie die eeuwig lijkt te duren.
Van belastingen naar toeslagen
Kleine kantoren werden opgeheven, er kwamen grote regiokantoren. Daarmee kwam de dienst verder af te staan van de klant die eerder makkelijk kon binnen wippen. De reorganisatie van de dienst was geen tijdelijke aangelegenheid maar ging alsmaar verder vanwege de ingezette digitalisering. Met het internettijdperk mee en steeds verder weg bij de burger. Er kwam een Belastingtelefoon om de belastingplichtigen op afstand te helpen. De afspraken met de regiokantoren moesten tot een minimum worden beperkt want alle informatie kon do0r de telefonist uit de systemen worden afgelezen. Het sluiten van kantoren ging door. Douanekantoren werden afgesplitst en vormden een eigen eenheid. In 2005 had de politiek iets nieuws bedacht om de lagere inkomens tegemoet te komen voor de alsmaar duurder wordende levensstandaard in een verzorgingsstaat waar alles van de wieg tot aan het graf geregeld moest worden. Er werd een nieuw toeslagenkantoor ingericht om de Toeslagenwet uit te voeren. De Belastingdienst was daarvoor de aangewezen instelling met een centrale persoonsadministratie die inmiddels volledig was geautomatiseerd.
Accountancy kreeg nieuw verdienmodel
Een enorm automatiseringscomplex in Apeldoorn was het nieuw kloppend hart geworden van een meedogenloze overheidsinstantie die op afstand dicteerde. Belastingplichtigen hadden bijna allemaal een internetverbinding en konden hun belastingzaken vanuit hun computer regelen. Het aanvragen en tussentijds wijzigen van lopende toeslagen was een fluitje van een cent, althans zo riepen de politici in Den Haag. De accountancy, administratiekantoren en belastingconsulenten wisten intussen wel beter. Hun klantenbestand groeide, er was een nieuw verdienmodel bij gekomen. De problemen bij de burgers werden alsmaar groter door de complexiteit van belastingen en toeslagen. Behalve de inkomstenbelasting kregen lagere inkomens ook te maken met verschillende toeslagen. Je moest heel attent blijven, vooral als er zich wijzigingen in de gezinssamenstelling en het inkomen voor deden.
Iedereen een rugnummer
Voorlopige aanslagen inkomstenbelasting en voorschotuitbetalingen van toeslagen werden gevolgd door definitieve afrekeningen. Post NL is de lachende derde. Sommige adressen ontvangen in één kalenderjaar tientallen brieven met het bekende rijkslogo. Sinds de toeslagenaffaire weten we hoeveel mensen hier een trauma aan hebben over gehouden. De Belastingdienst is van een achtenswaardige instelling veranderd in een gevoelloos tentakel. De behulpzame belastingambtenaar uit de jaren 60, 70, 80 is in een paar decennia veranderd in het beeld van een digitale ambtenaar die met een paar muisklikken een BSN(burgerservicenummer) kan indelen in digitale vakjes. De uitvoering van belastingwetgeving is gedigitaliseerd en belastingplichtigen zijn voorzien van een rugnummer.
Van mens naar een nummer
In 1985 kreeg elke inwoner een sofinummer. Het sociaal fiscaal nummer. Zat nog een klein sociaal tintje aan. De privacy werd geregeld in de Wet Persoonsregistraties die op 1 juli 1989 van kracht werd. Er was weinig oppositie vanuit de bevolking want er was nog geen zicht op de opkomst van de grote Techgiganten die met hun (sociale) netwerken de digitale wereld bestrijken. De Belastingdienst was van de NL-overheid en was er voor de burger, dus zou het goed zijn. In 2007 werd het sofinummer vervangen door het BSN. In combinatie met DigiD, een soort van digitaal paspoort, kon de Nederlandse overheid op internet iemands identiteit verifiëren. Onze rugnummers worden intussen bij steeds meer instanties, zoals werkgevers, pensioenfondsen, banken, verzekeraars, enzovoort, in hun computers opgenomen. Hoezo privacy? Ach, het is maar een nummer. Bij de Belastingdienst is sinds de invoering van het sofinummer de behandeling van de burger echter totaal veranderd. Hoezo “sociaal” fiscaal nummer? Van sociaal naar digitaal. Van mens naar een nummer.
