Watersnood mag dan al een vreemd woord zijn, want aan water was er de afgelopen dagen niet echt ´nood´. Woningnood is dan eigenlijk ook geen correcte uitdrukking, om een tekort aan woningen te duiden. Huizen, appartementen, woningen in Nederland staan er immers genoeg, zoals in zoveel landen. Alleen: aan betáálbare koopwoningen ontbreekt het, en hoe. Betaalbaar dan voor lagere inkomens. Want die hebben immers geen andere keuze dan vaak hoge huishuren te betalen. En huurgeld is weggegooid geld, zei mijn moedertje zaliger altijd. Betaalbare huurwoningen toch ook, en dan meteen maar alles gelijk voor die middenklasse inkomens die altijd nét buiten alle voordelen en subsidies vallen.
Huizen worden nog duurder
Het probleem dateert natuurlijk niet van anno juli 2021, maar doordat de huizenprijzen haast onafgebroken gestegen zijn in de laatste zeven, acht jaar door de bubbel-in-alles (teveel geld in het monetair systeem dat jaagt achter te weinig goederen en objecten), wordt de situatie almaar prangender. Rabobank verwacht daarin geen verandering, wel integendeel: ´Dubbele groeicijfers huizenprijzen in 2021 verwacht voor bijna alle Nederlandse regio’s´.
klik op Economie.rabobank.com voor de grotere afbeelding
Het Parool in juni 2021 nog: ´Nederland moet tot 2030 zo’n 900.000 woningen bouwen om het woningtekort op te lossen. Dat stelt demissionair minister Ollongren woensdag in een brief aan de Tweede Kamer. Deskundigen zetten vraagtekens bij de noodzaak van zo veel nieuwe huizen én er is discussie over ‘bouwen in het groen’.´ Demissionair minister van Binnenlandse Zaken Ollongren wijst erop dat in de afgelopen kabinetsperiode er jaarlijks 75.000 woningen zijn bijgekomen, wat zou moeten oplopen volgens haar naar 120.000 nieuwbouwwoningen per jaar. Ze drong wel aan op extra investeringen ´omdat gaandeweg een deel van de plannen niet doorgaat of wordt aangepast´ (?) Het Planbureau voor de Leefomgeving spreekt van een ´grote opgave in een beperkt ruimte´, beslist een uitdaging dus. In het gelijknamig Rapport van april 2021 luidt het: ´Het nieuwe kabinet staat voor grote opgaven op het gebied van de leefomgeving. Er moet een groot aantal nieuwe woningen worden bijgebouwd, om de opwarming van de aarde te beperken moeten er locaties worden gevonden voor windmolens en zonnepanelen, en door klimaatverandering, de landbouw, woningbouw en bedrijvigheid staat de draagkracht van de bodem, het water en de biodiversiteit onder grote druk. Al deze opgaven komen samen op het beperkte grondgebied van Nederland.´
Oplosssingen
Zouden z.n. ´tiny homes´, mini-huisjes een oplossing kunnen zijn? Nemen weinig plaats in, zijn ecologische up-to-date. Alleen is er nog altijd geen of weinig wetgeving rond. Tinyhousenederland.nl – check it out. Iets aan de leegstand van winkelruimte doen, zal ook helpen: ´”Een heel interessante én mogelijke opgave”, zegt voorzitter Sander Heidinga over de transformatie van leegstaande winkels naar woningen. Tegenover een oplopend tekort aan 330 duizend woningen begin dit jaar staat volgens hem een eveneens oplopend winkeloppervlak van 800 duizend vierkante meter dat langer dan een jaar leeg staat en beschikbaar is voor een ombouwoperatie.´ Of wat hieronder aangehaald wordt door Madelon Vos, die ook af en toe de huizenmarkt bespreekt; is dat mogelijk een (deel van de) oplossing? In Utrecht lijkt men in ieder geval wel goed bezig: ´Met 3500 nieuwe woningen bouwt Utrecht verder aan grootste nieuwbouwwijk van Nederland´. Maar er moet zeker ook iets gedaan worden aan de bevolkingstoename; echter: da´s pas een heikel punt…
Hoe denkt u hierover, beste lezer – laat het ons vooral weten…
“Gelderland wil grond onder huizen kopen zodat deze betaalbaar worden.” 🤔
— Madelon Vos (@MadelonVos__) July 19, 2021
Dit klinkt heel erg mooi, echter is dit enkel symptoombestrijding en niet de aanpak van het echte probleem. Iets met ‘own nothing’…https://t.co/JsBSFevv9T
Iets wat 20 jaar geleden al had moeten gebeuren is eindelijk die grens eens dichtgooien en de “met elkaar afgesproken” regels toepassen en naleven.
De overheid heeft dit probleem zelf gecreëerd door zoveel wetgeving en regels te maken, dat het onmogelijk is, om nog huizen te kunnen bouwen die je nodig hebt.
Daarnaast heb je ook nog te maken met concurrentievervalsing, de gemeenten hebben meerdere rollen in de woningbouw. Het gebeurt maar al te vaak dat gemeentes particulieren projecten tegenwerken. Want de gemeente wilt zelf die winst hebben om nieuw of bestaand beleid te financieren. Daarnaast heb je ook nog te maken met een machtsverschil.
Een boer wilt zijn grond verkopen, maar omdat het landbouw grond is, is de verkoopprijs per m2 zeer laag. De gemeente koopt de grond, veranderd het bestemmingsplan, en nu is de gekochte grond ineens bouwgrond. En de m2 prijs schiet omhoog. En de boer, die is genaaid geworden.
Ook de burgers worden genaaid, want door de hoge m2 prijzen, worden de huizen tegen hoge prijzen op de markt gezet. Door wettelijke beperkingen, ontstaat er een tekort aan huizen, dus gaan de prijzen omhoog. Door geldcreatie, een lage rente, kunnen mensen meer lenen, dus die hoge huizenprijzen, kunnen makkelijk gefinancierd worden.
Door de redelijk open grenzen worden de problemen alleen maar groter.
De betere vraag is, waarom mensen niet zien en begrijpen dat overheidsbeleid zichzelf tegenwerkt. Het milieu beschermen, vind ik een prima idee, maar hoe ga je het milieu beschermen als de VN zegt dat NL 30 miljoen inwoners moet hebben? Met bijna 18 miljoen mensen hebben wij nogal wat problemen, laat staan, dat het er 30 miljoen worden?
Ik denk dat de overheid de import van buitenlanders helemaal niet erg vindt, het levert BNP groei op, meer belastingen, meer internationale invloed, meer consumptie, meer investeringen etc. De overheid zal de oorzaak van de problemen nooit oplossen, alleen maar gevolgen ervan bestrijden. Dat levert altijd werk en geld op.
Realistische reactie.
Sinds een halve eeuw is de NL economie vooral gedragen door de huisvestingssector en het Gronings aardgas. De naoorlogse woningnood werd ‘geprivatiseerd’, door het financieel en fiscaal overstimuleren van het eigen woningbezit en het gelijktijdig ‘afknijpen’ van de sociale huursector. NL heeft dardoor het relatief grootste eigen woningbezit in Europa, maar ook de hoogste gezinsschulden, een markt die volledig ontoegankelijk is voor beginners en de met afstand langste wachtlijsten voor toewijzing van een sociale huurwoning.
Samen met de ‘roofbouw’ in Groningen betalen de NL burgers nu de prijs voor opportunistisch wanbeleid en een economie die op drijfzand is gebouwd.