We geven weer een zucht van verlichting, dat is dus het ontluchten van je longen, wanneer na de zoveelste beursdip weer de weg omhoog wordt gevonden. Maar iedereen zal zeker ook het gevoel kennen van de plotselinge stoot adrenaline die gepaard gaat met een flinke hap lucht die ineens wordt ingeademd bij een plotselinge schrikreactie. Dat zijn de bewegingen van mensen die we overal in onze menselijke maatschappij aantreffen.
De mens is ook maar een mens
De samenleving bestaat nu eenmaal uit mensen die hun maatschappij zo hebben ingericht dat niets menselijks vreemd is bij de bewegingen op bijvoorbeeld financiële markten. Deze markten worden beïnvloed vanuit het menselijk handelen. Een mens is een mens en maakt fouten om die later weer te herstellen. Soms duurt het een poosje vooraleer de mens in de gaten heeft dat ie een fout heeft gemaakt.
Evenwicht
Zodoende zien we in onze financiële wereld ook diverse bewegingen van op- en neergang. Het in- en uitademen van onze longen zijn in de financiële wereld de markten waar alles van waarde wordt verhandeld. De prijs wordt bepaald door vraag en aanbod. Is het aanbod gering dan stijgt de prijs en andersom bij een oplopend aanbod daalt de prijs. Dat is een gezonde handel waarbij altijd een soort evenwicht tot stand komt en de prijzen in balans worden gebracht door de handel zelf. Handelaren zien waar tekorten ontstaan en duiken er in met de bedoeling om een graantje mee te pikken van de hoge prijzen die worden geboden door een te laag aanbod. Na verloop van tijd is er vanzelf een evenwicht als genoeg handelaren de weg hebben gevonden. Dat zijn de gouden tijden van weleer toen de handel z’n eigen weg zocht door tijdig in te springen in de gaten die vallen door ontstane tekorten.
Het globalisme kwam
Echter kwamen er andere tijden toen na de WO2 de westerse landen hun handel na de wederopbouw weer probeerden uit te breiden tot ver over de eigen grenzen. Het globalisme werd geboren. Door niet alleen met de buren maar ook mondiaal handel te gaan drijven was het mogelijk productielijnen in goedkope landen op te starten waarmee goedkope invoer van producten naar eigen land mogelijk was. Met de dollar als wereldmunt was het makkelijk handeldrijven. Ook met de diverse opgerichte handelsverdragen en organisaties, zoals de WTO(World Trade Organization), de EU, en daarnaast de centrale banken met de meest invloedrijke FED, en daarna de ECB, werd getracht de handel te stroomlijnen over onze hele aardkloot.
De Chinese lampion
Het instrument daarvoor was de monetaire politiek van centrale banken. De westerse economieën werden rijker en de arme landen konden meeliften maar moesten wel flink investeren om grip te krijgen op het wereldtoneel. Vooral China is daarmee opgeklommen tot een economische wereldmacht. Maar niet voor niets. Er hing een prijskaartje aan doordat investeringen in innovatie in hoog tempo moesten. Daarvoor moest geld op de plank komen. Dat werd dus massaal geleend door de staat. De Chinese staatsschuld kwam daarmee op recordhoogte. Over de totale schuld bestaat weinig duidelijkheid vanwege de geslotenheid van het communistische systeem. Wel is bekend dat de lokale overheden enorme schulden zijn aangegaan die niet worden samen geteld met de staatsschuld. Een schuldbubbel van enorme omvang moet daar dus als een gevaarlijk opgeblazen zeepbel boven het land zweven.
Bubbel van wereldformaat
Behalve China zijn er heel veel landen met een staatsschuld van boven de 100 procent van hun BBP. De enorme mondiale schuldenbubbel is gegroeid door de opkomst van het globalisme. Je moest wel meedoen om bij te blijven. De overheden werden gesteund door hun handlangers, de centrale banken. Deze sturen de banken aan met hun monetaire beleidsmaatregelen. Door het globalisme hadden onderling concurrerende landen veel geld nodig waarvoor massaal krediet werd verstrekt. Als je als natie mee wilde doen of zelfs wilde inlopen op je concurrentie dan moest de prijs van krediet niet te duur zijn natuurlijk. Centrale banken zagen dat en stapsgewijs verlaagden ze de rentetarieven in een periode van 32 jaar. Rente alsmaar lager en de schulden alsmaar hoger. Een bubbel van formaat werd wereldwijd opgeblazen. Het lijkt er om te gaan wie de grootste heeft.
