De schuldvraag
De schuld, die ken je, die bereken je, dat is een getal, een aantal euro’s. Het is heel belangrijk dat je daarmee begint. Kwantificeren heet dat met een geleerd woord. De omvang beschrijven. Maar dé schuld, daarmee bedoelen we: hoe is het zover kunnen komen? Is het jouw fout, iemand anders’ fout, of is het (onwaarschijnlijkst) ‘niemands’ fout? We zullen ervan uitgaan dat het je eigen fout is. Je bent roekeloos geweest, geen geldbeheerder zoals ‘een goede huisvader/huismoeder’ dat moet doen. Teveel uitgegeven, teveel gekocht? Geld verloren met een investering, op de beurs misschien? Hopelijk voor jou is het in geen enkel geval een verslaving, want dan moet je eerst daarvoor professionele hulp zoeken.
Wees eerlijk!
Wees vooral eerlijk tegenover jezelf, bij het bepalen van de schuldvraag. Want je kunt misschien anderen (iedereen?) wat wijsmaken, maar niet jezelf. Hoewel velen daar zelfs in slagen en ‘excuses’ zoeken. En vinden! Er zijn altijd zogenaamde excuses te vinden, als je echt wilt hoor. Maar we gaan ervan uit dat je eerlijk genoeg met jezelf bent om de realiteit onder ogen te zien. In bijna alle gevallen is het JOUW schuld. En wat de oorzaak van die schuld (in euro’s dan) ook is, jij wéét die oorzaak, jij kent ze. Jij hebt ze veroorzaakt en nu moet JIJ de oplossing zoeken.
Denk ook eens aan de schuldeiser
Een oplossing, de beste oplossing, voor iedereen. Voor jezelf, maar ook voor degene of degenen waaraan je zoveel verschuldigd bent. Dat kan een bank zijn of een firma. Of een privépersoon, een particulier. Want er is een schuldenaar, jijzelf. Dus ook een schuldeiser. Bij jouw oplossing zul je zeker moeten rekening houden met de schuldeiser (of schuldeisers). Hij of zij of dat bedrijf of de overheid heeft dat bedrag aan jou uitgeleend, en wil dat uiteraard terug! Je zult vast geen schuld hebben openstaan bij een liefdadigheidsorganisatie hé?!
Of de situatie loopt compleet uit de hand…
Sterker nog: waarschijnlijk zul je héél braaf en nederig die schuldeiser moeten vràgen om een oplossing, om zijn of haar akkoord. Samen aan een oplossing werken. Jouw eerste stap moet dus in feite zijn: de schuldeiser contacteren. Informeren. De situatie uitleggen, voor zover mogelijk, en dit ook weer zo eerlijk mogelijk. Jouw bereidheid tonen om een oplossing te willen. Erom vragen dus in feite. Wat je zeker niét mag doen is het probleem, die schuld, negeren. Laten slingeren. Uitstellen, kop in het zand steken. Want denk eraan: schulden gaan NOOIT weg! Alleen wanneer je een natie bent, een Staat, een land. Dan mag je, kan je schulden maken tot in de hemel. Kijk hier maar eens naar de Naionale Staatsschuld Meter van Nederland.
Debt and taxes…
Die achtervolgen je je hele leven. Sterker nog: schulden groeien aan, vermeerderen met de tijd. Er komt rente bij, nalatigheidsintresten bijvoorbeeld. Administratiekosten en zovele andere technische kosten vaak. Inningskosten. Deurwaarderkosten bijvoorbeeld. Dan worden het kosten bovenop boetes. Gestapeld op intresten en… u merkt wat er al heel vlug kan gebeuren. Wanneer de titel van dit artikel is ‘Tips om zo snel mogelijk van je schulden af te komen’? Dan is dat omdat die snelheid ook van belang is. Des te langer je het probleem uitstelt, des te omvangrijker het wordt. Jij hebt er alle belang bij om, allereerst voor jezelf, alarm te slaaan. Van te zeggen, toe te geven: dit kan zo niet verder. Met de billen bloot gaan, tja.
Ben ik alleen?
Hoe zie je schuld?
Bluf = uitstel
Real Life
Hier geef ik u enkele voorbeelden uit ‘het echte leven’. Dus geen theorie maar realiteit. Elke ‘case’ betrof iemand uit mijn familie of kennissenkring. Ieder van deze ‘zaken’ zijn wààr. Misschien bent u in een van volgende gevallen, situaties. Mogelijk kunt u er praktische lessen uit trekken. U kan eventueel net zoals een van deze mensen doen, de ene of de andere navolgen. Het betreft toevallig of niet inderdaad twee mannelijke personen. We noemen ze A en B.