Agenda 2030
In 2021 weten we waar het socialiseren van de samenleving toe heeft geleid. Ingrijpende hervormingen bij de Belastingdienst hebben geleid tot een onmenselijke behandeling van de burger. De belastingbetaler is een nummer geworden. Met een paar muisklikken wordt je ingedeeld in vakjes. Niet alleen onderscheid in particulier, ondernemer of multinational. Nee, ook het “plakplaatje” van slechte betaler, fraudeur, rommelaar, crimineel, buitenlands paspoort, enzovoort. In een digitale wereld waarin de burger een rugnummer heeft, en onze laptop een IP-adres, zullen we hier niet meer aan ontsnappen. De menselijke maat is verdwenen sinds we massaal het internet zijn opgegaan. Contacten tussen burgers en overheden lopen nu digitaal. De komst van Sars-Cov-2 heeft de boel in een stroomversnelling gezet. Is dat niet toevallig? Past wel heel goed in de agenda 2030 van het WEF. Een nieuwe technologische wereld, het begin van de transformatie van de mens…
GW
Goed verhaal, heldere samenvatting… hoort in de geschiedenisboekjes van morgen!
Zeer goed geschreven Gerrit.
U bent de enige op dit blog die het snapt.
Jammer dat de rest van de Auteurs meestal
waardeloze stukken schrijven op Biflatie.
right on stefan!
Het sprongetje van het WEF naar de resolutie van de algemene raad van de Verenigde Naties van 25 september 2015 https://www.un.org/ga/search/view_doc.asp?symbol=A/RES/70/1&Lang=E snap ik wel niet echt. Naar mijn weten maakt die resolutie geen gewag van een “Great Reset” en dat we niets zouden bezitten en gelukkig zouden zijn. Dan zou ik echt perplex staan.
Eu…, ik zie nu wel Kofi Annan opduiken in een publicatie die wordt afgesloten door … Klaus Schwab. https://www.bertelsmann-stiftung.de/en/about-us/what-weve-achieved/sdg Gerrit, wat weet je nog allemaal?
Ha, ha, goeie vraag, Wat ik allemaal weet is dat ik geen deel uitmaak van het WEF-complot. De zalige plannen van het WF worden door critici weg gezet als een complot. Ik denk dat het “gewoon” hun agenda is. De agenda van de verwaande elite die denken dat het allemaal anders moet. Zij kunnen het weten want “zij” staan ver boven ons verheven. En staan daarmee ver van de werkelijkheid af zoals die zich afspeelt in “onze” samenleving. Zij hebben niet echt een idee hoe we leven en wat we denken.
Wat ze wel beter zien dan de massa is dat er een einde komt aan het huidige systeem van schuldcreatie. En dat daardoor het einde nadert van het fiduciair geldsysteem. Wat kun je dan beter doen dan de massa wijzen op de grote mondiale problemen, zoals het klimaat en het milieu, en bijdehand als ze zijn, op de enorme inkomens- en vermogensongelijkheid. Dan is het toch fantastisch dat het WEF prachtige plannen heeft bedacht die ons moeten behoeden voor de ondergang. Gewoon eerlijk voorleggen aan de mensheid.
Hun plannen hebben alles te maken met transitie en transformatie. Uiteindelijk zijn we als mens allemaal gelijk. Vandaar hun slogan: “You own nothing, but you will be happy.” Het is maar in hoeverre je er in gelooft. Ik ben inmiddels op een leeftijd aanbeland waarbij ik heb geleerd nogal kritisch te kijken naar mooie plannen en beloftes die ons worden voorgelegd van hogerhand.
Het vervelende is alleen dat de gang van zaken in deze tijd aardig past in hun agenda.
gerrit jongen,ouwe dinosaurus, jij bent de enige nog op dit blogje die nog normaal denkt.
een zeldzaamheid.
ga alsjeblieft door met schrijven, en wat je ook doet laat ze je niet inspuiten.
groeten van een vriend.
https://youtu.be/WqYCWDm_VL8
old skool matters!
hashtak!
fuk interweb
https://youtu.be/J5zPbKp7lWY
Misschien is de pandemie voor de elite ook ‘vervelend’ en brengen ze hun agenda bliksemsnel in overeenstemming met de gewijzigde omstandigheden. Of denk je dat Schwab eigenhandig wat virussen heeft rondgestrooid?
De burger past zich trouwens ook aan: “Run op favoriete trouwdag in 2022” (kunnen we weer lekker feessie bouwen in de achtertuin).
Zullen we dan maar allemaal de open brief ondertekenen die oproept tot het stopzetten van de samenwerking van de VN met het WEF? https://www.tni.org/en/article/end-the-united-nationsworld-economic-forum-partnership-agreement
What is surprising is that by accepting this marriage arrangement with the WEF, the Secretary-General of the UN is marginalizing the intergovernmental system in order to ‘save’ it. https://www.opendemocracy.net/en/oureconomy/how-united-nations-quietly-being-turned-public-private-partnership/
Die open brief lijkt een goeie zaak. Het WEF loopt nu ineens hard van stapel met die agenda 2030. Zou men bevreesd zijn dat de massa wakker wordt en zich achter het oor gaat krabben. Waarom is ons niets gevraagd. Waarom zijn de onbetaalbare plannen niet besproken in ons eigen parlement en voorgelegd aan de bevolking? Waarom heb ik niet een stem kunnen uitbrengen op die bestuursleden van het WEF? Waarom is die clown Schwab al 50 jaar voorzitter?