Kredietbubbel is niet leeg gelopen
Het menselijke competitie element speelt hier een flink woordje mee. Met open grenzen ging een wereld open voor de westerse economieën. Handel drijven en productielijnen opstarten in lage lonen landen. Er was veel geld nodig om concurrenten voor te blijven. De kredietbubbel was geboren. De eerste kredietcrisis van 2008/9 was daarvan het gevolg. Ergens begon het te kraken in de VS en tegelijk stonden alle banken wereldwijd op de kredietrem. De gevolgen van de diepe recessie zijn bekend. De kredietbubbel zou leeg moeten lopen zou je denken. Nou ja, voor een deel dus. Centrale banken moesten aan de bak om de mondiale economie te redden en verlaagden vanaf de eerste kredietcrisis systematisch de rentetarieven tot nul hier in Europa, waar Draki van de ECB zichzelf op de borst klopt en roept de EU te hebben gered van de ondergang. Oké, we hebben wat groei gekend, zij het cijfermatig lager dan voor 2009. En we hebben de laagste werkloosheid, zij het met de meeste flexcontracten ooit.
De laatste bubbel
Hoezo redding? Hoezo gezonde economie? Oké, dankzij Draki goedkoop geld, maar de hoogste bubbels in vastgoed en aandelen. En de laagste rendementen op staatsleningen, spaargeld en pensioenreserves. En een kredietberg van 3 x zo groot als in 2008. Schulden van overheden, bedrijven en particulieren hebben ongekend hoge toppen bereikt. De hoogtevrees wordt verdreven door een pilletje. De pilletjes van centrale banken die zo meteen massaal worden verstrekt in de vorm van nieuwe kwantitatieve stimulering. Het opkopen van bergen schuldpapier op balansen van banken en bedrijven die dreigen te bezwijken onder hun schuldenberg. Wordt dit dan de laatste bubbel? Kan niet anders. Met de rente op nul en negatief in de EU en op 1,5 procent in de VS voor de 10-jarige staatsleningen. We gaan dus wachten totdat de FED ook op nul zit. En dan? Daarna gaan we verder met negatieve tarieven, wereldwijd.
De ongelijke bobbel
Er staat nog genoeg geld geparkeerd op spaarbanken en in pensioenfondsen van de rijke landen. Het is tijd om de bobbel glad te strijken tussen de geldberg en de kredietberg. Het gaat vanzelf. Gewoon de rente naar de min en we betalen allemaal braaf mee. Een nieuwe vorm van belastingheffing via de bank. Moet de overheid wel hun fiscale tarieven verlagen natuurlijk. Alleen heb ik daar niet zoveel vertrouwen in, en ik vrees met mij nog wat anderen die het huidige monetaire plaatje een beetje volgen. Ik voorspel, en dat lijkt niet zo moeilijk, dat een nieuwe kredietcrisis gepaard zal gaan met een vertrouwenscrisis.
We gaan weer luchten
Een crisis met met publieke minachting naar alle beleidsmakers in de monetaire politiek. Vertrouwen in het bancaire systeem crasht met alle gevolgen van dien. Ach, het zal wel aan mij liggen. Wantrouwend als ik ben nu mijn pensioentje onder druk staat en mijn centjes op de bank na aftrek van inflatie en bankkosten interen. Ik blaas een zucht van verlichting als ik morgen wakker wordt en zie dat onze wegen nog vol staan met wel de helft aan vrachtverkeer in de file. We draaien nog. Maar we staan wel vaak vast in de file. Wordt toch tijd er dat er wat minder vrachtverkeer voorbij komt, dat geeft wat meer lucht, vooral schone lucht. Snapt u mijn beeldspraak?
GW
Ik denk dat er wel een oplossing komt voor de wereldwijde schuldenbubbel. Eerst komt er een digitaal betaalsysteem om contant geld weg te halen. Dan is iedereen ook gewoon traceerbaar. Vervolgens wordt dit gewoon gekoppeld met een chipje onderhuids waar meteen je gezondheid wordt gemeten, evenals je prestaties, wanneer je wel of niet slaapt, wat je wel en niet koopt kunnen ze zien aan je bankrekening evenals de reizen die je boekt etc etc We krijgen gewoon een betaalsysteem waar we de banken niet meer nodig hebben. Voor alle aardbewoners gewoon hetzelfde systeem. Voldoe je er niet aan dan is het “‘eerst een waarschuwing”‘ daarna een “klik”‘ en weg ben je. Misschien dat je dan bij een paar boeren nog voor een fles whisky een paar eieren kan kopen maar als de helft weggesaneerd is dan wordt dat ook al moeilijk, En kan je je hypotheek niet meer betalen, dan wordt je huis gewoon verkocht aan een investeerder die genoeg huurders op zn wachtlijst heeft staan. Dan moet je maar in een tentje gaan wonen zonder internet maar heb je ook geen toegang tot alles wat aan de digitale wereld is gekoppeld. Alles en iedereen wordt kunstmatig aan het lijntje gehouden, een voorop gezet plan, het is niet meer zoals vroeger toen economische modellen nog bestonden en waarvan je denkt dat ze nu nog bestaan. En u doet er allen aan mee. Niet omdat het moet, maar omdat het zo gemakkelijk kan.