Het voordeel van een goede bankrelatie
A had een uitstekende relatie met zijn bank sinds zijn 30ste, en dit wel 20 jaar lang. Deze bank verdiende mooi aan hem, maar ze was er ook altijd wanneer hij haar maar nodig had. Op zijn vijftigste kwam hij in de grote financiële problemen door slechte beleggingen. De bank bleef vertrouwen in hem hebben en stemde in met een afbetalingsplan. Het zou wel meer dan tien jaar duren vooraleer A terug op nul stond, zelfs niet in de plus. A betaalde netjes af. Na vijf jaar vroeg hij, na moed verzameld te hebben omdat het een ietsje beter met hem ging, zijn bank om de intresten te laten vallen voor de resterende vijf jaar. De bank wist dat A zijn uiterste best had gedaan en nog doet, en stemde in. De laatste vijf jaar betaalt hij zijn schuld dus zonder intrest af. De bank wist ook wel dat enig beslag laten leggen, of proberen op ander manieren meer of vlugger van hem los te krijgen, geen nut had. A had niks meer te geven dan wat hij al deed.
Het onverwachte doen, levert soms wonderen op
Wat ook zeer in A’s voordeel speelde was het volgende. A heeft een uitkering. Die is zo klein dat A zelfs helemaal niet hoèft wat maar ook af te betalen! Als A zou gezegd hebben, nu een vijftal jaar geleden: kiss my ass. Tja, dan had die bank niks maar ook niks kunnen doen. Echt! Mààr… Er is altijd een maar. In dat geval had zijn bank de schuld gewoon doen oplopen. Laten oplopen. Tot, misschien, A vroeg of laat wèl iets zal beziten. Een erfenis. Of een pensioenspaarfonds dat vrijkomt. Iets. En dan? Dan slaat zij toe. En terecht ook. Hij en ik hebben samen uitgerekend dat elke tien jaar zijn schuld verdubbeld zou worden. Terwijl, door vrijwillig te gaan afbetalen, die in een vijftiental jaar verdwijnen zou. Een rekensom, een gokje, een geste, en het wonder geschiedde. Samengevat: A hoefde niet te betalen maar doet dat toch. Binnen niet vijftien maar nu tien jaar in totaal is hij schuldenvrij. Want zijn bank, die ook hun gezamenlijke verleden niet vergeten is, heeft ook een geste gedaan.
Pas op als je de overheid als schuldeiser hebt…
B heeft een schuld opgebouwd bij de arbeids/werkloosheidsdienst. Na jaren zonder werk te zitten zonder zijn fout, slechte economische omstandigheden, kreeg hij uitkeringen. Helaas voor hem, later gezien, tevéél uitkeringen. De dienst eiste in één keer het volledige, teveel uitgekeerde bedrag terug. Dat niet alleen maar zelfs het dubbele bijna! Er waren al die jaren namelijk een soort van ‘sociale lasten’ bijgekomen. Goed heeft B het nooit begrepen (ik ook niet.) Dat geld had hij echter niet meer. Hij procedeerde, wat hem niets kostte, pro deo, maar won slechts in theorie. De dienst moest B een afbetalingsplan toestaan. Wat zij ook deed. Hij mag de schuld, dus wel het dubbele bedrag, jammer genoeg, in acht jaar terugbetalen. In theorie mocht hij de helft van het opgevraagde bedrag zelfs inbrengen in zijn belastingaangifte. Zo zou hij die ‘sociale lasten’ (nooit begrepen) dus naderhand via teruggave belastingen retour krijgen. Toch liep er iets fout. B had namelijk een zo laag inkomen nog als nieuw werk verdiend, dat hij nooit belastingen zou hoeven te betalen. Maar als je al niks van belastingen betaalt, krijg je niet ook nog eens geld terug.
…want de wet is niet altijd fair
Einde van het verhaal: B zal toch dat dubbele bedrag dienen terug te betalen. Het enige voordeel dat hij behaalde door te procederen, was dat er geen beslag zal gelegd worden door de overheidsdienst. Dat de maandelijkse bedragen relatief klein zijn en gespreid over een heel lange periode. Hij zal het financieel nauwelijks voelen, maar blijft volhouden dat de letter van de wet gevolgd werd, maar niet de geest van die wet. Hij trachtte nog in beroep te gaan bij een ombudsdienst, een rechtbank, een bemiddelingsinstantie. Alle middelen putte hij uit. Maar gelijk heeft hij hierin niet gehaald. Dura lex sed lex. De wet is hard maar het is de wet!
Praktisch
Tot slot het belangrijkste. U staat er niet alleen voor in Nederland. Er bestaan organisaties die bemiddelen. Die u willen helpen. Die u bijstaan in uw rechten, want zelfs al schuldenaar blijf je bepaalde rechten hebben. Zelfs die u leren om beter met uw geld voortaan om te gaan. Vraag en u zal gegeven worden! Maar wel de juiste lessen trekken uit al het bovenstaande. De volgorde respecteren.
- erkennen, bekennen
- niets uitstellen en zelf als eerste op je schuldeiser afstappen en uitleggen hoe de situatie is
- nederigheid en eerlijkheid tonen, bereidwilligheid, en een goede (bank)relatie helpt altijd (wat geluk ook!)
- komt u er toch niet uit samen, vraag dan professionele hulp. Voor onderhandeling, bijstand in je rechten.
