Het wordt tijd dat de Nederlandse regering de werkelijkheid van Europa onder ogen ziet en ophoudt met het beleid van pappen en nathouden. Laten we van het slechtste scenario uitgaan en eerlijk werken aan het beste. Te midden van de inmiddels enigszins geluwde, maar hoog opgelaaide geopolitieke informatie-oorlog rondom Syrië, vielen de uitspraken van Minister Dijsselbloem van Financiën over de crisis in Europa nauwelijks tot niet op. Als was het de gewoonste zaak van de wereld sprak hij over de derde bailout van Griekenland van zo’n 11 miljard euro. Hijzelf, zo beweerde hij stoïcijns, had nooit beweerd dat de eerdere steunoperaties voldoende waren om de Grieken er weer bovenop te helpen. Hij niet.
Nederland is boos
Dit soort informatie slimmigheidjes maakt Nederland terecht boos. Niet dat we de straat op gaan. Daarvoor ontbreekt het totaalplaatje. Als we drie jaar gelden geweten hadden dat Griekenland zo’n driehonderd miljard euro zou kosten en daarna nog geen levensvatbare economie zou hebben, waren we wel degelijk in het verweer gekomen. Door onze politiek zijn we stelselmatig om de tuin geleid en het bos in gestuurd. Nederland is terecht boos.
Er moet steeds weer geld bij
Volgens het IMF heeft Griekenland in het kader van de derde bailout een aanvullende financieringsbehoefte in 2014 van ruim 11 miljard euro en in de vijf jaar daarna (!) van zo’n 9 miljard euro per jaar tot 2020 (!), waarna een jaarlijkse ‘onderhoudsbijdrage’ van een paar miljard euro (!) voldoende moet zijn om het land –ergens in 2030- weer boven water te krijgen. Maar dan moet er vanaf nu niets, maar dan ook helemaal niets meer tegen zitten. Wat een waanzin. Ongeveer tezelfdertijd als de uitspraken van minister Dijsselbloem kwam Ierland naar buiten met de aanvraag voor een derde bailout van zo’n 10 miljard Euro. Door alternatieve economen, bloggers en columnisten was die allang verwacht, dus daar zat geen verrassing in. Maar reken niet buiten de waard van de Ieren. Het gaat hier, aldus de Ierse regering, niet om een bailout, maar om een voorzorgskrediet. Alweer een nieuwe term. Als een konijn uit de grote hoed van Europa.
Meer schuld, minder bezit
Even voor de goede orde. Sinds begin 2011 -dus slechts een luttele twee jaar geleden- heeft Ierland met steun van u en mij er ruim 67 miljard Euro doorheen gejaagd, heeft het land de lokale pensioenen geplunderd ter hoogte van zo’n 17.5 miljard en is er een enorme ‘bad bank’ opgericht die sindsdien alleen maar ‘badder’ is geworden. Lees hier verder.
“Hijzelf, zo beweerde hij stoïcijns, had nooit beweerd dat de eerdere steunoperaties voldoende waren om de Grieken er weer bovenop te helpen. Hij niet.”
Nee, WIJ niet, maar hij en zijn voorganger wel. Nu is wat hij nu beweert in overeenstemming met wat wij vinden, namelijk dat geen enkele som genoeg is om de Grieken te redden, maar we stappen er zeker niet zomaar overheen, dat de Onze Minister destijds heeft gezegd, dat we alles met winst zouden terugkrijgen. Dat krijgt hij nu telkens onder zijn neus gewreven, wanneer hij wil bezuinigen.
Griekenland krijgt in feite bijstand. Wat Nederlandse gemeenten doen, wanneer iemand bijstand krijgt, is naar de bezittingen kijken. Griekenland heeft een hoeveelheid goud. Waarom is die nog steeds niet verkocht. De bijstand heeft ook een bepaalde hoogte; deze is toereikend voor de noodzakelijke kosten van bestaan, in het geval van Griekenland de doorbetaling van de salarissen op normaal niveau. Als ze er speelgoed van kunnen kopen, zoals dat oorlogstuig, dan is de norm te hoog vastgesteld. Tenslotte dient een bijstandsgerechtigde ervoor te zorgen, dat hij weer zelfstandig in zijn inkomen kan voorzien. Wel, dat kan Griekenland: voor de kust ligt een hoeveelheid aardgas, waarmee ze ruimschoots alle schulden kunnen voldoen en een welvaartsstaat à la Norvège kunnen opbouwen.
Tot nu toe wordt dit alles nagelaten en Dijsselbloem staat erbij en kijkt ernaar en bestaat het zelfs nog om geld erbij te smijten. Dus als antwoord op de oproep van dhr. Tissen: met onmiddellijke ingang stoppen ook nog maar een cent aan landen als Griekenland te geven en terughalen, wat je kunt. Desnoods verpachten ze Kreta, zodat we daar bankiers kunnen opsluiten en martelen.