Goed gezien , Silvia! We laten ons collectief als makke schapen naar de slachtbank lijden. Ik verzet me in stilte: altijd cash betalen. Zoekmachine DuckDuck Go , en dat soort zaken. Niet dat het veel zal helpen, maar ik wil later van mijn kinderen niet te horen krijgen dat ik ook heb mee gedaan.
zo is dat johan
meer kun je nie doen, resistance is futile
donder je ‘smartfoon’ ook on de plee en gebruik een ‘ouwe’
https://www.youtube.com/channel/UCJkOZZrGNEJYDhzVwd24Bfg/videos?disable_polymer=1
amazing polly
https://www.youtube.com/channel/UCJkOZZrGNEJYDhzVwd24Bfg/videos?disable_polymer=1
Op https://www.telegraaf.nl/nieuws/1315433930/vvd-wil-middeninkomens-vaker-spekken “VVD wil middeninkomens vaker spekken”. Maar dat betekent wel dat er minder uitgegeven zal moeten worden aan de zorg en de sociale zekerheid waar vooral de lagere inkomens van afhankelijk zijn.
Tijden de algemene financiële beschouwingen op https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/plenaire_verslagen/detail/4fa51072-9c23-4edb-b6ee-bfe0dac0148b zei VVD-tweedekamerlid Aukje de Vries daarover het volgende:
Ook minister van Financiën Wobke Hoekstra denkt op https://www.cda.nl/actueel/nieuws/het-land-van-morgen-de-hj-schoo-lezing-van-wopke-hoekstra/ in die richting:
De politieke discussie om lastenverlaging door te voeren staat inmiddels wel hoog op de agenda. Maar hopen dat er zinvolle besluiten volgen zonder politiek gekrakeel met als afloop een beetje voor deze en een beetje voor gene. Een echte lastenverlaging kun het beste worden bereikt door een algehele belastinghervorming met stevig inzetten op vereenvoudiging. Weg met de toeslagen, dat is verspilling en geeft teveel werk. Weg met de inkomstenbelasting voor belastingplichtigen in loondienst, met pensioen en met uitkeringen. Maak loonheffing eindheffing voor deze groep. Alleen aangifte voor ondernemers, freelancers en vermogenden, dus iedereen met inkomsten die niet onder de loonheffing vallen. Heffingskortingen afschaffen waardoor flink lagere (progressieve) tarieven mogelijk zijn.
Laat de politicus met lef nu eens opstaan. Een overheidsorganisatie als de Belastingdienst kan na vereenvoudiging veel beter ingezet worden in doelmatige controle en toezicht waar deze dienst nu nauwelijks aan toekomt. Kortom, een rigoureuze hervorming puur om de belastingplichtigen te ontlasten van teveel fiscale regelgeving, en uiteraard minder te belasten. Ik wil daar (weer) eens wat meer uitgebreid een column aan wijden.
@Gerrit Weibergen:
“Weg met de inkomstenbelasting voor belastingplichtigen in loondienst, met pensioen en met uitkeringen.”
Hoe moeten arbeidsongeschikten, die echt geen inkomsten uit werk kunnen genereren, dan overleven wanneer uitkeringen afgeschaft worden?
Ik bedoel het volgende. Schaf de inkomensafhankelijke toeslagen af, geeft minder rompslomp. Compenseer het gemis van de aanvulling op het inkomen door de tarieven voor de inkomstenbelasting(waarop loonheffing een voorheffing is) drastisch te verlagen. Ook de heffingskortingen er af. Dat zijn politieke beleidsinstrumenten waar constant aan wordt gesleuteld, afhankelijk van de samenstelling van een zittend kabinet. Inkomstenbelasting omlaag betekent voordelen voor werkgevers en werknemers. Een hoger nettoloon voor de werknemer betekent juist een lager brutoloon voor de werkgever waardoor onze arbeid goedkoper wordt. Brutolonen kunnen een beetje omlaag bij lagere belastingheffing.
