Er is al heel wat geschreven en gewezen. Hij is schuldig, nee zij! De bankiers en de rijken, de grote graaiers, ontbossers en plantagehouders met monoculturen en natuurlijk de multinationals en de “oliebronbezitters”. Wie echter alle problemen tot in zijn details terugbrengt die komt onherroepelijk uit bij de individuele mens. U en ik. Duizenden gedachten gaan er per dag door ons hoofd. Door onze keuzes en persoonlijke etikettering van goed, slecht, verkeerd, een kans, een koopje, niet of niet helemaal eerlijk zijn, maken wij de wereld, geven we het bestaan handen en voeten. Dat wat is komt door ons, individueel, als groep, of als menselijk collectief in zijn geheel.
Wij zijn scheppers van wat is en wat zou kunnen zijn
Wat mij betreft heeft het crisis-gedrocht lang genoeg zijn gang kunnen gaan en is het tijd om ons enorme potentieel te gebruiken voor vernieuwing. Nee niet een beetje en ook niet op een beperkt gebied. Ieder van ons wil graag veilig kunnen leven en in zijn basisbehoeften kunnen voorzien. Wonen, eten, leermogelijkheden, werkgelegenheid en gebruik kunnen maken van ten minste een basale gezondheidszorg. Nu zitten we nog goed in het vet en kunnen we zonder al te veel problemen een mindere tijd aan. Nog langer wachten maakt dat we vanzelf dunner worden en onze krachten verspelen voor de veranderingen die nodig zijn.
Ieder voor zich of onder de paraplu van een sterk sturende overheid?
Momenteel bevinden we ons in een situatie die gekenmerkt wordt door een enorme complexiteit en verstarring. Onze politici proberen met meer dan een miljoen aan ambtenaren en een onvoorstelbare hoeveelheid regels tot een stuur- en maakbare samenleving te komen. Het hoogste doel is om elke individuele mens tot in het extreme te beschermen en te begeleiden. Door verboden en geboden, door belastinginning en subsidiëring, door boetes en beloningen wordt geprobeerd om steeds meer details van het leven en samenleven te regelen. In plaats van een vooruitkomen zuigt een dikke modderige stroop ons steeds vaster in het bestaande.
Ik wil het leven ervaren en vertrek
In tal van “Ik vertrek programma’s” worden mensen gevolgd die in hun binnenste voelen dat we door al dat geregel en beschermen, door voortdurende herverdelingen van inkomen, door een overheid die steeds meer ingrijpt in het persoonlijke, ons leven aan het kwijtraken zijn. We bestaan in een duaal systeem. Leven kan niet zonder dood, heelheid niet zonder ziek zijn, arm niet zonder rijk, opgesloten zijn niet zonder vrijheid tot bewegen, doen en later.
Van twee walletjes eten
Premier Rutte zei deze week in zijn H.J. Schoo lezing dat Nederland moet veranderen, dat we voor ingrijpende keuzes staan en dat we weer meer voor ons zelf moeten gaan zorgen. Dat lijken mij prima stellingen mits, dat meer voor ons zelf zorgen, ook leidt tot een enorme afbouw van de overheid, de overheidsbemoeienissen, de belastingen etc. etc. Te veel politici willen van twee walletjes eten, het één invoeren zonder het andere los te laten. De machtigen willen hun macht niet kwijt, de superrijken willen superrijk blijven of kort samengevat: Ieder die het nu meer dan goed heeft wil het zo houden.
Met of zonder ineenstorting van wat nu is?
Heel veel reageerders op eerdere artikelen op Biflatie zijn van mening dat grootscheepse veranderingen niet mogelijk zijn door aanpassing van het bestaande systeem. Een nieuwe opbouw en structuur zou alleen mogelijk worden na een grootscheepse inéénstorting. De mens, aan de ene kant enorm wijs, sociaal en koesterend met aan de andere kant wreedheid, hebberigheid, alleen gaan voor het persoonlijke belang. Uit wat de komende jaren gaat gebeuren zal duidelijk worden in welk ontwikkelingsstadium wij ons bevinden. Er is op dit moment maar één zekerheid. Ieder van ons, kan elk moment weer, kiezen voor dié beslissing die het best is voor het universum, de wereld, de mensheid, zijn stad of dorp, zijn familie of gezin en last but not least kiezen voor dat wat voor hem of haar de meeste vreugde en het beste gevoel brengt.