- zorg dat je nooit meer in de schulden raakt, dus verander wat verkeerd liep, handel anders, of vermijd, u weet zelf wel best hoe het zo ver is kunnen komen. Eén keer dus zo’n misstap, geen twee keer hoor?!
Misvatting
Ook willen we hier even tussendoor een misverstand of onbegrip of onwetendheid uit de wereld helpen. Namelijk dat wanneer u een schuld heeft, een deurwaarder of incassobureau of zelfs uw schuldeiser niét uw vijand is, géén boeman die u met alle macht (nog verder) de grond wil inboren. Zie hen, hem, haar als, ook, een bemiddelaar waarmee, indien u van goede wilt bent, altijd te onderhandelen valt. Wie goed doet goed ontmoet. Wees een Man of een Vrouw. Blijf professioneel en nuchter. Zoek naar oplossingen, niet naar nog meer miserie.
De instanties
Het Nibud, Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting. Credit Expo, veel informatie over het schuldenprobleeem in Nederland, veelal door teveel krediet opnemen/verlenen. Ook de Rijksoverheid kan u helpen bij problemen met schulden. Banken hebben ook niet graag dat u in de schulden raakt, zoals Kredietbank Nederland . Het NVVK, de branchevereniging van schuldhulpverleners. Vrijwillige professionele hulp, gratis voor wie dat nodig heeft: SchuldHulpMaatje.nl. Er zijn altijd oplossingen!
De regels zijn zo gecompliceerd dat je als burger zo in de fout gaat, ook al keren ze bedragen uit terugvorderen met rente is juist business, infeite oneerlijk als je bekijkt Hoe Polen en Bulgaren, Roemenië hun slag slaan en er nog mee komen ook Ik?
Citaat: “Hij mag de schuld, dus wel het dubbele bedrag, jammer genoeg, in acht jaar terugbetalen. In theorie mocht hij de helft van het opgevraagde bedrag zelfs inbrengen in zijn belastingaangifte. Zo zou hij die ‘sociale lasten’ (nooit begrepen) dus naderhand via teruggave belastingen retour krijgen.”
Het gebeurt in ons toeslagen- en uitkeringslandje helaas regelmatig dat mensen bewust of onbewust teveel aan uitkeringen ontvangen. In deze tijd van flex-contracten geeft het nogal een administratieve rompslomp wanneer je na beëindiging van een tijdelijk contract over een (korte) periode een WW- of bijstandsuitkering ontvangt. Soms als aanvulling op te weinig uren arbeid of soms de volledige uitkering. Zo kan het gebeuren dat je over één of meerdere kalenderjaren meerdere baantjes en tussenliggende uitkeringen hebt ontvangen. Achteraf wordt dan door de uitkerende instantie geconstateerd dat er soms teveel is uitbetaald en wordt een bedrag bruto terug gevorderd. Dit gebeurt landelijk gezien regelmatig. Onopzettelijk maar ook wel bewust door de onverbeterlijke fraudeurs. Vervolgens komt het circuit op gang van terugvorderen en het maken van afspraken over de hoogte van het bedrag in maandelijkse termijnen. Wanneer men eenmaal begint met terug betalen dan is sprake van een negatief inkomen voor de inkomstenbelasting. En wel om reden dat het bedrag eerder (teveel) is uitbetaald waarop de verplichte loonheffing(loonbelasting en premies volksverzekeringen) is ingehouden door de uitkerende instantie. Je ontvangt dus een netto bedrag op een bruto toegekend bedrag. Wanneer je een jaartje later aangifte doet voor de inkomstenbelasting dan moet je natuurlijk het (bruto) bedrag wat je terug betaalt in de aangifte aangeven als een negatief inkomen en gaat het dus in mindering op het totale inkomen. Daarmee verwerf je dus een aftrekpost en ontvang je een bedrag terug wat gelijk is aan het bedrag aan loonheffing wat eerder door de uitkerende instantie is ingehouden. De terugvordering gaat in bruto bedragen en ligt gelijk aan het eerder toegekende bruto bedrag. In de aangifte breng je daarom ook het bruto terug gevorderde bedrag in mindering waardoor het eerder ingehouden bedrag aan loonheffing in de vorm van inkomstenbelasting retour komt. Dit is in het kort mijn gratis lesje inkomstenbelasting, misschien een nuttig advies voor degenen die het aangaat. Let wel, de uitkerende instanties geven geen fiscaal advies aan hun cliënten maar beperken zich alleen tot hun taak van terugvorderen. Het gebeurt daarom regelmatig dat (onschuldige) uitkeringsgenieters die per abuis teveel ontvangen bij het terug betalen verzuimen om hun negatieve inkomen in hun aangifte op te geven. In ons landje lopen veel onwetende burgers vast in de brij van administratieve en fiscale regelgeving. Ik heb jarenlang gepleit voor vereenvoudiging van ons belastingstelsel, maar ja, wie ben ik. Een roepende in de woestijn want het is alleen maar complexer geworden.
Dank voor deze verduidelijkingen!