Werknemer versus Werkgever (deel1)

In deze tweedelige reeks gaan we na onder welke druk beide partijen staan, de werknemer zowel als de werkgever.  Van beide kanten heerst er toch nog veel onbegrip voor de situatie waarin de ander verkeert in deze crisistijden. Werknemers hebben het zeer moeilijk heden ten dage maar ook de broodheer, de ondernemer, heeft het zeker niet makkelijk. Deze riskeert zijn eigen middelen, inspanningen en zelfs toekomst – en is ook nog eens verantwoordelijk voor de toekomst van zijn personeel.  Een welgemeende poging dus om beiden meer begrip voor mekaar bij te brengen en op deze manier een kleine bijdrage te leveren om de economie terug op gang te krijgen.

De werknemer

1 op de 5 werknemers voelt zich helemaal gelukkig met zijn baan, aldus een onderzoek bij Britse werknemers, van de 62 procent die tevreden is.  De belangrijkste voorwaarde daarvoor is niét zozeer het salaris (36 %), wat je wel zou denken, maar de baantevredenheid (56 %).  Daar kan dus nog aan gewerkt worden, zeker omdat dit wil zeggen dat 38% van de ondervraagden niét tevreden is.

Tevredenheid

Dat kunnen we dan nog opsplitsen, het belangrijkste eers : de aard van de opdracht; de collega’s; werkuren; flexibiliteit; en loon. Daarna komen een gevoel van succes; de werklocatie en -omgeving, werkzekerheid en verplaatsing. De erkenning moet natuurlijk ook niet vergeten worden. Allemaal zaken wat de tevredenheid van personeel kan beïnvloeden.

Grootste ergernissen

Dat zijn, ook als belangrijkste eerst: het salaris en de stress; gebrek aan promotiekansen en de politiek op de werkvloer; gebrek aan werkzekerheid en extra voordelen; de werkuren; de verplaatsing; het ontbreken van succesgevoel; en collega’s. Samengevat mogen we dus stellen – wanneer we de Britse werknemer als universele werknemer beschouwen en waarom niet – dat de aard van de desbetreffende baan heel belangrijk is.  Werkgever: geef hem en haar dus geen onnuttig of afstompend werk! Dat hij graag met fijne collega’s werkt. Dat stress zoveel mogelijk vermeden dient te worden. Deze drie hangen zeker nauw samen.  Laten we het nu over die werkdruk, die stress, hebben.

De werkdruk

De FNV ondervroeg 13.000 mensen in loondienst.  De helft gaf aan stress te ondervinden van angst voor ontslag, hoge werkdruk en niet of nauwelijks kunnen rondkomen van het loon.  “Hetzelfde werk wordt gedaan door minder mensen. We voelen ons meer dan ooit onder druk gezet“, aldus een bijzonder hoogleraar Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde. Hieruit blijkt dan weer, toch specifiek de Nederlandse werknemer, dat er ontzettend veel stress heerst. Beter verdeeld werk, iets meer loon en meer werkzekerheid zijn de oorzaken waaraan de werkgever moet sleutelen. Want vergeet niet: gelukkig personeel is personeel dat rendeert, dat u als werkgever uiteindelijk alle voordelen brengt!

Absoluut te vermijden!

Veel werkgevers verhogen de werkdruk noodgedwongen, ze hebben natuurlijk te maken met de crisis, maar dit keert zich uiteindelijk tégen het bedrijf, met meer personeel dat ziek valt of, misschien zelfs sabotage pleegt! We halen de meest onzinnige toestanden aan: “Werknemer zit 4 dagen per jaar op toilet“.  Maar wat we dan niet horen is: “werknemer staat 14 dagen per jaar in de file om naar zijn werk te gaan”.  Of willen we terug naar 1936, naar de “Modern Times” van Chaplin?

[youtube id=”bDkM0ux6H50″ align=”center”]

En tenslotte nog dit, werkgever : lees vooral dit verwijtende artikel volledig uit getiteld “Tegenover de toplonen van de CEO’s staat de loonstop van de werknemer”.  ’t Is crisis voor iedereen dus als u nu een beetje van uw plenty zou inleveren om uw personeel een beetje meer inkomen te verschaffen? Onnuttig en afstompend werk gaat uitbesteden aan machines ook – uiteindelijk zult u meer tevreden personeel hebben en dat zal uzelf direct ten goede komen.  Help een ander dan help je jezelf! (wordt vervolgd)