Waarom sparen we nog? Geef uw geld uit, red de economie

De vertwijfeling slaat toe. Wie het nog weet mag het zeggen. Waar gaan we naar toe in dit historische monetaire tijdvak. De tijd van monetaire experimenten, van negatieve rentetarieven tot aan de hoogste mondiale schuldenberg ooit gemeten. Een tijdvak van extremen dat niet lang meer kan duren. We zien momenteel veel uiterste waarden in onze maatschappelijke omgeving. Een economie die wordt aangedreven door de kredietverstrekking van het machtige bankenkartel. Met extreem lage rentetarieven en een extreem hoge kredietberg. Hoe gek kun je het maken.

Krediettijdperk: Van 12 naar 0 procent

Toch kijkt niemand er nog van op. We zijn er aan gewend geraakt dat rentetarieven al geleidelijk dalen vanaf de jaren tachtig in de vorige eeuw. Heel voorzichtig in honderdsten van procenten met af en toe een korte stap omhoog en daarna meer treden omlaag. Van rentetarieven met percentages tussen 8 tot 12 procent in de jaren tachtig tot aan percentages van min 0,5 tot ongeveer 4 procent. Uiteraard worden er hogere tarieven berekend voor consumptief krediet, maar het verschil in de tarieven voor spaargeld en hypotheken ligt momenteel wel erg dicht bij elkaar. Je krijgt je 0,0 tot 0.1 procent rente voor je spaargeld en betaalt 1,1 procent hypotheekrente bij de laagste aanbieder.

Verdienmodel banken naar de knoppen

In het verleden lag het verschil tussen de spaarrente en leenrente op meestal 2 procent. Logisch, het was het verdienmodel voor de banken. Nu is het verschil slechts 1 procent. Dat zegt veel over het verdienmodel van onze banken. Met het dalen van de rente naar een nulpunt daalt tegelijk hun verdienmodel. Banken zijn ten tijde van de expansie van het krediettijdperk enorm gegroeid en nemen samen met de andere financiële instellingen een groot deel van het nationale Nederlandse BBP voor hun rekening. De financiële sector heeft daardoor een waterhoofd. Nederland staat aan de top in Europa als het gaat om de kredietverlening aan bedrijven en particulieren. Wat de staatsschuld betreft staan we als lidstaat van de EU er beter voor. Althans tot eind 2019. Vanaf 2020 gaat de staatsschuld weer flink oplopen. Opgeteld gaan de schulden van particulieren, bedrijven en de staat behoorlijk knellen als het nationale BBP daalt door economische krimp. Daar gaan we last van krijgen. Samen met de banken.

Iedereen wordt nerveus

Door insiders wordt het einde van het huidige monetaire fiat geldsysteem voorzien. Centrale banken hebben met hun beleid van verruiming van de kapitaalmarkt d.m.v. lage rentetarieven en opkopen van schuldpapier de banken in een lastig parket gebracht. Wanneer op gegeven moment de rentemarge tussen inlenen en uitlenen kleiner wordt, komen winst en stabiliteit in gevaar. Dan moet je reserves gaan aanleggen voor mindere tijden. Dat gebeurt inmiddels door de coronacrisis volop. Een ongelukje komt echter zelden alleen. In een crisis worden investeerders voorzichtig en wenden zich minder tot de bank van lening. Tegelijk zijn banken voorzichtiger in het verstrekken van krediet aan startende ondernemers. En vragen noodlijdende bedrijven en particulieren uitstel voor hun aflossingen. Opgeteld zien we hier een kredietcrisis in wording. Linke soep voor onze banken die ook nerveus worden.

Neergaande spiraal

Maar ook bankrekeninghouders worden nerveus. Wat te denken van de depositorekeningen met een ton en meer aan spaargeld. Daarvoor vergoeden de systeembanken geen rente meer. Sommige banken berekenen al 0,5 procent negatieve rente voor deposito’s van € 2.500.000 en meer. In Duitsland zijn al meer banken die een half procent in rekening brengen vanaf een ton. Veel van deze vermogende particulieren zijn met een deel van hun geld naar de beurs gestapt. Dat zijn de late instappers die zorgen voor de laatste beursrally. Tegelijk zien we een tegengestelde beweging bij de minder vermogenden. Mensen met angst voor de komende crisis zijn voorzichtig en sparen juist meer. Dit betekent dat er minder wordt uitgegeven waardoor de economie verder krimpt door dalende omzetten. De bekende neergaande spiraal. Deze ontwikkelingen schudden de massa wakker. Het vertrouwen in de monetaire maar ook politieke beleidsmakers slaat om naar wantrouwen. En zie daar, de ideale mix voor een recessie van formaat.

ECB, opkoper van oud papier

Centrale bankiers zien de problemen groeien en durven nauwelijks nog de rente te verlagen. Ze zouden hun opkoopbeleid van waardeloos schuldpapier kunnen uitbreiden maar die handelingen wijzen op paniek. Haal het waardeloos schuldpapier van de bankbalans en iedereen kan weer terecht voor een lening. Niet aflossen? Geen probleem, de ECB is opkoper van oud papier. Wie hier nog waarde aan hecht leeft in sprookjesland. Als centrale banken eeuwig kunnen doorgaan met opblazen van hun balans dan kunnen accountants en boekhouders ook met ontslag. Zijn dan overbodig in deze nieuwe wereld van het waardeloze geld. Dat is dus waar we naar toe gaan. Wakkere analisten doorzien het eindspel en halen hun geld van de bank. Kijk naar de goud- en zilverprijs. Deze gaan door het dak. Kijk ook naar beleggers die vluchten naar zogenaamd veilig staatspapier. Obligaties met negatieve rendementen zijn in trek. Puur alleen omdat men aandelen niet meer vertrouwt. Die gaan straks crashen als ook particuliere beleggers het eindspel doorzien en hun bankaandelen als eerste van de hand doen. Als die daling doorzet volgen de bankrekeninghouders. Dan zien we de angst bij de massa die niet weet waar ze heen moeten met hun spaargeld.

Vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard

Toch heb ik een goeie tip. Haal uw geld van de bank en geef het uit. Als we dat massaal doen dan redden we onze economie. Stijgen de omzetten, stijgen de vacatures, stijgen de investeringen, stijgt het kredietvolume, stijgen winsten van de bank, en stijgt het algemeen vertrouwen. Maar of iedereen dat doet? Een bekend spreekwoord zegt: Vertrouwen komt te voet, maar gaat te paard. We gaan het zien.

GW