Voordelen van lagere heffingen komen ten goede aan de midden en lagere inkomens. Het gemis aan toeslagen zal voor uitkeringsgerechtigden niet geheel kunnen worden gecompenseerd uit de lagere belastingen. Dat moet vanuit de miljarden aan toeslagen worden gecompenseerd. Deze moeten naar de sector sociale woningbouw en de zorgsector voor lagere huren en zorgverzekeringspremies. De Sociale Huursector kan via de Belastingdienst, met toestemming van huurders, inkomensgegevens ontvangen voor bijvoorbeeld het toepassen van een huurmatiging voor inkomens beneden de grens van modaal inkomen. Er is m.i. nog veel mogelijk met de besparingen op toeslagen en lagere belastingen. De politiek is alleen erg verdeeld omdat de achterban van de diverse partijen bestaat uit verschillende sociale lagen van de bevolking.
Maar nogmaals, de inkomstenbelasting moet m.i. geen instrument zijn voor inkomenspolitiek. Je kunt de sociale sectoren in onze maatschappij veel beter direct voorzien van subsidies en kortingen op hun afdrachten. Scheelt een hoop administratie richting Belastingdienst en burgerij. En scheelt een hoop ellende door lagere belastingdruk.
Misschien als instap voor een volgend fiscaal verhaal?
Het zal bekend zijn dat juist deze dienst een tollende draaideur was voor onze belastingcenten. Mwah, alleen al aan het knoeiwerk en de onwil rond de integrale automatisering zou menig groot bedrijf de kop hebben gekost. Niet bij ambtenaren en politici, want die worden -achteraf- altijd wel ‘verontschuldigd’.
Bijna een geluk dat ze niet meer zelf het wiel hoeven uit te vinden, maar mogen voorsorteren op de Europese ‘fiscalisering’.
In mijn nieuwe column: https://biflatie.nl/nationaal-fiscaal-gepruts-het-moet-echt-eenvoudiger/ neem ik het op voor de Belastingdienst. Deze was 48 jaar lang mijn broodheer en als werkgever gewoon een goeie. Als uitvoerende instantie van de opgelegde wet- en regelgeving kwam de Dienst steeds vaker in opspraak door falende systemen etc. De werkelijke oorzaak daarvan moet worden gezocht in de complexe regels en wetteksten die opgestapeld in systemen moeten worden verwerkt. Systemen die in de voortschrijdende tijd steeds vaker werden ingezet om via internet gegevens uit te wisselen met andere en lokale overheden. Dit vereist snelle innovatie en flinke investeringen. Echter is de Belastingdienst als uitvoerend apparaat afhankelijk van de “giften” uit Den Haag en als zodanig een sluitpost op de Rijksbegroting.
De Belastingdienst werd gekoesterd vanwege zijn incassotaak met een kasstroom waar zelfs de Shell jaloers op zou zijn. Maar als de Dienst voorzichtig aangaf dat vele miljarden nodig waren om de achterblijvende automatisering te reorganiseren dan was men in Den Haag niet thuis. Want er waren nog wat andere zeurende instanties die ook centjes nodig hadden. Wat ik hiermee wil zeggen is dat onze complexe wet- en regelgeving uit de hand is gelopen. Er zijn heel veel uitvoerende (overheids)instanties die constant moeten investeren in dure ICT om bij te blijven met voortdurende veranderingen. Overheidsinstanties lopen altijd achter als het gaat om innovatie, lopen altijd achter op maatschappelijke ontwikkelingen, lopen altijd achter omdat politieke besluitvorming veel tijd neemt. Zo werkt nu eenmaal onze democratie. Medewerkers bij overheidsdiensten krijgen vaak de zwarte piet toegespeeld terwijl de oorzaak van falen meestal wat verder gezocht moet worden. Regeltjes, regeltjes, en nog eens regeltjes. Daarvan raken we van de regel.
Niemand zal u persoonlijk iets kwalijk nemen, als voormalig belastingambtenaar.
Niettemin heeft de ervaring mij (vooral op het gebied van informatica, in de meest ruime zin), niet alleen bij belastingen, geleerd dat vooral de ‘eilandjesmentaliteit’ in ambtelijke kring het grootste struikelblok vormt voor een zo integraal (en dus doelmatig) mogelijke toepassing.
M.a.w. de in het bedrijfsleven meest logische overwegingen en oplossingen worden bij de overheid vaak om een soort ‘statusbehoud’ gedwarsboomd.
Blijkbaar onder het motto: waarom makkelijk (en transparant) als het ook moeilijk (en duur) kan?
Geen tijd om iets meteen echt goed te doen, maar vervolgens alle tijd om het x-maal opnieuw te doen.
Het word veel erger in de EU en de politici en banken hebben het velen malen erger gemaakt en we gaan in sneltrein naar een compleet failliete en verarmde eu bevolking.
https://www.youtube.com/watch?v=B6fOx7jevaM
mooie pieter, doorgestuurd naar ein kumpel in die heimat 🙂
teveel waarheden
https://youtu.be/mK7Ogn7gMXg