Vervolg van deel 1. We moeten toch de zaak Sharifi die de Belgische politiek wekenlang in de ban hield relativeren. Elk mensenleven telt, in onze ogen toch. Aldus vervolgen we : 5 jaar geleden kwam deze jonge Afghaan naar België in de hoop op hulp, steun, asiel, een nieuwe toekomst. In eigen land was zijn leven in gevaar omwille van een bloedvete waarbij hij iemand zwaar gewond had. Afghaanse gewoonten en gebruiken, zo’n bloedvete, u begrijpt. Wekenlang heeft dus de Belgische politiek over niks anders gedebatteerd dan over zijn lot. Inmiddels heeft Navid de Vlaamse taal geleerd, werk gevonden als loodgieter en zelfs een lieve vriendin. Als iemand het perfecte posterchild was van een immigrant of asielzoeker die zich 100 procent aangepast heeft, dan was het hij wel. Dus wat zegt een verondersteld toch menselijke overheid? We sturen die jongeman terug naar Afghanistan, hij was niet op de vlucht voor de oorlog, dus weg ermee. En zo geschiedde op 1 oktober 2013. Terug naar een land verwikkeld in een burgeroorlog, dat is het trieste lot dat Navid Sharifi trof, weg werk, weg droom, weg toekomst, weg vriendin. De politiek is, ondanks enorme tegenstand van de publieke opinie en de pers, blij dat ze ervan af is. Want : veel dringender bezigheden wachten!
Vertrekpremies
Wat zijn dan die “dringender bezigheden”, wat houdt de Belgische politiek écht bezig, waaraan weidt en moet zij ook wijden al haar aandacht? Aan…de eigen zakken vullen mevrouw. Eigen portefeuille eerst! Dus nu terug tot de orde van de dag : de vertrekpremies. Van politici wel te verstaan. Hoeveel moeten we een vertrekken politicus betalen en hoe lang? Inderdaad zeer dringende zaken die alle aandacht opeisen. Zo gaat kamerlid Stefaan De Clerck de overstap maken van volksvertegenwoordiger naar beheerder bij de grootste telecommaatschappij van België, Belgacom. Groot nieuws. Tja, heeft die toch wel recht op 9000 euro per maand, twee jaar lang. Commotie! Moeten we deze zelf opgestelde regels herzien of doorgang laten vinden? Debatten, pers, publieke opinie – heel de battaklang. Deze nationale discussie uitgaande van de politiek is nog bezig…
En de echte problemen?
Zomaar uit de losse hand : de schuldencrisis wereldwijd. De manke nationale begroting. De armoede. De oplopende werkloosheid. De loonkloof. De vergrijzing van de bevolking. Het milieu. De immigratie van vluchtelingen. Nou zo kunnen we wel nog even doorgaan. De échte problemen? In de koelkast ermee. Zorgen voor later. Voor de volgende generatie…politici.
“Nooit eerder meer faillissementen in België”
“Bijna miljoen extra Europese werklozen in een jaar”
“Eén wereldburger op 8 lijdt honger”.
Waar ze wel tijd voor vrijmaken mijnheer
De tarieven voor het openbaar vervoer verhogen. Geld moet blijven binnenkomen uiteraard. De christen-democraten van het Cdh willen chocoladerepen verbieden (!). Ze zetten misschien aan tot roken, u begrijpt. Heel belangrijk dat we daar een stokje voor steken. Een smokkelaar van misdaadgeld betrapt met 800.000 euro misdaadgeld? Afkopen die handel : de rechter spreekt 5000 euro boete uit, geen gevangenisstraf. De ping-ping, weet u wel. Die asielzoeker Sharifi ? Die had géén geld, bad luck…