Heel goed stuk , Dank je wel
Teveel gevestigde belangen houden de broodnodige hervormingen tegen. Nederland is inderdaad te ver doorgeschoten in de enorme ambtelijke regelgeving en nivellering. Zojuist weer bekend geworden dat diverse aangekondigde belastingmaatregelen leiden tot verdergaande nivellering. Wanneer dit proces niet stopt wordt onze productiviteit alleen maar kleiner. NL is net weer gezakt op de lijst van meest concurrerende landen waar diverse oorzaken aan ten grondslag liggen. De belangrijkste is misschien wel dat we vastlopen in een voortdurende compromispolitiek. Steeds een beetje van dit en een beetje van dat. Waarom zou een land als bijvoorbeeld Rusland de laatste tijd veel harder zijn gegroeid dan ons? Juist ja, veel minder denigrerende overheidsbemoeienis met de economie. Dat is wat ons nekt. Als niet snel ons bedrijfsleven en ondernemende ZZP’ers wat meer ruimte wordt gegeven in een onbelemmerde bedrijfsvoering zonder beklemmende overheidsbemoeienis, dan zullen we alleen nog verder wegzakken op heel veel lijsten.
De laatste fase van ‘oneindige groei’, waar het westen zich momenteel in bevindt, is gestoeld op krediet en financial engineering; zelfs de rente op die naar voren gehaalde consumptie wordt onhoudbaar.
Punt is, zodra iemand van enig statuur; Merkel, Obama, Rutte, Draghi laat vallen dat het huidige systeem van valse beloften onhoudbaar is, klapt de zaak acuut.
Dusss; de status quo blijft overeind, bang als de massa is voor het onbekende. En een ongelukje met een reageerbuis in Syrie om de petrodollar status quo te handhaven hoort daar gewoon bij.
Beschavingen gaan ten onder; niet door deflatie of door ‘s-Konings mandaat als “Morgen gaan wij ten onder”.
De maatschappij heeft het parasiteren op zichzelf verheven tot ware kunst, daarom: de basiseconomie NAAST een puur kapitalistisch systeem om de machtsbasis van een toekomstige status quo geen fundament te geven.
Ofwel; vrijheid, blijheid. Biflaten.
Om het een beetje te verduidelijken; een notoire filerijder met een werkende partner, een onderwaterhypotheek, 2 kiddo’s in een vechtscheiding, gebukt gaande onder een tanende koopkracht en wanhopig zoekende naar Ikea geluk op afbetaling kan de status quo loslaten en terugvallen op de basiseconomie, haar kapitalistische tegenpool wordt zo, bij kritieke massa, automatisch aangesproken op haar adaptieve vermogen.
Duh, biflaten.
Kiezen?
Collectieve keuzes zijn gemaakt. Zijn ons opgedrongen. Hebben wij elkaar opgedrongen. De koek is verdeeld. De koek is op. Driekwart van de mensheid heeft er niets van gezien.
Belabberd rentmeesterschap. Uitgeputte, verschroeide aarde. Samen hébben wij gekozen.
Welvaart op afbetaling voor een minderheid, voor rekening van de anderen en volgende generaties.
Superieure, technische maakbaarheid. Als een belachelijk decor van papier-maché bij een paar decimeter sneeuw of een stroomstoring. Teruggeworpen naar de basis: lopen en pennenbak. Even maar. Had een waarschuwing moeten zijn. Maar het gaat over en wij kunnen lachend dóór. Met ons denkbeeldige, virtuele leven. Vol leugens, valse beloften en misleiding. De jacht op gouden kalf en heilige koe.
De mens is wijs? De mens is onwijs. Zelfs de hersens van Einstein voor meer dan 95% gevuld met pulp. De potentie bedoeld voor een hoger bewustzijnsniveau. Waarop een eigen, vrije, onafhankelijke en individuele keuze mogelijk is. Los van de wereld, de dwangneurose en het hoongelach. Los van verkramping, onverschilligheid en angst. Gericht op onze enige hoop: het onwankelbaar vertrouwen in de uiteindelijke Verlossing.
Inderdaad, verlossing van onwetendheid, dat is mogelijk in de menselijke vorm.
Einstein wist veel van de grofstoffelijke fenomenen, echter niets of nauwelijks iets van de fijnstoffelijke. Hij concludeerde bv dat licht het meest snelle reist in de wereld. Dat is natuurlijk niet zo; de materiële geest reist veel, veel sneller. En is, bij wetenschappelijke beschouwing, de enige reiziger …
Iggy Pop heeft er een liedeke over geschreven; The Passenger.
Reactie verwijderd. Off topic.
Goed geschreven weer Ben.
Maar ik zal bij hoog en laag blijven volhouden dat alle goed ideeen geen enkele kans van slagen hebben zolang het monetaire systeem niet eerst helemaal veranderd wordt.Dan pas kunnen we iets beters gaan opbouwen.
Op zichzelf te zijn betekent volkomen voor zichzelf kunnen zorgen (eigen waterbronnen – waterput enz., eigen energiebronnen etc.)
Zolang het niet het geval is, zolang de mensheid afhankelijk van de derde is heeft het geen enkel zin om over de hervormingen te praten.
Ooit van “downshifting” gehoord?
Dat is onze redding, en niet al dat berg absurde dingen die westerse maatschappij heeft opgebouwd. Beurzen, megapolissen, hypotheken, belastingen, wapenindustrie, industrie, snelwegen, urbanistische landschap, etc., etc., etc… Al bij al zo onmenselijk en bizar.