Alvorens de brief te ondertekenen zou ik meer willen weten over de ‘goede’ bedoelingen van de VN. Heb ik ook nooit een stem op uit kunnen brengen. Staat ook zo ver af van ons eigen cluppie in Den Haag.
Over het WEF hebben we niets te zeggen want er is vrijheid van vereniging. De kritiek gaat in de eerste plaats naar de secretaris-generaal van de VN. “Artikel 13
1. De Algemene Vergadering zal studies
doen ondernemen en aanbevelingen doen met
het oog op:
a. het bevorderen van internationale samen·
werking op politiek gebied en het aanmoedigen van de geleidelijke ontwikkeling van het
internationale recht en van de codificatie
hiervan;
b. het bevorderen van internationale samenwerking op economisch, sociaal, cultureel,
opvoedkundig en hygiënisch gebied, en het
medewerken aan de verwezenlijking van de
rechten van de mens en de grondvrijheden
10
voor allen zonder onderscheid naar ras, geslacht, taal of godsdienst.” Had hij een adviesbureau bij de arm genomen dan was er geen probleem. Maar hij heeft wel degelijk een partnerschap ondertekent zonder dat de lidstaten hierover werden geconsulteerd (ZIe Handvest). “All this joint work might have some practical good if it were not for three crucial elements: firstly, the agreement circumvents the intergovernmental review process; secondly, the agreement elevates multistakeholderism as the solution to the problems with the current multilateral system; and thirdly the proposed multistakeholder partnerships are not governed by any formal democratic system. Were the Secretary-General convinced of the wisdom of a UN marriage with the WEF, he could have submitted the draft MOU for approval by the member states.”
voo de leute ger
https://youtu.be/0bt86ar1eGg
Jawel. Lang geleden had de ‘diender’ aanzien, privileges en een waardevast pensioen.
Maar echt populair was het ‘gezag’ (als ‘vriend en helper’) nooit. Dar geldt zeker voor de fiscus die de helft van je inkomen inpikt, zonder dat je invloed hebt op wat er mee gebeurt.
De ‘apenrotsen’ (overheidsdiensten) groeiden ten hemel. ‘Steeds meer bureaucratie om in de behoeften van de bureaucratie te vooorzien’.
War zei de legendarische Pim Fortuyn over ‘ambtenaren’? “Stuur de helft naar huis en laat de andere helft wérken!”
Dat zou en moest lukken ook. Een kleinere en veel slagvaardigere overheid. Dankzij automatisering en digitalisering. Hoera!
Helaas. De grote voordelen ervan liepen te pletter op de ‘status aparte’ van de ambtelijke eilandjesmentaliteit en een chronisch gebrek aan politieke durf en leiderschap.
Wat dat betreft had Fortuyn gelijk met zijn oneliner: de helft van wat de fiscus inpikt wordt door de overheid verspild aan gasten die niets anders doen dan in hun neus peuteren.
Dat daarmee NIET de uitkeringsgerechtigden en gepensioneerden bedoeld worden zal duidelijk zijn.
Voor wie liever een filmpje ziet over het WEF: https://www.blckbx.tv/videos/davos-ontcijferd-stakeholder-capitalism-volgens-klaus-schwab
Maar je kan ook een volledig boek lezen. http://reparti.free.fr/schwab2020.pdf
Het ‘gemis van de menselijke maat’ mag niet worden gebruikt om het gemis aan recht op inspraak en verweer jegens de willekeur van de overheid te verbloemen.
Want daar gaat het om (zoals in alle bestuurslagen is aangetoond): de democratische rechtsstraat in dit land is een dode letter, als het gaat om de RECHTEN van de burger.
(We blijven het desnoods herhalen!)
Beste Gerrit, je hoeft het niet telkens op te nemen voor je maten van de Belastingdienst. Hun strapatsen werden niet alleen gedekt door de politiek en de z.g. ‘Volksvertegenwoordiging’, maar zelfs door de opperste bestuursrechter, de Raad van State, onder voorzitterschap van het onaantastbare Staatshoofd. So what?
Ook de Hoge Raad vindt dat er geen gronden zijn om verantwoordelijke (ex) bewindslieden strafrechtelijk te vervolgen. Ze dronken samen een glas, deden en plas en alles blijft gewoon zoals het altijd al was.
Blijft wel de vraag wanneer Biflatie dáárover eens iets durft te schrijven. Of is dat té kritisch?