De kredietbeoordelaar Standard & Poor’s verlaagde  de kredietwaardigheid van Griekenland, Spanje en Portugal in 2010 al meerdere malen. Dat deze Amerikaanse kredietbeoordelaars natuurlijk ook weer een eigen (politieke) agenda hebben lezen we nergens in de pers.

De crisis is Europa leidt de aandacht heerlijk af van de eigen monetaire financiering. Dit geldt ook voor de Britten, die gezellig meedoen aan het euro’tje pesten, waar ze al jaren specialisten in zijn. Vergeet niet dat de Britten en Amerikanen, in tegenstelling tot de Europeanen, gewoon al massaal hun eigen staatsobligaties opkopen. Deze vorm van “nucleaire” financiering komt nu pas bij de ECB op de agenda. Als ze dat niet hadden gedaan was de rente al lang opgelopen tot een procent of tien.

Ondertussen halen Griekse (en zo langzaamaan ook Portugese en Spaanse) burgers en masse hun geld van de bank, omdat ze er geen vertrouwen meer in hebben dat hun overheid de depositogaranties kan waarmaken. Dat brengt hun toch al sterk verzwakte banken verder in problemen. Ook banken elders in Europa zijn geraakt, omdat zij vele tientallen miljarden aan de Griekse overheid hebben uitgeleend.

Dat grote Europese banken zo veel geld hebben uitgeleend aan de Zuid-Europese landen is tevens ook de reden waarom de reddingspoging geslaagd is. Een nieuwe bankencrisis kunnen ze gezien de deplorabele staat van de overheidsfinanciën nu niet meer opvangen. De redding moet er dus komen. Zoals we eerder geen bank konden laten omvallen, zullen we nu geen land kunnen laten omvallen. Je kunt dus voorlopig rustig gaan slapen.

De grootste geldschieter, Duitsland, bevindt zich echter in een zeer lastige situatie. Het is namelijk niet te zeggen of het bij Griekenland blijft. Het is helemaal niet zeker of Griekenland wel orde op zaken kan stellen en de kans is groot dat ook Portugal en Spanje zullen volgen. En Duitsland weet als geen ander waar deze bailout trend toe toe kan leiden; met de hyperinflatie van de Weimar republiek in het achterhoofd denken ze wel twee keer na om de geldpers te hard aan te zetten.

Misschien kiest men uiteindelijk toch voor de weg van de minste weerstand: het opkopen van Griekse staatsobligaties door de ECB, de nucleaire optie. Op de langere termijn is dit zeer schadelijk voor de waarde van de euro en ook voor de stabiliteit van de eurozone, maar op de korte termijn (en zo denken politici) wordt de angel uit het probleem getrokken.

Goud zal hier verder van gaan profiteren, doordat steeds meer Europese spaarders en toekomstige gepensioneerden zich willen indekken. Uiteindelijk komen we over een aantal jaren natuurlijk uit bij de enige echte oplossing: een wereldwijde schuldsanering. Dat is voor alle partijen uiteindelijk waarschijnlijk het beste, omdat daarna kan worden begonnen met de opbouw van een gezonde economie zonder de zware last van improductieve schulden.

Via: Rtl Z